Marius von Mayenburg

Prapremiera polska 8 września 2007 r.

• Przekład – Michał Ratyński
• Reżyseria – Grzegorz Wiśniewski
• Scenografia – Grzegorz Wiśniewski
• Reżyseria światła – Grzegorz Wiśniewski
• Opracowanie muzyczne – Rafał Kowalczyk
• Występują: Barbara Marszałek, Mariusz Ostrowski, Mariusz Saniternik, Mariusz Siudziński

Brzydal jest sarkastyczną groteską porażającą siłą uniwersalizmu i chłodem zdystansowanego obserwatora otaczającego nas świata. Mayenburg stawia tu pytania o granice manipulacji, której jesteśmy poddawani niemal na każdym kroku. Ideały, wymogi stawiane przez modę, reklamę i mass media, głównych kreatorów naszej świadomości, ograniczają swobodę współczesnej jednostki, a wolny wybór w rzeczywistości nastawionej na ciągły postęp i nowości rynkowe, zdaje się być tylko ułudą. Chociaż samodzielne myślenie teoretycznie pozostaje wartością bezwzględną, schematyzacja poglądów i terror wizerunku bierze górę nad indywidualnością.

Pewnego dnia tytułowy bohater, wybitny naukowiec dowiaduje się od szefa, że nie będzie promował swego wynalazku. Powodem, jak twierdzą współpracownicy, a także żona jest jego „brzydka twarz”… Nieprawdopodobne, absurdalne i śmieszne sytuacje postępują w niesamowitym tempie, prowadząc do zaskakującego zakończenia.

Marius von Mayenburg, rocznik 1972, zdobył opinię jednego z najciekawszych, współczesnych, niemieckich dramatopisarzy m. in. sztukami „Ogień w głowie”, „Pasożyty”, „Zimne dziecko”. Dużym uznaniem publiczności i krytyki cieszyła się zwłaszcza pierwsza z nich, która przyniosła autorowi nagrodę im. Kleista dla młodych twórców i nagrodę frankfurckiej Fundacji Autorów. Mayenburg był dramaturgiem kultowego Baracke przy Deutsches Theater w Berlinie, a od kilku lat pełni funkcję autora – rezydenta w prestiżowym Schaubühne am Lehniner Platz. Twórca realizuje założenia tzw. nowego realizmu – próbuje nadać codziennym wydarzeniom interesującą, teatralną formę, odwołuje się do przeżyć widza, o tym, co psychiczne mówi poprzez to, co cielesne. Jednocześnie próbuje zbadać, jak daleko w ramach tej estetyki można odejść od realizmu, przetworzyć i przekroczyć rzeczywistość.