28.05 (poniedziałek), godz. 17.00 / wstęp wolny

Izabela Sykta: Ogrody i przestrzenie publiczne wielkich wystaw światowych i ich rola w „upięknieniu” miast

wykład w ramach cyklu „Architektura w Wozowni” / autorka projektu: Teresa Dudzińska

Miasta, przygotowujące się do organizacji wystawy światowej, musiały zmierzyć się z przyjęciem milionów zwiedzających. Chodziło nie tylko o architekturę obiektów i pawilonów ekspozycyjnych, ale także o przestrzenie wokół nich i w samym mieście, by stanowiły wygodne i atrakcyjne miejsce rekreacji i odpoczynku po trudach zwiedzania, a jednocześnie dostarczały estetycznej satysfakcji i były wizytówką miasta. Konkurencja pomiędzy kolejnymi gospodarzami Expo sprawiała, że aranżacja przestrzennej oprawy tak wielkiego wydarzenia była nadzwyczajna, zachwycająca, zaskakiwała oryginalnością i pięknem rozwiązań, inspirowała twórców – architektów, urbanistów, architektów krajobrazu, ogrodników, ale też malarzy, poetów, reżyserów filmowych. Wielka Wystawa Kolumbijska w Chicago w 1893 roku, gdzie na wybrzeżu jeziora Michigan wyczarowano malowniczy krajobraz miasteczka ekspozycyjnego White City z monumentalnymi budowlami, rzeźbami, placami, kanałami wodnymi oraz swobodnie komponowanymi parkami (dla miejscowej publiczności stanowił atrakcyjną antytezę ponurego środowiska urbanistycznego ówczesnych amerykańskich miast), dała początek nowemu podejściu do kwestii planowania miast, przeradzając się w ruch społeczny na rzecz ich „upięknienia” – City Beautiful Movement. W większości przypadków obiekty i pawilony wystawowe były rozbierane po zakończeniu wystawy. Ogrody i place pozostawały – stając się często zaczątkiem nowych miejskich parków czy monumentalnych założeń urbanistycznych, w których rozmachu i wyrafinowanej kompozycji krajobrazowej do dzisiaj odczuwalny jest genius loci wielkich wystaw. (Izabela Sykta)

Izabela Sykta, dr inż. architekt, w 1993 roku ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, w 2008 otrzymała tytuł doktora. Od 1994 roku jest pracownikiem dydaktycznym w Instytucie Architektury Krajobrazu WAPK; od 2011 należy do Stowarzyszenia Polskich Architektów Krajobrazu.