Bajka

wernisaż: *30 III 2012* godz. 18.00-20.00

wystawa czynna od wtorku do soboty w godz. 14-18 do dnia 21 IV 2011

kurator: Magdalena Świątczak

Bajka to specyficzna opowieść o odrealnionej rzeczywistości. To pewnego rodzaju alegoria wspołczesnego świata, ktory poprzez rozwoj techniczny ulega konsekwentnej degradacji. Bohaterką bajki jest kobieta o dziewczęcej urodzie, niezwykle piękna, ale nieskażona nadmiernym makijażem oraz sztucznym i pozornie złudnym wizerunkiem wspołczesnego ideału. To jednostka zagubiona w otaczającej ją przestrzeni, pozbawiona poniekąd tożsamości, ulegająca transformacji, zniekształceniu. Bajka jest realizacją fotograficzną wykonaną drogą fotomontażu komputerowego. Bohaterka pojawia się w trzech sceneriach, ktore nie mają konkretnego umiejscowienia w czasie i przestrzeni. Oglądając fotografie w kolejności zauważa się powtarzalność scenografii, aczkolwiek scenariusz ulega zmianom.

„Bardzo pozytywnym wyrożnikiem najnowszych prac Pauliny Hebdy z cyklu _Bajka _- przygotowywanych jako dyplom

w szkole filmowej pod kierunkiem prof. Grzegorza Przyborka - jest umiejętnie posługiwanie się formą, ktora odwołuje się raczej do racjonalizacji widzenia i skomplikowanego świata uczuć, wyrażonego poprzez statyczne ujęcia, będące rzeźbiarskim postrzeganiem planu, pełnym odwołań do tradycji sztuki dawnej, ale także do malarstwa i w mniejszym stopniu do fotografii surrealistycznej. Zastosowane akcesoria są proste, by nie powiedzieć ascetyczne. Wyrażają potencjalne życie, w tym możliwość wyboru drogi życiowej. Świadome operowanie rożowym i rzadziej - białym tłem, spełnia zamierzenie przedstawienia potencjalnego teatru życia. […] Bardzo dobrym zabiegiem jest ciąg narracyjny i świadome przechodzenie określonych form,

a wraz z nimi znaczeń, do kolejnego obrazu, w ktorym artystka, dodatkowo rezygnując z pespektywy matematycznej, zmienia optycznie plany, aby zachwiać naszą wiarę w realność obrazu, przesuwając jego znaczenie ku oniryzmowi, a czasami surrealistycznemu koszmarowi. […] Ta wysublimowana, ale niepokojąca i niejednoznaczna wizja dotyczy potencjalnych zdarzeń życia ludzkiego, ktore przesłania skrajny pesymizm. Świat ulega dyfuzji, znika, dąży ku rozpadowi. Piękne ciała mogą być deformowane lub przedstawione w ekspresjonistyczny sposob (co można łączyć z programem groteski ukazującej wyobcowanie i melancholię, choć interpretowaną w surrealistyczny sposob). (fragment tekstu Krzysztofa Jureckiego do katalogu z wystawy)

Paulina Hebda - ur. w 1983 roku w Gdańsku. Ukończyła Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni w specjalności: fotografia artystyczna. W latach 2004-2009 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku na Wydziale Grafiki, Realizacji Obrazu Filmowego, Telewizyjnego i Fotografii. Od 2009 roku studiuje w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. L. Schillera w Łodzi na Wydziale Operatorskim

i Realizacji Telewizyjnej, specjalność: fotografia.

bilety:

1zł, środa - wstęp wolny