Jon Fosse

• przekład: Elżbieta Frątczak-Nowotny
• reżyseria: Paweł Miśkiewicz
• scenografia: Barbara Hanicka

występują:

• Barbara Marszałek
• Halina Skoczyńska
• Barbara Wałkówna
• Maciej Małek
• Dariusz Siatkowski

Premiera 08 kwietnia 2006 na Kameralnej Scenie.

Miłość i śmierć, życie i przemijanie to wielkie tematy tej poetyckiej opowieści "o prostych ludziach w nieprostym świecie".

Spotkanie dwojga osób, Kobiety i Mężczyzny, owocując nowym związkiem niesie ze sobą refleksje nad uniwersalnymi problemami: przemijaniem, uczuciami, relacjami z innymi ludźmi.

Realność miesza się tu z poetyką snu, plany czasowe mieszają się jak w marzeniu sennym, a dialogi, pełne powtórzeń i melodyjnych fraz, tworzą oniryczny nastrój. Tekst Fosse'a, utkany z niedopowiedzeń, urwanych zdań i delikatnej materii ludzkich pragnień i niespełnień swoją strukturą przypomina delikatną pajeczynę, w której niewidzialnymi nitkami zlepieni są bohaterowie sztuki.

Sen o jesieni jest opowieścią cichą i delikatną, ale paradoskalnie właśnie dzięki temu uderza z wielką siłą.

Ten rozgrywający się w sferze emocji dramat niemożności porozumienia się i artykułowania tego, co najważniejsze, dramat samotności i emocjonalnej pustki oraz naszej, ludzkiej bezradności w obliczu przemijania i śmierci ma siłę stawiania pytań najważniejszych, które zawsze zostawiamy sobie na niewiadome później.

Jon Fosse (rocznik 1959) jest po trosze enfante terrible, po trosze postacią kultową we współczesnej literaturze norweskiej. Uważa się go powszechnie za spadkobiercę najlepszych tradycji skandynawskiego dramatu (Ibsen, Strindberg), krytycy zwracają również uwagę na bliskie pokrewieństwo jego sztuk z tekstami Samuela Becketta. Inspiruje go twórczość Thomasa Bernharda, muzyka rockowa i koloryzm w malarstwie. Jako pisarz debiutował powieścią "Czerwone, czarne" (1983), potem ukazały się tomiki poetyckie, opowiadania, eseje, książki dla dzieci. W 1994 roku napisał swoją pierwszą sztukę "I nigdy się już nie rozstaniemy", której prapremiera odbyła się na Scenie Narodowej w Bergen w tym samym roku. Kolejne jego dramaty to m.in.: "Imię" (1995), trylogia sceniczna (1997): "Dziecko", "Matka i dziecko", "Syn", "Ktoś kiedyś wreszcie przyjdzie" (1996), "Ładny letni dzień" (1998), W 1996 Jon Fosse otrzymał Nagrodę Ibsena za sztukę "Imię", jest też laureatem wielu wyróżnień, w tym prestiżowej Nagrody Aschehouga (1997) za całokształt twórczości. Jego utwory zostały przetłumaczone na ponad 20 języków.