Wykorzystując moc malowanych światłem i cieniem obrazow, spektakl zabiera widzow w poetycką wyprawę do krainy wyobraźni. Podroż odbywa się przy dźwiękach egzotycznej muzyki. Przedstawienie, inspirowane powieścią Italo Calvino Niewidzialne miasta, oddaje jej niepowtarzalny klimat. Walorem jest forma - w spektaklu wykorzystano rozmaite, mało znane w Polsce, techniki teatru cieni.

*Scenariusz i reżyseria: *zespoł TFK
*Konsultacje reżyserskie: *Filip Budweil
*Obsada: *Piotr Idziak, Alla Maslovskaya, Agnieszka Pogańska, Kinga Wilczyska/Marta Hankus

*Spektakl prezentowany będzie w ramach 2-dniowego Laboratorium Teatru Cieni organizowanego przez Teatr Figur Krakow *

Szczegołowe informacje*: *http://teatrfigur.pl/aktualnosci

Fragmenty recenzji*:*

Oglądanie „Zapachu słoni po deszczu" to niezwykłe doświadczenie teatralne. Spektakl ten, praktycznie pozbawiony słow, wymaga uruchomienia innej niż zwykle uwagi i wrażliwości: odwołuje się bowiem do zmysłow i wyobraźni. Jego subtelny urok, pomysłowość oraz uroda są jednak tak sugestywne, że spektakl szybko czaruje i uwodzi. To przykład teatru cieni najwyższej klasy, świadomego możliwości i specyfiki tej formy.

            Monika Kwaśniewska, **_Czarodzieje światła, _****„Didaskalia"**, czerwiec 2009

Pięcioosobowa grupa z Krakowa zagrała w wypełnionej po brzegi sali VSA North Fourth Theater. Aktorzy przemienili zwykłe sztućce, zwały śmieci i niewielkie marionetki w kompletne, misternie ukształtowane, dwuwymiarowe miejskie krajobrazy (...). Gdy na pokładach maleńkich tramwajow i balonow krążyliśmy po Ottavi - mieście rozpiętym niczym pajęczyna między zboczami dwoch stromych gor - byłem pewien, że chodzimy po linie nad starym, dobrym Albuquerque.

http://www.dukecityfix.com/

_Spektakl „Zapach słoni po deszczu" to abstrakcyjna historia, z inteligentnym humorem i przede wszystkim wyczuciem formy teatru cieni (...). Na niewielkim białym ekranie opowiadana jest historia jedynie przy użyciu małych sprzętow,

a raczej rzucanych przez nich cieni. Bezpretensjonalna i żartobliwa historia urzeka i zaciekawia. Nie przeszkadza brak linearnej historii, bo widz szybko orientuje się, że nie ona jest w spektaklu istotna a przyjemność czerpie się z płynącego potoku obrazow, otwartych na skojarzenia i interpretacje (...). Obrazom towarzyszy muzyka na żywo ( saksofon, bęben), stylizowana na orientalną, nadaje obrazom rytmu.

            _Marta Bryś, **Nowa Siła Krytyczna, **maj 2009

Serdecznie zapraszamy!:)

bilety:

15zł (teatr do pary: 2 os. = 20 zł)