Maria Stuarda live in HD w Kijów.Centrum – krwawa historia i dramat

W wtorek, 19.01.2013 o godzinie 18:45, Kino Kijów.Centrum zaprasza na operę Donizettiego - Maria Stuarda - transmitowaną z The Metropolitan Opera w Nowym Yorku. Dzieło oparte na historycznych wydarzeniach jest udramatyzowaną historią konfliktu dwóch kobiet: Marii Stuart i jej kuzynki Elżbiety Tudor.

Opera należy do trylogii Tudorów Donizettiego, w skład której wchodzą ponadto Anna Bolena (1830) i Roberto Devereux (1837). Rola niezłomnej królowej Szkotów stanowi ogromne wyzwanie dla każdej śpiewaczki operowej. W inscenizacji McVicara partię Marii Stuart wykonała utytułowana amerykańska mezzosopranistka Joyce DiDonato.

Obsada:

ELŻBIETA: ELZA VAN DER HEEVER

MARIA STUART: JOYCE DiDONATO

ANNA KENNEDY: MARIA ZIFCHAK

ROBERT: MATTHEW POLENZANI

LORD WILLIAM CECIL: JOSHUA HOPKINS

GEORGE TALBOT: MATTHEW ROSE

Rzecz dzieje się w roku 1587, w Pałacu Westminsterski w Londynie i zamku Fotheringhay w hrabstwie Northamptonshire w Anglii.

Streszczenie libretta:

Akt pierwszy

W Pałacu Whitehall w Londynie, trwa uroczystość, podczas której książę Andegawenii, brat króla Francji, poprosił o rękę królowej Elżbiety. Zgromadzeni z niecierpliwością oczekują wieści o sojuszu dwóch królestw. Przybywa królowa, nadal niezdecydowana, czy ma przyjąć propozycję francuskiego dworu. Jej serce od dawna należy do Roberta Dudleya, hrabiego Leicester, ale ostatnio zauważyła, że jego miłość do niej osłabła. Talbot, hrabia Shrewsbury, od wielu lat strażnik Marii Stuart, korzysta z okazji, by przekazać królowej petycję w sprawie uwolnienia jej kuzynki. Cecil, sekretarz stanu Elżbiety, przestrzega, że Maria, póki żyje, stale zagraża stabilizacji w Anglii. Elżbieta nie podtrzymuje rozmowy o swojej kuzynce; jest przekonana, że królowa Szkotów odebrała jej miłość Leicestera. Hrabia Leicester w przeszłości starał się o rękę Marii, zachwycił się jej urodą podczas ich pierwszego spotkania dawno temu we Francji. Leicester, na polecenie Elżbiety, ma teraz przekazać francuskiemu ambasadorowi jej pierścień z niejednoznaczną odpowiedzią na propozycję księcia Andegawenii. Obojętność hrabiego na powierzone mu zadanie podsyca podejrzenia królowej. Talbot, zostawszy sam z Leicesterem, potajemnie wręcza mu list i miniaturę przysłaną przez Marię. Wpatrzony w jej portret, hrabia przyrzeka wspomóc Talbota w planach uwolnienia królowej Szkocji, której życie jest zagrożone z powodu jej uwikłania w spiski angielskich katolików. Gdy Talbot wychodzi, powraca Elżbieta. Podejrzewając Talbota o nielojalność, domaga się, aby Leicester pokazał jej list, który trzyma w ręce. Przeczytawszy go, ma łzy w oczach – Maria błaga w nim o audiencję u Elżbiety. Leicester, czując swoją przewagę, nalega, by królowa wybrała się na polowanie w pobliże miejsca uwięzienia Marii, aby pod tym pretekstem obie królowe mogły się spotkać. Elżbieta, nadal nieufna, godzi się na propozycję swojego faworyta.

Maria, niespodziewanie uzyskawszy u Talbota pozwolenie na przechadzkę w parku obok więzienia w zamku Fotheringhay, raduje się spacerem, podczas którego towarzyszy jej dama dworu Anna Kennedy. Królowa w myślach wraca do czasów szczęścia i wolności we Francji. Nagle z oddali słyszy dźwięki rogu, znak królewskiego polowania.

Zbliżający się myśliwi rozmawiają o Elżbiecie. Maria wpada w popłoch – przeraża ją spotkanie oko w oko z kuzynką. Leicester przybył przed myśliwymi, by przygotować Marię na to spotkanie. Namawia ją, by ukorzyła się przed Elżbietą i błagała królową Anglii o łaskę. Zapewniwszy Marię o swojej miłości i lojalności, śpieszy powitać Elżbietę. Królowa nie traci podejrzliwości, a troskliwość Leicestera o kuzynkę budzi tylko jej zazdrość. Talbot przyprowadza Marię – dwie królowe spotykają się po raz pierwszy. Maria pokonuje dumę i okazuje szacunek Elżbiecie. Jej kuzynka natomiast traci dystans i zaczyna zachowywać się obraźliwie – oskarża Marię o rozwiązłość, morderstwo i zdradę. Łagodne słowa, którymi Leicester próbuje uspokoić wzburzoną Marię, zwiększają gniew Elżbiety. Maria nie potrafi znieść zniewagi i nazywa Elżbietę nieślubną córką nierządnicy, hańbiącą tron Anglii. Elżbieta nakazuje strażom odprowadzić Marię z powrotem do więzienia.

Akt drugi

Maria w dalszym ciągu pozostaje uwięziona w Fotheringhay, ale jest teraz pilniej strzeżona. Małżeństwo Elżbiety z księciem Andegawenii nie doszło do skutku. Cecil zdobył dowody, że Maria spiskuje z katolikami, aby zamordować Elżbietę. Królową angielską trawi niepokój i strach. Jeśli podpisze wyrok na Marię, wyśle na szafot namaszczoną monarchinię, tym samym stanie się wrogiem wszystkich katolików w Europie. Cecil wzywa ją, by była silna, bo jej własne życie może być zagrożone. Ponadto zapewnią ją, że w Anglii znajdzie wsparcie i obronę, jeśli zajdzie potrzeba. Elżbieta pozbywa się rozterek, gdy do komnaty wchodzi Leicester. Szybko i obojętnie podpisuje wyrok i podaje dokument Cecilowi. Przerażony Leicester błaga ją o cofnięcie wyroku i okazanie miłosierdzia Marii. Elżbieta nakazuje mu, by był świadkiem egzekucji.

Uwięziona Maria gorzko uskarża się na swój los. Niespodziewanie przybywają Cecil i Talbot – oznajmiają jej, że umrze tego ranka. Cecil proponuje jej rozmowę z pastorem, Maria ze złością odmawia i odprawia go, a Talbota prosi, by został. Ten próbuje ją pocieszyć i powiadamia ją, że w ostatnich chwilach życia będzie jej towarzyszył Leicester. Marię dręczą duchy przeszłości, chciałaby się wyspowiadać, ale Cecil odmówił jej posługi katolickiego księdza. Królową przytłacza ciężar wspomnień: krótkiego panowania w Szkocji, śmierci ukochanego Dawida Rizzia i męża, Darnleya. Talbot w delikatny sposób nakłania ją do wyznań, które przynoszą jej ulgę. Na koniec Maria wyznaje, że nieświadomie przyłączyła się do spisku angielskiego katolika, sir Anthony’ego Babingtona, spisku mającego na celu zamordowanie Elżbiety. Królowa i Talbot modlą się wspólnie o odpuszczenie win.

Wierni słudzy Marii płacząc, gromadzą się w pobliżu sali w Fotheringhay, gdzie ma dokonać się egzekucja. Nadchodzi królowa. Prosi służących, by nie płakali – śmierć będzie dla niej wybawieniem. Do Anny zwraca się z prośbą, by zawiązała jej oczy jedwabną chusteczką, gdy przyjdzie właściwy moment, i odmawia wraz z domownikami żarliwą modlitwę. Strzał z armaty na wałach to znak, że zbliża się czas egzekucji. Przybywa Cecil w otoczeniu straży, by zaprowadzić Marię do sali. Elżbieta przysłała list, w którym zezwala na spełnienie ostatnich próśb skazanej. Maria prosi, by w drodze na szafot mogła jej towarzyszyć Anna. Oznajmia także, że wybacza kuzynce i modli się o to, by jej krew zmyła nienawiść między nimi. Gdy do zgromadzonych dobiegają dźwięki kolejnych wystrzałów armatnich, pojawia się oszalały z rozpaczy Leicester. Maria uspokaja go. Jest szczęśliwa, że ukochany będzie z nią w chwili śmierci. Modli się, by Bóg oszczędził Anglii swojego gniewu. Przyodziana w suknię w kolorze czerwonym, katolickim symbolu męczeństwa, wchodzi na szafot.

Wideo i wywiad z reżyserem: http://www.metoperafamily.org/video/watch/maria-stuarda-2012-13-new-production-preview/1532430362001

Przedstawienie w języku włoskim z napisami w językach polskim i angielskim. Czas trwania: około trzech godzin i piętnastu minut (z jedną przerwą)

Zapraszamy do kina Kijów.Centrum 19 stycznia o godzinie 18:45!

KIJÓW.CENTRUM

al. Krasińskiego 34

30-101 Kraków

tel. 12 433 00 33

fax 12 422 77 67

www.kijow.pl