koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
CO JEST GRANE - LISTOPAD 2024 - nr 365KLIMT wystawa WrocławCantores wiolonczelaTP Repertuar 11.2024ARTYSTA BEZ GRANIC PAFAWAG
zmodyfikowano  12 lat temu

Stabat Mater

Kraków »
CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 33 489 wyświetleń od 1 stycznia 2007
  • 6 listopada 2005, niedziela
    » 18:00
  • 5 listopada 2005, sobota
    » 19:00
  • 4 listopada 2005, piątek
    » 19:00

Antonio Vivaldi

Na muzyczne opracowanie składają się oratoria Stabat Mater Antonio Vivaldiego i Giovanni Battista Pergolesiego, w których oprócz kameralnego zespołu instrumentalnego udział bierze dwoje śpiewaków (sopran i kontratenor) oraz dwóch aktorów.

Premiera spektaklu odbyła się 5 marca 2005 roku w kościele OO. Bernardynów w Krakowie.

Stabat Mater Vivaldiego, zdumiewający przejaw geniuszu kompozytora, odnalezione zostało w latach trzydziestych przez Alfreda Casellę w turyńskiej Bibliotece Narodowej w II tomie (Opere sacri e concerti) zbioru Renza Giordano. Pierwsze wykonanie dzieła odbyło się 21 IX 1939 w kościele Św. Franciszka w Sienie podczas Tygodnia Vivaldiego. Stabat Mater, napisane na alt, smyczki i organy, składa się z 5 powolnych ogniw — Largo, Recitativo, Andante, Largo, Lento — w których wykorzystana jest tylko część całego tekstu tej sekwencji.

'Nie wydaje się możliwe stwierdzenie (przynajmniej na razie) — pisze Casella w przedmowie do swojego wydanego drukiem opracowania — czy kompozycja była zupełna, a tylko fragment jej przetrwał do naszych czasów, czy też zamiarem Vivaldiego było napisać muzykę jedynie do najważniejszych wyjątków poematu. Zważywszy cudowną doskonałość tej muzyki, uważam za bardziej prawdopodobne, że stoimy w obliczu dzieła skończonego w sobie, któremu Vivaldi rozmyślnie nadał ową skróconą postać'.

Jest to istotnie arcydzieło. Surowa w swej prostocie muzyka, poważna i ekspresyjna, oddaje nastrój i myśli tekstu, nie popadając nigdzie w barokową przesadę. Szeroka linia melodyczna partii wokalnej rozwija się na dyskretnym tle zespołu smyczkowego, któremu przypada tez w udziale kilka samodzielnych epizodów, rozpoczynających lub kończących poszczególne części. Opracowanie Caselli polegało — jak sam podaje — na realizacji partii organowej, która nie istniała w rękopisie turyńskim, kilku nieznacznych poprawkach oczywistych błędów i kilku modyfikacjach w partiach instrumentów smyczkowych, przy czym wszystkie te retusze zostały ograniczone do ściśle koniecznych.

Napisane na dwa głosy żeńskie, orkiestrę smyczkową i continuo, zajmuje Stabat Mater Pergolesiego ważne miejsce w historii muzycznych opracowań tej średniowiecznej sekwencji, stanowiąc wczesny pomnik nowego, uczuciowego stylu w muzyce religijnej. Dzieło nie posiada nic z kościelnej surowości, a jest — co było kiedyś przedmiotem ostrych ataków ze strony konserwatystów — na wskroś liryczną wypowiedzią kompozytora, operującego środkami neapolitańskiej szkoły operowej z początku XVIII w. Teatralność i charakterystyczna słodycz stylu operowego stonowane są w przepięknej brzmieniowo muzyce Pergolesiego wyjątkową oszczędnością środków, prześwietlone głębokimi doznaniami bliskiego śmierci człowieka. Właśnie owa intensywna emocjonalność Stabat Mater Pergolesiego zapewniła dziełu niesłychaną popularność w XVIII w. Nie zaskakuje zatem entuzjazm współczesnego Haydnowi kompozytora i dyrygenta niemieckiego, J. A. Hillera, który powiedział: 'Nie zasłużył na miano człowieka ten, kto mógłby wobec tej muzyki pozostać zimny i niewzruszony". [wg Przewodnika koncertowego PWM]

Misterium sceniczne STABAT MATER w reżyserii Wacława Jankowskiego to oryginalne połączenie muzyki Antonio Vivaldiego i Giovanniego Battisty Pergolesiego z elementami gry aktorskiej, kompozycji ruchu scenicznego, oryginalnego kostiumu oraz scenografii. Widowisko zachwyca ekspresyjną i piękną w swej prostocie muzyką sakralną, przepełnioną liryką i emocjonalnością, charakterystycznymi dla neapolitańskiej szkoły operowej XVIII wieku.

  • reżyseria - Wacław Jankowski
  • choreografia - Jadwiga Leśniak-Jankowska
  • kostiumy - Joanna Jaśko-Sroka

obsada:

  • kontratenor: Michał Wajda-Chłopicki
  • sopran: Katarzyna Jagiełło, Jolanta Kowalska, Anna Stolarczyk

Postaci:

  • Martyna Malcharek
  • Oksana Pryjmak

Orkiestra Krakowskiej Opery Kameralnej

Dyrygent: Tomasz Chmiel / Piotr Sułkowski

zmodyfikowano  12 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ