Jacek Papis

Mieszkam tu to finisaż projektu, będącego pierwszym łaźniowym spotkaniem artystów z nowymi sąsiadami. Reżyser – Jacek Papis – tak mówi o projekcie: Na Genius Loci mieszkańcy Huty przynosili przedmioty, które odegrały jakąś rolę w ich życiu i opowiadali ich historie. Naszym zadaniem było napisać krótkie teksty teatralne, zainspirowane przedmiotami i opowieściami o nich. Nie było łatwo się zdecydować. Ja sam wybrałem bumerang (zawsze fascynowali mnie Aborygeni...).

Prócz bumerangu, pojawiły się również: lampka i trąbka ('Ta latarka służyła mi w pracy do sygnalizowania stój i do mnie. Równocześnie z nią używana była trąbka. Ofiaruję je artystom przemiłym, by latarka im świeciła i w życiu im się powodziło, żeby mieli tyle szczęścia w pracy, co ja, a trąbka zawsze ich ostrzegała przed nieszczęściem, by z drogi wtedy zawracali...' – Staniaława Kukułowicz), godło z przedwojennym orłem ('To jest godło państwowe, z autentyczną przedwojenną koroną. Mój dziadek znalazł je, wyrzucone na śmietnik, w czasie gdy zmieniano godło z orłem w koronie na orła bez korony, i zabrał je do domu. Ja odnalazłem je na strychu. Teraz oddaję je wam, bo myślę, że są wartości, które nie tracą na aktualności w żadnym czasie i nikt nie ma prawa wyrzucać ich na śmietnik...'- Dariusz Nowak), Kostka Rubika, kwiatek doniczkowy, otwieracz zrobiony z naboju do karabinu, hełmofon, książeczka P. S. Kocham Cię, strój krakowski, dwie gitary – elektryczna i akustyczna, jedna z nich bez strun ('Ta gitara mnie obroniła. Kiedyś wracałem z kolegą z lekcji gry, niosąc ja w ręce. Zaatakowało nas jakieś siedzące na pobliskiej ławce towarzystwo. Dostałem kopniaka w plecy, ale gitara przyjęła cios na siebie. Przeżyła.'- Michał Bukowski), emblematy Solidarności (Chcę podarować Państwu te emblematy, bo obowiązkiem każdego człowieka jest dążenie do prawdy. A prawda to coś innego niż ideologia. – Zofia Pierzchała), różowy plastikowy magnetofon (' To jest piękny, różowy, plastikowy, oklejony naklejkami, kiczowaty ale mój ukochany magnetofon. Tata przywiózł mi go z Niemiec. Byłam z niego bardzo dumna. Nikt w klasie takiego nie miał. Słuchałam na nim i nagrywałam różne piosenki. Znalazłam nawet kasetę, na której nagrałam moje marzenia...'- Dagna Feliks), pejzaż impresjonistyczny W. Zinna, porongo do mate oraz kamień-fragment pomnika Lenina ('Na tym kamieniu stał kiedyś Lenin. Bo to kamień, który budował fundament nowohuckiego pomnika. To prawdopodobnie jeden z ostatnich śladów po Leninie. Dlatego Wam go daję.'- Maciej Miezian).

Zaprzyjaźnieni z Łaźnią pisarze wybrali po jednym z nich i na nowo opisali ich historie. Radosław Dobrowolski (ŚLEPY TOR) wykorzystał lampkę i trąbkę, Paweł Jurek (DZIURA W MÓZGU ALBO KOCHAM CIĘ) książeczkę P. S. Kocham Cię, Małgorzata Owsiany (GITARA) gitarę, Jacek Papis (SNU CZAS) bumerang, Paweł Sala (CZOŁGIŚCI) hełmofon, Sławomr Shuty (PAPROTKA) kwiatek doniczkowy, Mariusz Sieniewicz (BAJKA O SIEWCY I ZIARNACH) kamień-fragment pomnika Lenina.

Reżyserujący spektakl Jacek Papis część z powstałych utworów przeniósł na scenę. Właściwie był to akt odwagi,- podkreśla Jacek - że zgodziłem się z góry reżyserować teksty, które nie były jeszcze napisane. Na szczęście okazały się one ciekawe, zaskakujące i tak różne, jak różnie świat widzą ich autorzy. W lutym na podstawie wybranych tekstów powstał scenariusz teatralny, na początku kwietnia skoczyliśmy próby.

W spektaklu udział biorą: Michał Czachor, Andrzej Franczyk, Basia Kurzaj, Dominik Stroka, Ziuta Zającówna i Krzysztof Zarzecki, scenografię i kostiumy przygotował Wojtek Radtke, film zrealizował Jerzy Ridan, całość wyprodukowała Małgorzata Szydłowska