Autor: Rodrigo Garcia

Reżyseria, światło: Szymon Kaczmarek Scenografia: Szymon Kaczmarek, Kaja Migdałek Kostiumy: Kaja Migdałek Tłumaczenie: Agnieszka Stachurska Opracowanie muzyczne: Żelisław Żelisławski Inspicjent: Iwona Cieślik Producent: Bartosz Jelonek

występują: Marcin Kalisz ()

Spektakl dla widzów powyżej 18 roku życia.

Ojciec, władca, mąż, dowódca. Ten mityczny archetyp stanowi dla Garcíi punkt wyjścia w starciu z publicznością. Sam tytuł powoduje, że bohater jego tekstu staje się kimś więcej niż, robiącym zakupy ojcem rodziny. Przypomina Michaela Douglasa z filmu Upadek, któremu puszczają wszelkie hamulce. Nie jest w stanie znieść kłamstw, płytkości i małości otaczającej go rzeczywistości. Poddaje brutalnej terapii wszelkie więzi społeczne i rodzinne.

Ktoś tu nie wytrzymuje? W kimś odzywa się głęboko skrywana frustracja? Ktoś tu nie daje rady? Ale czy tylko o ekscesy tutaj chodzi? Obserwujemy rodzaj intymnego rodzinnego eksperymentu, który, choć drastyczny, powoduje rodzaj antycznego katharsis. Ma doprowadzić nas do oczyszczenia. Ma rozbroić tykające w nas bomby. Ta antyczna funkcja teatru jest miarą tego tekstu.

Monolog, jeden aktor, potok słów i gestów. Na scenie ojciec i jego rodzina, którą stanowią hiperrealistyczne sylikonowe lalki. To dziwaczna czarna komedia z wielkim potencjałem komicznym oraz ostra jak żyletka diagnoza rzeczywistości. Bo czy można zbudować model współczesnego świata przy użyciu skrzydełek z KFC? Nasz bohater próbuje.