Spektakl w choreografii i reżyserii Eryka Makohona zbudowany jest wokół figury bogini Mokoszy, jako słowiańskiego archetypu kobiecej boskości, witalności i płodności.

Motyw Mokoszy, „matki ziemi” oraz przenikanie się pierwiastków anima/animus, w odniesieniu do szerokiego kontekstu społecznego i kulturowego, służą poszukiwaniu formy, w której materializuje się współczesna kobiecość, żeńska energia oraz konstruuje się pełnia osobowości.

Synergia ruchu, obrazu i dźwięku przyjmują formę współczesnego teatru tańca. Twórcy spektaklu, w idei teatru post-dramatycznego, odchodzą od struktur fabularnych i konsekwentnie prowadzonych postaci. Fragmentaryczne obrazy, budowane za pomocą ruchu i działań postacie zbiorowe przenikają się z oryginalną muzyką polskiej kompozytorki, Anny Marii Huszczy. Tak budowany spektakl, podejmuje „kinestetyczny” dialog z widzem.

Spektakl powstawał w rozpisanym w czasie procesie, obejmującym zgłębianie zagadnień, czerpiących z tradycji teatralnej (budowanie roli poprzez działanie fizyczne, obecność w działaniu fizycznym, organiczność, stymulowanie poziomu pre-ekspresywnego, ekstatyczność, nawiązania do rytuału, praca według zasady „ciało-umysłu w działaniu”).

Wizualną warstwę spektaklu oprócz ruchu buduje minimalistyczna w formie scenografia autorstwa Eryka Makohona.