MAREK SZPAK

Na cykl składa się 17 prac ukazujących wykadrowane części nagich ciał, głównie kobiecych, choć zdarzają się i akty męskie. Fotografia jest jednak tylko punktem wyjściowym. To, co ogląda widz jest sumą wielu zabiegów i kilkufazowego przetwarzania zdjęcia, w efekcie czego powstają prace mające niewiele wspólnego z pierwotną techniką. Śmiałe skróty perspektywiczne oraz rastrowanie odrealniają przedstawienia czyniąc z nich zaskakujące, niekiedy wręcz abstrakcyjne kompozycje. Wartość formalna wydaje się zatem dominować nad sferą treści. Ale czy na pewno? Ciało człowieka, a zwłaszcza nagie ciało to jeden z najciekawszych, a zarazem najbardziej kontrowersyjnych tematów w sztuce. Niemal każda epoka stworzyła własny kanon zależny od gustów i norm estetycznych, które akurat obowiązywały. Nagość bywała zatem piękna i brzydka, erotyczna i aseksualna, subtelna i wulgarna. Dodatkowe znaczenia narastają, gdy mowa o akcie kobiecym, bo 'akt bardziej niż jakikolwiek inny temat konotuje sztukę. Obraz przedstawiający kobiece ciało, oprawiony w ramy i wiszący w galerii, jest stenograficznym zapisem sztuki jako takiej, ikoną zachodnioeuropejskiej kultury, symbolem cywilizacji i jej dokonań'- pisze współczesna badaczka Lynda Nead. Dlatego sięganie po taki temat jest zawsze wkraczaniem na teren niebezpieczny bez wyraźnie oznaczonych granic. Wieloznaczność tych prac podkreśla również barwa. Czerwień jest przecież symbolem ciała ludzkiego oraz miłości, namiętności, męskości, wigoru i życia... Na cykl powstały w latach 2003-2004 składa się 17 prac w technice infografii w wymiarach 100 x 70 cm i 140 x 200 cm.