Pracę twórczą bogatą w szczegóły wykonywałam dość wcześnie- mając kilka lat.
W wieku lat kilkunastu zaczęło coś z tego wychodzić. W rodzinie każdy na swój sposób był artystą.
Na świat patrzę przez pryzmat wewnętrznego smutku i świadomości przemijania, przeplatającego się z radością, że życie trwa dalej. Porusza mnie brak empatii. Według mnie każdy człowiek posiada w sobie coś pięknego.
Manipuluję różnymi formami wyrazu- trochę muzyką, trochę wierszem, trochę technikami plastycznymi.
Trudno mi się zdecydować na jedną z nich. Myślę, że jestem człowiekiem niełatwym w codziennej egzystencji.
To tyle, bo nie bardzo wiem, co więcej dodać. Jeśli chodzi o moje prace... proszę odbierać je po swojemu, przez pryzmat własnego wnętrza i przebytej drogi do punktu, w którym się spotkaliśmy - Anna I.

Wstęp wolny.