Monodram o zagrożeniu i strachu

Monodram Szafa jest opowieścią o zagrożeniu i strachu. Opisuje on historię młodej żydowskiej dziewczyny w czasach okupacji znajduje schronienie w szafie. Scenariusz sztuki oparty został na prozie Hanny Krall, Olgi Tokarczuk oraz na tekstach Moniki Kufel i Marcina Białego. Stanowi on kompilację utworów, które spaja motyw pędzącej Lokomotywy Juliana Tuwima.

Tytułowa szafa stanowi centrum wydarzeń, których świadkami stają się widzowie, bezradni jak ludzkość wobec tragedii Holokaustu. Przebywają oni w przestrzeni, która posiada wiele symbolicznych znaczeń. Każdy z rekwizytów, będąc nośnikiem istotnych treści, odgrywa w spektaklu znaczącą rolę. Tak więc obecna na scenie drabina symbolizować będzie tory, Torę, wreszcie biblijną drabinę Jakubową łączącą świat ziemski z transcendencją, natomiast zegar, bezlitośnie odmierzając czas, będzie przypominał o nieuchronnie zbliżającej się śmierci.

Autorzy spektaklu, tocząc swoisty dialog z publicznością, nie stawiają kropki nad i. Pozostawiają widzom miejsce na dokonanie własnych wyborów, na wewnętrzną refleksję...

Reżyseria – Wiesław Hejno

Scenografia – Monika Kufel

Muzyka – Krzysztof Figurski

Współpraca artystyczna – Anna Nowicka

Występuje – Monika Kufel