Halka Stanisław Moniuszko Opera Wrocławska

XIII Bydgoski Festiwal Operowy

• kierownictwo muzyczne: Ewa Michnik
• inscenizacja i reżyseria: Laco Adamik
• scenografia: Barbara Kędzierska

Opera Wrocławska udanie zmierzyła się z próbą ukazania Moniuszkowskiego arcydzieła w nowoczesnej szacie. Wg reżysera Laco Adamika '…jest robiona dla naszej współczesnej wrażliwości'. Inscenizacja została umiejscowiona w nieokreślonym czasie jako uniwersalna opowieść o ludzkich uczuciach. Toteż scenografia i kostiumy odbiegają od ugruntowanych przez lata wyobrażeń o Halce. Na tej inscenizacji zawiodą się jedynie miłośnicy rekwizytów uświęconych realizacyjną tradycją.

• Zaręczyny córki Stolnika, Zofii,z młodym dziedzicem Januszem zakłóca przybycie Halki, wiejskiej dziewczyny, którą Janusz uwiódł i porzucił z dzieckiem. Przewrotność panicza oburza Jontka, górala czuwającego nad dziewczyną… *

Na scenie dominują kolory biały i czarny- odzwierciedlające światy bogatych i biednych. Scenografia wzbogacona została nowoczesnymi technologiami i efektami multimedialnymi, zwłaszcza odpowiednią grą świateł (Bogumił Palewicz). Szczególny aplauz wzbudzają pełne temperamentu tańce (choreografia Iriny Mazur).

W porównaniu z tak modnymi próbami uwspółcześniania Halki, ta jest bez wątpienia sukcesem: muzycznym, reżyserskim, plastycznym.

Krytycy zgodnie piszą: całość wyborna, absolutne wydarzenie artystyczne.