Karolina Sulej w swoim zbiorze reportaży „Wszyscy jesteśmy dziwni” opowiada historię Coney Island – wyspy, dzielnicy Nowego Yorku, wyjątkowego zagłębia sideshows i freakshows, cyrków, ale nie monumentalnych – z rozmachem, ogromną widownią, scenografią i rekwizytami, lecz cyrków kameralnych – niskobudżetowego show na boku, gdzie wystawiano na widok publiczny to, co niecodzienne: osobliwe przedmioty i ludzi o wyjątkowym wyglądzie lub umiejętnościach. W spektaklu stworzono przestrzeń dla nienormatywnych opowieści, nie znajdujących często miejsca w nurcie medialnego mainstreamu, Ameryki nieznanej, osób wykluczonych przez system, m.in. z powodu niepełnosprawności i wrodzonych wad, które uniemożliwiają im wtopienie się w idealny obraz społeczeństwa amerykańskiego snu. Realizatorzy oddają głos wyrzuconym poza nawias idealnie zunifikowanego społeczeństwa i zachęcają, aby uczyć się od nich prawdziwej odwagi, pasji, miłości i eksplorowania piękna nieuzależnionego od wartości rynkowej.
Coney Island było krzywym zwierciadłem, w którym przeglądała się cała Ameryka, ze wszystkimi swoimi pragnieniami, tajemnicami, sprzecznościami i wyobrażeniami. Analizując strategie dramaturgiczne cyrkowych performansów, wykorzystujących bezpośredni kontakt charyzmatycznych artystów z oczarowaną publicznością, ukazano czuły świat barwnych postaci i wyjątkowych bohaterów, którzy balansując na granicy utopijnej iluzji, odkrywają przed widzami lęki, niepokoje, tęsknoty i marzenia. Z uśmiechem na ustach sugerują, że – przy odpowiednim nastawieniu – pozornie niemożliwe staje się realne; opowiadają o drodze do akceptacji swojej odmienności, a wręcz o nadawaniu jej ekscentrycznej wzniosłości, wyjątkowości, aury czegoś niesamowitego. Coney Island jest dla nich miejscem, w którym odnaleźli akceptującą ich wspólnotę i poczucie własnej wartości.

„Wszyscy jesteśmy dziwni” to uniwersalna opowieść o wspólnocie czerpiącej siłę ze swojej wewnętrznej różnorodności, o trosce, o człowieczeństwie. O utopii, w której mogą spotkać się wszyscy niemający możliwości stawać do wyścigu. O świecie, w którym każda słabość przy zmianie narracji może stać się siłą. I który dzięki wspólnym staraniom i wzajemnej empatii, może wydawać się czasem na wyciągnięcie ręki.

---

Spektakl realizowany w ramach projektu „Nowy i Młodzi”.

Olga Ciężkowska i Anna Mazurek odebrały w 2021 roku nagrody za reżyserię i dramaturgię w Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej, organizowanym przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego. Spektakl został również uhonorowany nagrodą GRAND PRIX 13. Koszalińskich Konfrontacji Młodych „m-teatr”; jury w składzie: Elżbieta Malczewska-Giemza, Tomasz Domagała i Maciej Nowak, spośród siedmiu konkursowych realizacji debiutujących reżyserów, przyznało nagrodę główną Oldze Ciężkowskiej „Za wykreowanie wieloznacznej scenicznej metafory współczesnego świata oraz oddanie głosu wykluczonym”. W podsumowaniu sezonu 2021/2022, w rankingu „NAJLEPSZY, NAJLEPSZA, NAJLEPSI w sezonie 2021/2022″ Miesięcznik TEATR uznał Olgę Ciężkowską ze spektaklem „Wszyscy jesteśmy dziwni” za NAJLEPSZY DEBIUT REŻYSERSKI.

Autor: Karolina Sulej
Reżyseria: Olga Ciężkowska - AST Kraków
Adaptacja i dramaturgia: Anna Mazurek - AST Kraków
Scenografia/ kostiumy/ multimedia: Gabriela Porada - ASP Łódź
Muzyka: Maja Luxenberg
Kurator projektu „Nowy i Młodzi”: Remigiusz Brzyk
Inspicjent: Teresa Hajman
Identyfikacja graficzna: Ola Jasionowska

Prapremiera: 3 grudnia 2021 r., Mała Scena

Występują:
Barbara Dembińska
Magdalena Kaszewska
Paulina Walendziak
Katarzyna Żuk
Sławomir Sulej

Czas trwania: 1 godzina i 45 minut bez przerwy

***

Bezpieczne zakupy w Bilety24. W przypadku odwołania wydarzenia, gwarantujemy automatyczny zwrot środków potwierdzony komunikatem wysyłanym na adres e-mail, podany podczas zakupu.