KORSARZ to historia nieustraszonego pirata Konrada przemierzającego morza, aby uratować piękną Medorę. To fantastyczna opowieść awanturnicza o niewolnicach, rzezimieszkach, miłości i zdradzie. Wypełniony akcją, pasją i romantyzmem klasyczny spektakl baletowy został na nowo odkryty przez English National Ballet, który jest jedynym brytyjskim zespołem, wykonującym to dzieło w całości.
Ta ekstrawagancka, porywająca produkcja zachwyciła publiczność i otrzymała entuzjastyczne recenzje po premierze w 2013 roku. Inscenizacja Anny-Marie Holmes, efektowne dekoracje hollywoodzkiego scenografa Boba Ringwooda oraz wartkie i romantyczne libretto sprawiają, że Korsarz to wyjątkowa i niezapomniana przygoda.

Anna-Marie Holmes – kanadyjska choreografka, współpracująca z zespołami baletowymi na całym świecie, m.in. Baletem Kirowa (Teatr Maryjski w Petersburgu), London Festival Ballet, Scottish Ballet w Glasgow, Staatsoper Berlin, Dutch National Ballet w Amsterdamie, Les Grands Ballets Canadiens w Montrealu, Chicago International Ballet, Royal Winnipeg Ballet (Kanada).
Zrealizowała szereg spektakli zaliczanych do klasyki baletowej, w tym Don Kichota, Rajmondę, Bajaderę, Dziadka do orzechów, Kopciuszka, Jezioro łabędzie, Śpiącą królewnę czy Paquitę, wystawiane w Lizbonie, Oslo, Helsinkach, Antwerpii, Neapolu, Florencji, Nowym Jorku, Waszyngtonie i Tokio. W Stanach Zjednoczonych wystawiła wiele klasycznych spektakli baletowych dla ABT, Dance Theatre of Harlem oraz Ballet West. Jej inscenizacja spektaklu Korsarz otrzymała nagrodę Emmy.
Utworzyła International Academy of Dance Costa del Sol w Portugalii i była jednym z jej dyrektorów artystycznych. Była także dyrektorem artystycznym Boston Ballet oraz School of the International Ballet Competition Jackson w Mississippi, a także dziekanem w Boston Ballet Center for Dance Education. W 1997 roku otrzymała nagrodę Dance Magazine Award za wyjątkowy i trwały wkład w sztukę tańca. Ponadto przez 14 lat była dyrektorem artystycznym Jacob’s Pillow Ballet Program.
Spektakl Korsarz inscenizowała dla zespołu Julia Bocci w Urugwaju, The Washington Ballet, a także w Teatro Colon w Buenos Aires w Argentynie. Jest stale zapraszana do udziału w różnych wydarzeniach baletowych jako juror, korepetytor lub choreograf.

English National Ballet

W 1950 roku Alicia Markova, Anton Dolin i Julian Braunsweg utworzyli Festival Ballet. Jego idea zrodziła się z programu gali baletowej z udziałem Markovej i Dolina, prezentowanej z wielkim sukcesem przez cały poprzedni rok. Oryginalna nazwa wybrana przez Markovą miała nawiązywać do nadchodzącego Festival of Britain. Od samego początku istotą aktywności zespołu były występy gościnne na terenie całej Anglii, natomiast w 1951 roku zespół rozpoczął regularne występy za granicą.
Początkowo London Festival Ballet był finansowany ze środków prywatnych. W ramach działań naprawczych kierownictwo nad zespołem przejął impresario Donald Albery, który przekonał Brytyjską Radę Sztuki, aby przyznała zespołowi dotację w dowód uznania jego zaangażowania w popularyzację baletu w kraju.
W 1968 roku kierownictwo artystyczne objął Beryl Grey, który wykorzystał fakt, że Sadler’s Wells Opera nabyła London Coliseum, dokąd wprowadził sezonowe występy zespołu z różnorodnym repertuarem. To właśnie na tej scenie Rudolf Nuriejew na jubileusz 25-lecia zespołu przygotował spektakl Śpiąca królewna oraz Romeo i Julia na srebrny jubileusz Królowej. Te uznane produkcje ułatwiły zespołowi zorganizowanie wielu prestiżowych i lukratywnych tournee zagranicznych.
W 1980 roku London Festival Ballet stał się pierwszym brytyjskim klasycznym zespołem baletowym, który stał się placówką edukacyjną. Swoje choreografie tworzyły tu tak znamienite postacie jak Sir Frederick Ashton, Natalia Makarowa czy Sir Kenneth MacMillan.
W 1989 roku podjęto decyzję o zmianie nazwy na English National Ballet. W 1993 roku dyrektorem artystycznym zespołu został Derek Deane, który skupił się na zbudowaniu typowo klasycznego zespołu baletowego. Model ten nadal jednak dopuszczał różnorodność choreograficzną sięgającą od Balanchine’a do Bigonzettiego. W latach dziewięćdziesiątych odświeżono wszystkie klasyczne spektakle zespołu.
W 2012 roku Tamara Rojo zapowiedziała powrót do zespołu, obejmując stanowisko dyrektora artystycznego. Jej celem było ożywienie zespołu przez wprowadzenie do repertuaru nowych innowacyjnych dzieł przy jednoczesnym poszanowaniu baletu klasycznego. Przygotowano nowe produkcje takie jak Korsarz – English National Ballet jest jedynym brytyjskim zespołem posiadającym w swoim repertuarze kompletne dzieło; Lest We Forget – program nowych choreografii najbardziej rozchwytywanych twórców: Akrama Khana, Russella Maliphanta i Liama Scarletta; Modern Masters – wieczór składający się z trzech części stanowiący hołd dla choreograficznych ikon XX wieku.
Zespół nadal pozostaje wierny pierwotnej idei propagowania światowej klasy baletu wśród szerokiej publiczności dzięki programowi krajowych i zagranicznych tournee, udziałowi w festiwalach oraz zaangażowaniu w działania edukacyjne.