koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
Perform[ing] POLAND - Przegląd sztuki performansuWrocławianka roku Gala
zmodyfikowano  10 lat temu  »  

„Paradiso” w kręgach życia

Kraków »
CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 20 479 wyświetleń od 15 października 2014
  • 4 listopada 2014, wtorek
    » 19:00

"Idź swoją drogą, a ludzie niech myślą co chcą"

Po świetnie przyjętej premierze projektu „Paradiso” Łaźnia Nowa po raz kolejny – 4 listopada godz. 19:00 - zaprasza do wejścia w alternatywny świat osób z autyzmem. W projekt zaangażowane są osoby autystyczne związane są z Farmą Życia, które budują swoją sceniczną rzeczywistość wraz z profesjonalnymi aktorami.

Paradiso Michała Borczucha jest opowieścią na motywach Raju – ostatniej części Boskiej Komedii Dantego. Podstawową motywacją dla stworzenia spektaklu obfitującego w improwizacje jest przeczucie, że przestrzenie teatru, raju i autyzmu uzupełnią się wzajemnie i stworzą świat nowy, zaskakujący i autentyczny.

Budulcem Paradiso jest fantazja na temat logiki świata osób ze spektrum autyzmu. W Boskiej Komedii Dantego kluczową postacią był przewodnik, który pokazywał i objaśniał świat. Można przypuszczać, że przewodnikami po świecie Paradiso będą profesjonalni aktorzy. Oni tworzą ramę dla działań, zawiązują kluczowe elementy w strukturze spektaklu i realizują narrację. Jednak tylko osoby z autyzmem mogą oprowadzać po alternatywnym świecie Paradiso, ponieważ ten świat zbudowany jest na ich zasadach.

Rzeczywistość osób z autyzmem składa się z prostych, klarownych gestów, jest uproszczeniem skomplikowanej struktury świata. Sama w sobie stanowi wyabstrahowany schemat – jak plan metra w Londynie, który zawiłą i niejednorodną sieć połączeń i tuneli sprowadza do czytelnych linii. Esencją istnienia stają się czynności powtarzalne, które określają świat, tworzą jego ramy, dają poczucie bezpieczeństwa. Niektóre osoby z autyzmem nie dysponują wyobraźnią abstrakcyjną, w umysłach innych tworzą się kolaże – zbiory informacji wyodrębniane z powodu tematu, fonetyki bądź wizualnych skojarzeń. Fragmentaryczność tych obrazów przywodzi na myśl dadaistyczne fotomontaże, albo działanie przeglądarek internetowych, które na podstawie jednego hasła układają tysiące stron i odniesień, czasem zupełnie przypadkowych.

Aktorzy muszą ulec przemianie, aby odnaleźć się w Paradiso. Muszą przedefiniować swoją pozycję i role. Tymczasem osoby z autyzmem są doskonałymi aktorami-amatorami. Nic nie odgrywają, nie wcielają się w role. Nie pamiętają tekstu. Pomimo tego, a może właśnie dlatego stają się równorzędnymi partnerami.

Paradiso to przede wszystkim opowieść o spotkaniu dwóch światów: opis płaszczyzny, na której to spotkanie staje się możliwe. Paradiso wydarza się na nowo w każdym z epizodów. Autentyczne sytuacje realizują się w ramach wymyślonego świata. To ta relacja buduje podstawowe napięcie i sens tego projektu. Każdy pokaz jest indywidualizacją zarysu scenariusza zbudowanego na sekwencji sytuacji. Każda scena staje się odrębną próbą, odrębnym rzutem monetą w liczeniu prawdopodobieństwa. Kolejną materializacją możliwości, grą, sprawdzeniem.

Osoby z autyzmem zaangażowane w projekt Paradiso związane są z Farmą Życia, jedynym w Polsce ośrodkiem stałego pobytu dla dorosłych osób z autyzmem. Pracują w Gospodarstwie Ekologicznym w Więckowicach, 15 km od Krakowa, w "raju na ziemi".

Paradiso Borczucha jest jednym z najbardziej wciągających spektakli minionego sezonu – ukazuje świat tajemniczy, odmienny, nie do końca zrozumiały, jednocześnie jednak naiwnie piękny i bezpretensjonalny – raj alternatywny, w którym, mimo całej jego niedoskonałości, chce się pozostać. Magdalena Figzał, Teatralny.pl

Scenografia autorstwa Doroty Nawrot stanowi idealne tło i dopełnienie dla improwizowanych sekwencji. Opiera się na zbudowaniu minimalnego zarysu przestrzeni, wymagającej od widza uruchomienia wyobraźni. Działania aktorów i otaczające ich przedmioty dopełniają się wzajemnie. Aleksandra Spilkowska, Teatralia Kraków

Odsłonięcie niesamowitości w zwyczajowej komunikacji, niełatwe próby nawiązania kontaktu z niecodziennym, osobliwym i innym porządkiem poznania (kontaktu aktorów z autystami, Paradisolu z „Rajem” Dantego, widowni z wszystkimi tymi planami), są w spektaklu konsekwentnie i bardzo świadomie wyciągane na wierzch. Joanna Jopek, Dwutygodnik.com

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Reżyseria: Michał Borczuch

Scenografia: Dorota Nawrot

Muzyka: Konrad Gęca

Multimedia: Magdalena Kownacka

Dramaturgia: Tomasz Śpiewak

Multimedia: Bartosz Nalazek Michał Dobrucki

Amatorzy: Michał Krzysztof Cichy Kamil Mroczkowski Albert Jeżowski Mariusz Zemanek Grzegorz Wolkowicz Stanisław Lampa Damian Baca Maria Bozowska-Bolak

Obsada: Dominika Biernat Marta Ojrzyńska Paweł Smagała

autor:
zmodyfikowano  10 lat temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ