Poezja w kamienicy

Zapraszamy na kolejne spotkanie z cyklu „Poezja w kamienicy".

W wieczorze zatytułowanym „Opowieści Pana Cogito" słychać będziemy wierszy Zbigniewa Herberta.

Na skrzypcach zagra Aleksandra Szurgot.

15 grudnia o godz. 19.30 w klasztorze OO. Dominkanow przy ul. Zielonej 13 wystąpi - Zbigniew Zapasiewicz!

Ilość miejsc jest ograniczona. Zapraszamy!

Zbigniew Zapasiewicz jest jednym z najwybitniejszych powojennych aktorow polskich. Urodził się 13 września 1934 roku w Warszawie. Przez rok studiował na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. W latach 1952-1956 był studentem Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.Grał w teatrach warszawskich: Młodej Warszawy, Klasycznym, Wspołczesnym, Dramatycznym, Powszechnym. W latach 1986-1990 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Dramatycznego, przez trzy lata pracował w Teatrze Polskim (1990-1993), następnie, po raz drugi w swojej karierze, w Teatrze Wspołczesnym. Od 2000 roku należy do zespołu aktorskiego Teatru Powszechnego. Wspołpracował także m.in. z Krakowskim Teatrem STU i poznańską Sceną na Piętrze.

Zapasiewicz jest aktorem, ktory doskonale posługuje się na scenie słowem i buduje rolę mocno odkształcając przy tym własną postać, zarowno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Aktor przyznawał: "(...) posługuję się przemianą wyglądu. Nie mowię już o przemianie i charakterystyce wewnętrznej, ktorej szukam zawsze. Probuję, na przykład szukać: jak człowiek, ktorego mam grać, chodzi, jak mowi. Probuję każdemu (na swoj użytek, bo widz może nie zauważyć) wynaleźć indywidualny sposob mowienia. Bardzo to lubię."

Świetne umiejętności w konstruowaniu scenicznej wypowiedzi zauważali zarowno jego sceniczni partnerzy i reżyserzy, jak i krytycy oraz publiczność.

"Tym, co Zapasiewicz doprowadził do absolutnej perfekcji, jest aparat mowy, ktory swoją niezwykłą dojrzałością długi czas zdawał się 'wyprzedzać' resztę ciała" _- mowił reżyser Maciej Prus.__ - "Zbyszek jest umysłem analitycznym o niesłychanej pamięci. Opanowanie tekstu to dla niego nic. (...) Druga rzecz - nie wiem, czy wrodzona, czy wypraktykowana - to umiejętność dostosowania dykcji do rodzaju wypowiedzi. On inaczej mowi przy Gombrowiczu, inaczej przy Wyspiańskim, a jeszcze inaczej w 'Kwartecie'. Rozumie te rożnicę. Ludziom się to może wydawać podobne, ale to nigdy nie jest podobne. Tworzy postać poprzez sposob artykulacji. Więcej, jego artykulacja jest artykulacją organiczną, niezależnie od tego, jaką przybiera formę." _

W latach 1981-1984 był dziekanem Wydziału Reżyserii Warszawskiej Szkoły Teatralnej a w 1992 roku został mianowany profesorem zwyczajnym tej uczelni.

Jako reżyser Zapasiewcz zadebiutował w 1977 roku. W Teatrze Dramatycznym zrealizował URODZINY STANLEYA Harolda Pintera. W latach 80 uznanie przyniosły mu przede wszystkim realizacje poezji Zbigniewa Herberta.

"Poezja Herberta odpowiada mojemu osobistemu poglądowi na świat" _- mowił Zapasiewicz. - "W szerszej perspektywie ujmuje najistotniejsze sprawy naszej rzeczywistości. Zachwyca mnie w niej brak agresywności, tolerancja wobec rożnych sposobow rozumienia świata." _

W Teatrze Powszechnym w 1984 roku wyreżyserował spektakl PAN COGITO SZUKA RADY, w ktorym zagrał Pana Cogito. POWRÓT PANA COGITO przygotował w krakowskim Teatrze STU (1990). Potrafił w doskonały, pełen prostoty sposob przełożyć skomplikowany, intelektualny dyskurs na scenę. Jego występy z poezją Herberta nie były suchą recytacją, Zapasiewicz umiał w swoich spektaklach wykreować pełnokrwiste, teatralne postaci. Poezję Herberta przeniosł także do Teatru Telewizji, realizując PANA COGITO (1981), POWRÓT PANA COGITO (1992) i LALKA (1999).

Zbigniew Zapasiewicz ma na swoim koncie ponad 170 rol w Teatrze Telewizji, wystąpił także w ponad 70 filmach. Brak miejsca by przypomnieć choćby tylko te najwybitniejsze kreacje teatralne i filmowe, ktore stworzył i wymienić co bardziej znaczące nagrody i odznaczenia jakie otrzymał.

Informacje o cyklu „Poezja w kamienicy": Włodzimierz Galicki, inicjator i szef artystyczny, tel: 668-464-729.

bilety:

wstęp wolny