Domykanie - performance Małgorzaty Haduch

Performerka: Małgorzata Haduch

Kuratorka: Adriana Markowska

Zapraszamy na kolejny performance 31 października o 20:30,,Domykanie” jest cyklem improwizacji solowych Małgorzaty Haduch w przestrzeni galerii teatru Scena Supernova. Tym razem,,Domykanie” przestaje być osobiste. Następuje przejście pomiędzy emocjami a formą i strukturą wizualną dzieła. Performerce bliżej jest do obiektu, ruchomej rzeźby, która staje się częścią przestrzeni. Na pierwszy plan wysuwają się negocjacje z czasem. Punkt widzenia przekierowywany jest na czas: jego oddziaływanie na przestrzeń, na osobę w nim trwającą, na możliwość przebywania w czasie. Cykl improwizacji solowych rozpoczął się od współpracy Małgorzaty Haduch z Pawłem Łubkowskim. Artyści skupiali się na improwizacji z nieznanymi wcześniej performerce obiektami przygotowywanymi przez Łubkowskiego. Kolejnym krokiem w ewolucji cyklu jest współpraca Małgorzaty Haduch z Adrianą Markowską. Każda z nich weszła w proces z inną myślą. Poruszały się w obszarze ruchu i teorii aby na tej podstawie odszukać wspólną linię. Pojawiły się kolejne pytania, które przeniknęły do praktyki improwizacji i sposobu myślenia o współczesnym performansie. Autorki interesują się rozpoznaniem nowych strategii performatywnych, które chciałyby rozwijać na swojej własnej ścieżce artystycznej i kuratorskiej.,,Domykanie” wciąż opiera się na improwizacji. Tym, co odróżnia je od poprzednich występów to zawężona, zarysowana struktura objawiająca się mniejszą ilością bodźców, zrezygnowaniem z muzyki i emocjonalnego chaosu. Hasłem przewodnim stał się czas i z nim relację buduje Małgorzata Haduch. Bez pośpiechu przesuwa granicę swojego komfortu tym samym tworząc przestrzeń dla publiczności aby ze spokojem mogli trwać w wydarzeniu scenicznym, odczuć obecność i trwałość.,,Mój nowy język rodzi się z zamknięcia pochłaniających mnie przez wiele lat tematów wokół improwizacji. NIe oznacza to, że z improwizacji rezygnuję, lecz przekierowuje soczewkę na inne znaczące elementy. Dotyczy to czasu i przestrzeni jako kluczowe czynniki budowania aktu scenicznego. Tym samym chcę kontynuować współpracę z artystami wizualnymi. “Domykanie” stało się swoistym przejściem na teren artystyczny, którego nie umiałam nazwać ani osadzić w kontekście otaczających mnie zjawisk kulturowych. Teraz kształtuje się zarys drogi ku wystawie tańca oraz performens jako strategia relacji ze światem.”