Festiwal FREE ART DAY - pokolenie_@

pokolenie_@

Free Art Day - pokolenie_@

5-7 czerwca 2009 - FREE ART DAY - pokolenie_@

Pokolenie przełomu lat 80 i 90 wkracza w dorosłe życie.

Z jakimi nadziejami odbierają dowody osobiste?

Jak widzą wspołczesną Polskę? Jak się w niej znajdują i jak widzą w niej swoje miejsce? Czy reagują na społeczne problemy? Co dla nich znaczą patriotyzm w kontekście globalnym i lokalnym? Czy globalizacja Europy, konsumpcjonizm, medialność, „wyścig szczurow", zubożenie kontaktow międzyludzkich jest dla nich problemem bolącym czy tylko koniunkturalnie napędzonym przez mass media zjawiskiem? Odpowiedzi na te podstawowe pytania postaramy się wspolnie znaleźć w ciągu trzech festiwalowych wieczorow poprzez autorskie spektakle, realizacje oparte na wspołczesnej literaturze, czytania nowych dramatow i rozmowy z publicznością… Nowe sytuacje, nowe miejsca, nowe komunikatory, nowe bodźce zastępcze... Nowy świat i nowe problemy?

5 czerwca 2009 - wieczor pierwszy

godz. 18.00

DZIEWICTWO / Ruta Kavalkanti - Katarzyna Gorczyca / Teatr Narybek From Poland / Mysłowice

Monodram „Dziewictwo" to najnowszy spektakl Teatru Narybek From Poland. Premiera grudzień 2008 w „Trojkącie" w Mysłowicach.

Spektakl nagrodzony Złotą Misą Borowiny podczas jubileuszowej XXX Biesiady Teatralnej w Horyńcu Zdroju 2009 oraz na Festiwalu Teatralnym „ARLEKINADA" Inowrosław - nagroda od jury młodzieżowego i jury dorosłego.

Od razu trzeba wyjaśnić, że zbieżność tytułow z gombrowiczowskim „Dziewictwem" jest prawie przypadkowa.

Prawie, gdyż są jednak cechy wspolne: dziewica bezsprzecznie jest, problemy cnotliwe ma, niewinność też okazuje (w pewnym sensie). Jednak nasze dziewictwo jest z XXI wieku, tamto - Gombrowicza to ramotka z minionej epoki. Obie dziewice mają zupełnie inny problem związany ze swoim dziewictwem.

Narybkowa dziewica ma pomysł-ideę. Ponadto tańczy, śpiewa, improwizuje. Ma cel i do niego dąży. Tylko, że świat za nią nie nadąża, świat jest jeszcze w innej epoce, ona jest za to człowiekiem (choć dziewicą tylko/aż) nowoczesnym.

Ruta Kavalkanti pochodzi z Norwegii, jest młodą obiecującą pisarką, patrzącą na świat oczkami, ktore widzą zgniłe kwiatki. Z wyboru nie chce drukować w Norwegii, woli, by ją poznawano w jakimś kraju unijnym. Spotkaliśmy się z Rutą na portalu poświęconym rybkom akwariowym.

Teatr Narybek From Poland to grupa studentow tworząca pod okiem szefa artystycznego Teatru From Poland Jarosława Filipskiego w Mysłowickim Ośrodku Kultury i Sztuki „Trojkąt" w Mysłowicach-Janowie. Pierwszym spektaklem, ktory pojawił się pod nazwą Narybek From Poland był monodram „Tutaj nas jeszcze nie było", napisany przez Filipskiego dla Ani Biernackiej, nagradzany i oglądany w wielu większych i mniejszych miastach naszego kraju. Potem nastąpiła udana proba teatru plenerowego „Z Życia Cukierkow"- zagrana 30 razy w sezonie letnim 2006-07 dla rożnej publiczności i z rożnych fajnych okazji. Następnym spektaklem była „Istota Bycia Cool" -- nagroda między innymi na Łodzkich Spotkaniach Teatralnych 2006; I miejsce - Festiwal Teatrow Studenckich Pułtusk, Festiwal Teatrow Małych Form „Słodkobłękity" w Zgierzu - I miejsce.

Teatr Narybek From Poland / Ruta Kavalkanti / DZIEWICTWO

Reżyseria - Joanna Chwastek & Jarosław Filipski

Występuje - Katarzyna Gorczyca

godz. 19.00

DAR WOLNOŚCI / KAŻDY WIE, KTO ZA KIM STOI / film

Projekcje filmow odbywają w ramach projektu „Demo-kreacja" - Interdyscyplinarna Akcja Młodzieży, ktory jest częścią ogolnopolskiego wydarzenia „Obywatele w życiu publicznym - rocznica 89 roku" zainicjowanego przez Fundację im. Stefana Batorego i obywatelską inicjatywę Razem 89.

Edukacyjno-Kulturalne Stowarzyszenie Inicjatyw Tworczych „EKSIT" we wspołpracy ze Staromiejskim Centrum Kultury Młodzieży włączyło się w ten sposob w obchody rocznicy 89 roku.

DAR WOLNOŚCI

Film dokumentalny

Produkcja: Polska

Rok produkcji: 2000

90 min.

Proba syntezy pierwszych dziesięciu lat transformacji. Co zrobiliśmy z podarowaną przez historię wolnością?

Reżyseria: Paweł Kędzierski, Andrzej Piekutowski

Wspołpraca reżyserska: Stanisława Domagalska

Scenariusz: Paweł Kędzierski, Andrzej Piekutowski

Zdjęcia: Ryszard Jaworski

Opracowanie muzyczne: Spas Hristov

Montaż: Urszula Rybicka

Kierownictwo produkcji: Zbigniew Domagalski

Wspołpraca: Agnieszka Bąk, Małgorzata Szczebył(ł)o, Jacek Zakrzewski

Produkcja: Studio Filmowe Kronika, Canal+ Polska

Wspołfinansowanie: Agencja Produkcji Filmowej

(C) 1998 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi

KAŻDY WIE KTO ZA KIM STOI

Film dokumentalny

Produkcja: Polska

Rok produkcji: 1983

Gatunek: Reportaż

6 min.

Spojrzenie na Polskę "kolejkową" - fragmenty stereotypowych dialogow zarejestrowanych w gigantycznej kolejce przekształcają się w surrealistyczny bełkot.

Realizacja: Maria Zmarz-Koczanowicz

Wspołpraca reżyserska: Piotr Morawski

Scenariusz: Maria Zmarz-Koczanowicz

Zdjęcia: Henryk Janas

Dźwięk: Spas Christow

Opracowanie dźwięku: Ryszard Sulewski, Grażyna Bernacka

Montaż: Krystyna Gornicka

Kierownictwo produkcji: Piotr Śliwiński

Produkcja: Wytwornia Filmow Dokumentalnych (Warszawa)

(C) 1998 Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi

godz. 20.00

OTARCIA I OMDLENIA.VOL2 wg fragmentu "Łaknąć" Sarah Kane - FREEDAY TEATR / Krakow

Nie mam ochoty obudzić się, otworzyć oczu, otworzyć ust, by powiedzieć pierwsze tego dnia słowo…Zrob to za mnie… Inspiracją dla spektaklu Freeday Teatr stał się monolog z dramatu Sary Kane "Łaknąć".

Gonitwa za miłością to czasem bieg na oślep, bezustanne polowanie. Biegnąc ranimy innych zapominając, że człowiek to nie tylko ciało, ale przede wszystkim uczucia, emocje, a my sami jesteśmy na przemian raz łowczymi, raz zwierzyną. Szukamy wielkiej, jedynej, kosmicznej miłości, a tak naprawdę nie potrafimy powiedzieć zwykłego - "Lubię Cię"... Więc "GO!" może się nie potkniesz...

30 minut pomiędzy przebudzeniem się, niemożnością podniesienia do pionu, brakiem apetytu na śniadanie i brakiem motywacji do umycia zębow. Pomiędzy rozstaniem, a spakowaniem walizki i wyjściem. Gorzko-ironiczna impresja na temat rozstań i powrotow.

"Dramat "Crave" złożony z czterech rownoległych monologow jest poematem o miłości. W usta jednego z nich Sarah wkłada hymn o miłości, swoją "Pieśń nad pieśniami":

"Chcę grać z tobą w chowanego i dawać ci moje ubrania i mowić że lubię twoje buty i siedzieć na stopniach kiedy bierzesz kąpiel i masować ci kark i całować twoje stopy i trzymać cię za rękę i jeść z tobą i nie zwracać uwagi kiedy jesz moją porcję (...) i mowić ci jak bardzo kocham twoje włosy twoje oczy twoje wargi twoją szyję twoje piersi twoj tyłek twoją".

Krytycy piszą, że "Crave" jest najbardziej budującą sztuką Sary Kane. Ona sama tak nie uważa. "Miałam więcej nadziei w wieku 22 lat".

(fragment artykułu Romana Pawłowskiego Gazeta Wyborcza/Wysokie Obcasy 28.09.2001)

"Crave" jest niczym partytura pełna powtarzających się słow, zdań, refleksji i pytań. Powracają, zapętlają się, giną i znow pojawiają. Idea spektaklu odzwierciedla zapis tekstu - gesty i sytuacje ruchowe powtarzają się w ciągach rytmicznych i rytualnych niemal konfiguracjach. Zamierają, by znowu ożyć, powtarzane czasem do znudzenia, niekiedy przeciągane...

Spektakl nagrodzony na Festiwalu Artystycznym Młodzieży, Będzińskich Spotkaniach Teatralnych, Wadowickich Spotkaniach Teatralnych, nominowany do nagrody głownej na Rzeszowskim Festiwalu Teatrow Studenckich i nagrodzony w programie stypendialnym Telewizji Polskiej - Dolina Kreatywna.

Freeday Teatr / OTARCIA I OMDLENIA. VOL2

spektakl inspirowany fragmentem dramatu "Łaknąć" Sarah Kane

Scenariusz i reżyseria - Karol Nowakowski

Występują - Aleksandra Kowal, Anna Dawidczyk, Agnieszka Karasińska, Joanna Podsadny, Katarzyna Ster, Gabriel Czop, Adam Możdżonek.

6 czerwca 2009 - wieczor drugi

godz. 18.00

OSAMA BOHATER / AUTOR / Teatr Isegoria / Krakow

Świat bez wojen, konfliktow, barier… Świat, w ktorym wszyscy się rozumieją, akceptują swoją inność, odrębność, wyjątkowość…

To świat idealny… Ale to nie nasz świat…

Naszą rzeczywistość wypełniają całkowicie skrajne idee, emocje. Bez brutalności, agresji, walki, deptania innych, niszczenia innych, słabszych niczego nie osiągniesz… Czy tak jest naprawdę? Czy tak być musi? Grupa teatralna „ISEGORIA", czyli Aga, Dusia, Artur, Rafał i Sikor, sięgając po sztukę wspołczesnego angielskiego dramaturga, Dennisa Kelly'ego. „Osama Bohater", chce wykrzyczeć swoją niezgodę na świat, chce, byś choć przez chwilę, szanowny Widzu, stanął i zastanowił się, czy w istocie skazani jesteśmy na t a k ą rzeczywistość? A może jednak warto ją zmienić? Wyleczyć się ze znieczulicy? Bo czy naprawdę: „ nie jest złem zabić dwa tysiące ludzi, zależy co to za dwa tysiące ludzi".

Teatr Isegoria / OSAMA BOHATER

Reżyseria - Katarzyna Zielińska

Tłumaczenie - Jacek Poniedziałek

Występują - Agnieszka Pędziwiatr, Rafał Pierzyński, Artur Beściak, Dominika Gaczorek, Paweł Sikora

godz. 19.00

SEPARATYŚCI / Thomas Freyer - czytanie

Tytułowi separatyści ze sztuki Thomasa Freyera, Anita, John, Gunter i Alex w 1989 roku świętowali upadek muru dzielącego wschodnią i zachodnią część Niemiec, dołączyli do zjednoczonej Europy, wymienili wschodnie marki na marki nowe, potem na Euro. Dziś mieszkają w średniej wielkości mieście na terenie dawnej NRD, w blokowisku typowym dla krajow Bloku Wschodniego.

W wyniku narodowej migracji wielu ich sąsiadow zmieniło miejsce zamieszkania, blokowiska opustoszały, wkrotce cała dzielnica ma zostać wyburzona. W miejsce starych osiedli mają powstać nowoczesne, w ktorych każdy mieszkaniec ma własny klucz do bramy wjazdowej, kod dostępu do klatki schodowej i antywłamaniowe drzwi...

Separatyzm w kontekście zmian społecznych nabiera nowego znaczenia...

W ich głowach powstaje plan, aby przeciwstawić się odgornym planom dotyczącym ich miejsca zamieszkania. Początkowa niezgoda na los zależny od innych przeradza się w zorganizowaną formę oporu. Tytułowi separatyści postanawiają stworzyć wspolnotę rządzącą się własnymi prawami i odgrodzić się od pozostałej części społeczeństwa.

Separatyzm (z łaciny separatio - oddzielenie) - dążenie do wyodrębnienia się z jakiejś grupy, całości. Najbardziej typowym jest separatyzm narodowościowy, a jednym z jego przejawow secesja narodowa. Dążenie do odrębności pod względem narodowym, politycznym, etnicznym, religijnym; działalność mająca na celu wyodrębnienie mniejszości narodowych. Separatyzm jest dążeniem do oderwania się określonego terytorium od jakiegoś państwa i utworzenia odrębnej struktury państwowej lub przyłączenia się tego terytorium do sąsiedniego kraju.

Thomas Freyer / SEPARATYŚCI

opracowanie i reżyseria czytania - Karol Nowakowski

czytają - aktorzy Freeday Teatr

godz. 20.00

WYDECH / Teatr Krzyk / Maszewo

Teatr Krzyk to obecnie najbardziej uznany teatr offowy młodego pokolenia. Jest laureatem niemal wszystkich festiwali teatrow niezależnych. Bezkompromisowi, zaangażowani, wyczuleni na problemy społeczne. Wzbudzają wielkie emocje, kontrowersje, dyskusje, ale to, co najważniejsze są do bolu uczciwi i szczerzy w tym, co robią i mowią na scenie...

Nasz teatralny WYDECH to wydech o OJCOSTWIE - jego wielkiej tęsknocie oraz lęku przed własnym ojcostwem. To wydech o niebezpieczeństwie i konsekwencjach zagubionych relacji dziecko-ojciec. To diagnoza stanow emocjonalnych znanych z autopsji, opowieść o wielkim nieobecnym - OJCU i jego bezsilności w dzisiejszej rzeczywistości.

To wydech o sieci, ktora zastępuje świat realny i staje się ojcem, przyjacielem, przekleństwem, wiarą, słowem. O sieci, ktora zagarnia, zabija, patroszy naszą tożsamość.

Z recenzji spektaklu:

"Wydech" to kolejny po "Głosach" i "Szeptach" krzyk młodości teatru Marka Kościołka. Piątka nastoletnich wykonawcow w mieszanej konwencji gry, zabawy, przy wykorzystaniu czata, czy rozmowy poprzez komunikator gadu-gadu probuje nawiązać kontakt z otaczającym światem i z wielkim nieobecnym - ojcem. Kościołek tym razem nie szukał tematu w publicystyce, jak w poprzednich spektaklach - znalazł go w sytuacji rodzinnej wykonawcow przedstawienia. Ponownie Teatr Krzyk wywołuje silne emocje. Zaskakuje płynne połączenie komizmu i powagi oraz bardzo trudne zadania aktorskie, jakie reżyser dał debiutantom (widzowie usytuowani są dookoła sceny - grający przez cały czas są obecni i wszystkie kwestie wypowiadają bezpośrednio do widzow). Nagrodzono autentyzm, odwagę oraz umiejętności mowienia o ważnych, osobistych problemach językiem teatru.

Teatr Krzyk / WYDECH

Scenariusz i reżyseria - Marek Kościołek

Występują - Marta Ciosek, Roksana Kupska, Agnieszka Małyska, Mateusz Zadala, Michał Kropa

7 czerwca 2009 - wieczor trzeci

godz. 18.00

AMOK / Thomas Freyer / Freeday Teatr / Krakow

W kwietniu 2002 r. 19-latek zabił 17 osob w gimnazjum w Erfurcie, po czym popełnił samobojstwo.

26 kwietnia 2002 roku odbywała się pisemna matura z matematyki. Rodzice Steinhausera nie wiedzieli, że ich syn nie jest dopuszczony do matury, stąd wyszedł "do szkoły" jak co dnia. W toalecie jego szkoły, gdzie miał schowane rownież około 500 sztuk amunicji, przebrał się w stroj ninja i rozpoczął strzelaninę około godziny jedenastej.

Chodził od klasy do klasy, na krotko zatrzymując się i strzelając do nauczycieli (według relacji uczniow celował wyłącznie do nauczycieli, jednakże mimo to zabił dwoch uczniow przez zamknięte drzwi).

Freeday Teatr probuje zdiagnozować mechanizm powstawania frustracji i emocjonalnego deficytu spowodowanego skomercjalizowaniem otaczającego świata, wszechogarniającej konsumpcji, braku porozumienia z rodzicami i skostniałym systemem edukacji.Wewnętrzne rozedrganie bohaterow spektaklu przekłada się na agresję wobec otoczenia,ich samych, na bunt daleko przekraczający zwyczajowy bunt pokoleniowy.

To już nie jest pokolenie NIC,

to pokolenie nieprzewidywalnych reakcji, psychicznych i fizycznych samookaleczeń...

Bohaterowie spektaklu nieustannie cytują słyszaną codziennie formułkę: Powodzi nam się dobrze! Nie można narzekać. Im częściej ją cytują tym częściej zaciskają pięści...

Oskarżają rodzicow, nauczycieli, system. Rzadko oskarżają siebie. Na szczęście częściej odpalają komputer niż broń…

Freeday Teatr / AMOK wg "Amok - moja dziecinada" Thomasa Freyera

Scenariusz i reżyseria - Karol Nowakowski

Występują - Anna Dawidczyk, Agnieszka Karasińska, Aleksandra Kowal, Joanna Podsadny, Katarzyna Ster, Jacek Camel, Gabriel Czop, Mateusz Drewienkowski

godz. 19.00

SZEPTY / Teatr Krzyk / Maszewo

W konstelacji zdarzeń widzimy młodych ludzi starających się utorować sobie własną drogę życia. Szepty szepczą o wielkiej potrzebie akceptacji i miłości, o tym, że słowa są ważne w naszym życiu, szepty krzyczą, są manifestem. Inspiracją do spektaklu stały się wydarzenia w gdańskim gimnazjum, gdzie 14 letnia Ania popełniła samobojstwo.

Recenzja:

"Szepty" powstały według starych recept na spektakl offowy (collage notek prasowych, tekstow literackich i własnych, wyimprowizowanych na scenie), ktore nigdy nie zwietrzeją, o ile kolejne pokolenia aktorow będą umiały nasycić je swoją prawdą. Katarzyna Wrzosek i Michał Kropa występują w przedstawieniu pod prawdziwymi imionami. I chyba wiedzą, że weszli w aktorstwo na chwilę. Gra na scenie to dla nich kolejny etap dorastania, może pierwsza proba świadomego wyrażenia siebie Dlatego każdy sceniczny gest zostaje wykonany z taką furią, jakby zaraz po nim miało się skończyć jakieś pierwsze z brzegu nastoletnie życia. Nadruchliwi, rozkrzyczani i rozbiegani aktorzy z Maszewa pojawiają się na scenie po to, żeby wypowiedzieć na głos wszystkie lęki okresu dojrzewania. Uczą się nazywać świat, śmieją się z niego i probują siebie w nim. Dzieciaki z Maszewa bazgrzą kredą po podłodze, po swoich ubraniach, rękach i nogach. Jakby chciały zapisać wszystko, co czują i czego się nie da tak po prostu wypowiedzieć. Żeby powstał z ich koślawych liter magiczny krąg, ktory ochroni ich przed złym światem.

W "Szeptach", ktorych jedna ze scen została zainspirowana samobojstwem Ani upokorzonej przez kolegow z klasy, też nie ma publicystyki. Aktorka kładzie się na podłodze z rozrzuconymi rękami i nogami, wije się i szarpie, jakby była przytrzymywana przez kilku chłopakow. Krzycząc, robi sobie zdjęcia cyfrowym aparatem z komorki. W tej nieoczekiwanej metaforze szkolna przemoc zyskuje drugie dno. Ujmuje mnie drapieżna autentyczność wpisana w ten maleńki spektakl. Rozhulantyna aktorskiej nadekspresji, ktora czemuś służy. Nie ma tu miejsca na kalkulacje. Trzeba opowiedzieć o sobie albo teatr się nie zdarzy. Za to lubię ten biedny, demonstracyjnie niemodny, ale przejmująco prawdziwy teatr z Maszewa.

Teatr Krzyk / Szepty

Scenariusz i reżyseria - Marek Kościołek

Występują - Katarzyna Wrzosek, Michał Kropa

godz. 20.00

BLOGTEXT / Grupa Sztankiet / Świdnica

"BlogTeXT"- to spektakl, ktorego tematy, dialogi bądź sytuacje zostały zaczerpnięte z prywatnych, multimedialnych pamiętnikow internetowych, czyli blogow. Teksty wyszukała i udramatyzowała młodzież - uczestnicy warsztatow Projektu Edukacji Teatralnej w Świdnickim Ośrodku Kultury, a następnie zrealizowano spektakl - "Blog.Text".

Grupa Sztankiet / BlogTeXT

Scenariusz i reżyseria - Juliusz Chrząstowski

Asystent reżysera - Łukasz Podgorski

Muzyka - SLIME

Występują - Matylda Barczyszyn,Marcin Grabowski, Malwina Kotowicz, Małgorzata Kubas, Ola Łyczkowska, Artur Mańkowski,Ola Nowak,Oliwia Papież, Łukasz Podgorski, Patrycja Strzyżewska,Radek Strzyżewski, Sebastian Bieżyński, Krzysztof Światowy

IV edycja festiwalu FREE ART DAY pod hasłem pokolenie_@

termin - 5-7 czerwca 2009

miejsce - SCKM, Krakow, ul. Wietora 13/15

produkcja - Staromiejskie Centrum Kultury Młodzieży - Krakow

program i przygotowanie - Freeday Teatr

koordynator artystyczny - Karol Nowakowski

gadżety reklamowe festiwalu - firma POZORSKI TRADE

wstęp na wszystkie spektakle - free

bilety:

wstęp wolny