Natalia Wiśniewska: "Olbrzymka"

28.07 – 20.08.2017

otwarcie wystawy: 28.07 (piątek), godz. 18.00 / wstęp wolny

kuratorka: Joanna Gwiazda

Projekt "Olbrzymka" to spotkanie Marty i Natalii: tytułowej bohaterki – osoby chorej na otyłość olbrzymią – i artystki. Jego inicjatorką była Marta, która przygotowywała się do operacji resekcji żołądka. Zgłosiła się wówczas do Natalii i oddała się w jej ręce jako obiekt i materiał. Chciała, by udokumentowała i artystycznie przetworzyła jej zmagania z ciałem-wrogiem. Podejmując współpracę wróciły do sytuacji sprzed szesnastu lat – Natalia przygotowywała się do egzaminów na studia rysując ciało Marty, swojej pierwszej modelki. To niesamowite zapętlenie relacji obecnie dotyczy już jednak zupełnie innych osób. Marta stała się Olbrzymką – osobą, która ze względu na swoje rozmiary, jest „za bardzo“ widoczna, a przez to wystawiona na ocenę, piętnowana, choć, jak siłaczka, codziennie wkłada ogromny wysiłek w zwyczajne czynności, zmaga się z samą sobą i z otoczeniem, walcząc o akceptację. Z kolei Natalia teraz jest „wyszkoloną” artystką po studiach, mającą już za sobą kilka lat praktyki.

Wystawa Natalii Wiśniewskiej pt. "Olbrzymka" jest zapisem projektu, którego realizacji artystka podjęła się, by – jak sama mówi – „opanować własny strach i niechęć”. Działa nie pomimo tych uczuć, ale właśnie z powodu ich odczuwania, by móc zmierzyć się ze swoimi uprzedzeniami. Konfrontacyjna postawa, uczuciowy dysonans i antynomia wpisują się w format jej sztuki. Artystka porusza się w obszarze, który wyznaczają skrajności: racjonalizm i estetyczne wyrachowanie oraz skłonność do totalnego zaangażowania i oddania się pracy. To w tak wyznaczonym polu lokuje wszystkie pytania i sensy, to tam buduje relacje. Obszar jej badań wyznaczają także pojęcia ciężaru (także funkcjonowania), balansu (również społecznego), strefy komfortu i wykluczenia, wizerunku i kanonu (w tym kobiecego ciała).

Wystawa w Wozowni jest transpozycją zasad działania artystki. W salach tzw. Laboratorium i Archiwum oraz w przejściu pomiędzy nimi stworzyła przestrzeń „pełną”, zbudowaną na zasadzie dychotomii. Podobnie jak w dziecięcej zabawie w ciepło/zimno prowadzi nas po amplitudzie ambiwalentnych uczuć towarzyszących jej spotkaniu z Olbrzymką. Relacja ta jest bowiem, jak się okazuje, „efektem dodatnim” projektu – trwa nadal, a jej zapis na „dzisiaj” prezentowany jest na wystawie. Trwający w czasie proces chudnięcia unaocznia nam się w przejściu między salami poprzez tabelę zawierającą comiesięczne pomiary wagi i obwodów poszczególnych części ciała Olbrzymki – począwszy od stycznia 2016 roku aż po dzień dzisiejszy. Porządkujący format tabeli jest chłodnym, racjonalnym zapisem uwzględniającym upływający czas (daty comiesięcznych spotkań), oraz skrupulatne pomiary „rozczłonkowanego” ciała Marty. W Archiwum artystka stworzyła swego rodzaju repozytorium działań, gdzie umieściła „rzeczy skończone”, powstałe podczas trwania projektu, i „rzeczy z przeszłości” – z początków znajomości z Martą. Odnajdujemy tam m.in. zdjęcia Olbrzymki i filmy, będące dokumentacją zaaranżowanych przez Natalię sytuacji i wyzwań – pierwotnie studyjnych, laboratoryjnych, które w ramach wystawy zostaną jednak wystawione na widok publiczny, przez co zafunkcjonują także społecznie. Dalej, idąc tropem zabawy w ciepło/zimno, dotrzemy do Laboratorium, gdzie artystka stworzyła przestrzeń wydzieloną i bezpieczną. Umieściła tam „efekt uboczny” działania – relację. Jej forma ulega ciągłym transformacjom, jest dla nas nieuchwytna. Wiemy na pewno, że wydziela ciepło, które możemy odczuć, a sącząca się cisza absorbuje i pochłania wszystkie nasze pytania i odpowiedzi – rodzi się nowa rozmowa, relacja, której stajemy się uczestnikiem.

Natalia Wiśniewska – urodziła się w 1985 roku w Lublinie. Studiowała na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu, gdzie w roku 2010 uzyskała dyplom z grafiki warsztatowej. Współzałożycielka i kuratorka galerii Miłość w Toruniu. Doktorantka na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu na kierunku sztuki piękne. Autorka instalacji, obiektów, działań site-specific. Działa kontekstualnie, łącząc prostotę formy z miejscem oraz semantyką języka. Interesuje ją to, co na styku pojęć i znaczeń. W swej twórczości podejmuje się badania relacji i wzajemnego uwikłania jednostki w procesy społeczno-kulturowe. Mieszka i pracuje w Toruniu i we Wrocławiu.