Umierałem sto razy

scenariusz i reżyseria: Andrzej Prokop

muzyka: Jacek Chrobak trąbka: Marcin Żminkowski

występują: Adrianna Kieś Przemysław Tejkowski

Spektakl na motywach powieści Zdzisława Korczaka o tym samym tytule.

O autorze wiemy niewiele. Z kart jego książki dowiadujemy się, że był jednym z wielu nas – ludzi, nas – Polaków. W czasie II wojny światowej walczył w Armii Andersa, potem wiódł normalne życie przeciętnego Polaka. Normalne... no właśnie. W naszej scenicznej opowieści wojenna czy zawodowa historia bohatera nie jest ważna. On mógłby być każdym. Wykonywać każdy zawód, mieć każde urodzenie i przeszłość. Z naszej historii wynika jednoznacznie, że nieważne kim jesteś, jakie stanowisko piastujesz, kogo znasz i co posiadasz. Wobec nałogu, jeśli wpadniesz w jego szpony, jesteś nikim. Tracisz przyjaciół, znajomych, bliskich, pracę, majątek, godność... a w końcu życie.

Zapraszamy na niezwykłą wycieczkę. To nie jest opowieść lekka, łatwa i przyjemna. Ani wesoła. Zapraszamy do świata, w którym bohater „coraz częściej widzi ciemną ścianę, a potem ciemny tunel i daleki prześwit z makabrycznymi postaciami”. Do świata, w którym bohater patrząc na upodlonych ludzi mówi, że „bardziej ludzkie są psie zbliżenia”. To będzie ostra jazda. Na szczęście tylko na scenie. Ale myślimy, że warto zabrać się z nami w tę podróż. Po to, by przekonać się w jaką pułapkę można wpaść. Ale też, a może przede wszystkim po to, by zobaczyć, w każdej, nawet najciemniejszej chwili, nie pozostajemy beż szans. Mamy NADZIEJĘ.

Pijaństwo może być rozrywką. Ale alkoholizm jest już walką

Zdzisław Korczak