Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
KLIMT Wrocław
zmodyfikowano  8 lat temu

Miarka za miarkę

Kraków »
CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 182 526 wyświetleń od 1 stycznia 2007
  • 24 października 2007, środa
    » 11:00, 19:00
  • 23 października 2007, wtorek
    » 19:00
  • 2 czerwca 2007, sobota
    » 19:00
  • 1 czerwca 2007, piątek
    » 11:00, 19:00
  • 31 maja 2007, czwartek
    » 19:00
  • 31 stycznia 2007, środa
    » 11:00, 19:00
  • 30 stycznia 2007, wtorek
    » 19:00
  • 18 marca 2006, sobota
    » 19:00
  • 17 marca 2006, piątek
    » 11:00, 19:00
  • 21 stycznia 2006, sobota
    » 19:00
  • 20 stycznia 2006, piątek
    » 19:00
  • 19 stycznia 2006, czwartek
    » 11:00
  • 18 stycznia 2006, środa
    » 19:00
  • 19 listopada 2005, sobota
    » 19:00
  • 18 listopada 2005, piątek
    » 11:00, 19:00
  • 17 listopada 2005, czwartek
    » 11:00, 19:00
  • 16 listopada 2005, środa
    » 19:00
  • 15 listopada 2005, wtorek
    » 19:00
  • 18 czerwca 2005, sobota
    » 19:00
  • 17 czerwca 2005, piątek
    » 19:00
  • 16 czerwca 2005, czwartek
    » 19:00
  • 15 czerwca 2005, środa
    » 19:00
  • 11 maja 2005, środa
    » 19:00
  • 10 maja 2005, wtorek
    » 19:00
  • 6 maja 2005, piątek
    » 19:00
  • 5 maja 2005, czwartek
    » 11:00, 19:00
  • 2 maja 2005, poniedziałek
    » 19:00

William Shakespeare

  • przekład: Maciej Słomczyński
  • reżyseria: Helena Kaut-Howson
  • scenografia i reżyseria światła: Paweł Dobrzycki
  • muzyka: Marcin i Bartłomiej "Brat" Oleś
  • ruch sceniczny: Marcello Magni
  • projekcje: Włodzimierz Czwartosz
  • autor plakatu: Piotr Kunze
  • autor zdjęć: Tomasz Żurek

występują:

  • Lidia Bogaczówna
  • Anna Cieślak
  • Marta Konarska
  • Natalia Strzelecka
  • Marta Waldera
  • Maciej Jackowski
  • Feliks Szajnert
  • Bartek Kasprzykowski
  • Radek Krzyżowski
  • Grzegorz Łukawski Szlachcic
  • Tomasz Międzik
  • Andrzej Młynarczyk
  • Sławomir Rokita
  • Wojciech Skibiński
  • Rafał Dziwisz
  • Jerzy Światłoń
  • Błażej Wójcik
  • Tomasz Wysocki
  • Tadeusz Zięba
  • strażnicy: * Maciej Jackowski * Grzegorz Łukawski * Tadeusz Zięba * Marta Waldera * Wojciech Skibiński
  • zakonnice: * Anna Cieślak * Marta Konarska * Lidia Bogaczówna
  • prostytutki: * Sławomir Rokita * Marta Waldera * Marta Konarska

Helena Kaut-Howson

jeden z czołowych reżyserów teatralnych i operowych w Wielkiej Brytanii. Urodziła się w Polsce. Absolwentka Wydziału reżyserii warszawskiej PWST (uczennica Erwina Axera i Bohdana Korzeniewskiego) i Royal Academy of Dramatic Art w Londynie. Pracuje w Wielkiej Brytanii, USA, Kanadzie, Irlandii, Izraelu, Japonii. Wyreżyserowała ponad 100 przedstawień teatralnych, operowych, telewizyjnych. W latach 1992-95 była dyrektorem walijskiego Teatry Clwyd, który w tym czasie należał do najważniejszych scen brytyjskich.

Zrealizowaną przez siebie w tym teatrze sztukę Full Moon Caradoga Pricharda pokazała na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Kontakt w Toruniu (1995).Helena Kaut-Howson znana jest z niekonwencjonalnych interpretacji dramatu klasycznego, zwłaszcza Szekspira. Ostatnio współpracuje z Royal Exchange Theatre w Manchesterze, gdzie zrobiła m.in. Wesele Figara Beaumarchaisa, Krwawe gody Lorki, Poskromienie złośnicy i Wiele hałasu o nic Szekspira. Jest pedagogiem na wydziale aktorskim i reżyserskim w Royal Academy of Dramatic Art. (RADA) i The London Academy of Music and Dramatic Art (LAMDA) w Londynie.

W 2003 r. zrealizowała we Wrocławskim Teatrze Współczesnym polską prapremierę sztuki Howarda Barkera Zwycięstwo (we własnym przekładzie na język polski) ze scenografią Pameli Howard, z którą często współpracuje. Na 2. Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy (2003) spektakl zdobył Grand Prix: Helena Kaut-Howson otrzymała główną nagrodę za reżyserię, a Danuta Stenka i Maciej Tomaszewski – główne nagrody aktorskie.

*Marcello Magni *

włoski aktor, choreograf, mim i reżyser teatralny rodem z Bergamo. Nauki pobierał w Francji w szkole teatralnej Jacquesa Lecoqa. Od 20 lat mieszka w Londynie. Jest współzałożycielem - od 1983 roku - londyńskiego teatru Complicite. Współpracował także z londyńskim National Theatre, Royal Shakespeare Company oraz innymi: Young Vic, Shakespeare’s Globe, Cambridge Theatre Company, Piccola Commenda Company w Mediolanie czy walijskim Theatr Clywd. Występował w wielu spektaklach szekspirowskich, m.in. Komedii omyłek, Kupcu weneckim, Królu Lirze oraz Ulicy Krokodyli wedle Bruno Schulza. Wyreżyserował m. in. Antygonę (w Teatrze Współczesnym w Atenach) i Pinokia (w Lyric Hammersmith). Wystąpił w filmowej wersji Aktu bez słów II Samuela Becketta i ekranizacji Pinokia w reżyserii Steve’a Barrona. Wykładał i nauczał swojego kunsztu w Europie, USA, Ameryce Południowej i Australii.

Paweł Dobrzycki

Scenograf teatralny, malarz, grafik i architekt. Absolwent wydziału architektury Politechniki Krakowskiej (1980) i Studium Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1981). Twórca projektów scenograficznych do ponad 150 realizacji polskich i zagranicznych. W latach 1984-2001 wykładał projektowanie scenografii na krakowskiej ASP, a w latach 1985-92 prowadził seminarium scenograficzne na wydziale reżyserii Akademii Teatralnej w Krakowie oraz był konsultantem studentów scenografii St. Martin College of Art w Londynie. Od 2001 roku jest szefem katedry scenografii warszawskiej ASP. Był stałym scenografem Teatru Powszechnego w Warszawie (1982-89) i Teatru Nowego w Poznaniu (1988-90). Wchodził w skład Rady Teatru polskiego ministerstwa kultury (1990-93). Był jurorem polskich festiwali i konkursów teatralnych. Projektant wielu wystaw scenograficznych oraz autor szeregu wystaw indywidualnych (Norymberga, Moskwa, Paryż, Kraków, Warszawa, Wrocław, Poznań, Lublin i in.); uczestniczył także w wystawach zbiorowych.

Współpracował z wieloma polskimi teatrami dramatycznymi w Warszawie, Poznaniu, Łodzi, Krakowie, Lublinie, a także z Teatrem Telewizji. Najważniejsze zagraniczne projekty scenograficzne artysty: Iwona, księżniczka Burgunda Gombrowicza w Theatre Espace Acteur (Paryż) i w Deutsche Nazionaltheather (Weimar), Żegnaj Judaszu Iredyńskiego w Teatrze im. Jermołowej (Moskwa), Tartuffe Moliera w Dramteatrze (Omsk, Rosja), Diabły z Loudun Whitinga w Clwyd Theatre Mold (Walia), Król Lear Szekspira w Haymarket Theatre (Leicester), w Young Vic Theatre (Londyn) i w The Panasonic Globe Theatre (Tokio), Słodki ptak młodości Williamsa w Municipal Theatre (Hajfa, Izrael), Hamlet Szekspira w Contemporary Theatro Porta (Ateny), “Schneewittchen' Walsera dla Zurich Summer Festival (Szwajcaria), “Antygona' Sofoklesa w teatrze antycznym w Epidauros (Grecja).

Measure for measure"

To, co reżyserkę MIARKI ZA MIARKĘ w tym tekście dzisiaj najbardziej porusza i intryguje, to przede wszystkim zdumiewająca aktualność perspektywy, z jakiej sam Szekspir traktuje główny temat dramatu: władza polityczna a idea sprawiedliwości pojmowanej tak w świetle Starego jak i Nowego Testamentu. Helena Kaut-Howson zamierza umiejscowić akcję sztuki w kontekście naszych czasów: objąwszy władzę młody neo-konserwatysta Angelo próbuje narzucić normy policyjne na społeczeństwo o nader rozluźnionych obyczajach moralnych. Rezultaty ujawniają nie tylko hipokryzję władz, korupcję, przemoc i manipulacje, ale stawiają główne postaci sztuki w obliczu własnych ukrytych kompleksów seksualnych, zagubienia moralnego i sprzeczności psychologicznych. MIARKA ZA MIARKĘ to doskonała tragikomedia, wyborna sztuka problemowa o opacznie rozumianej idei sprawiedliwości i spaczonym pojmowaniu zasad moralnych, które - miast przynosić szczęśliwość powszechną - zamieniają ludzkie życie w ponury koszmar. Ta bodaj najbardziej prowokacyjna i niepokojąca z tragikomedii szekspirowskich doskonale przystaje do naszych czasów. Domaga się wręcz użycia środków wyrazu, które jak najostrzej oddadzą pulsowanie otaczającej nas współczesności - za pomocą pozornie tylko odległych od Shakespeare'a monitorów telewizyjnych czy współczesnej muzyki braci Olesiów. Trzeba przygotować się na wiele niespodzianek i tajemnic, które wyłonią się z nowego odczytania MIARKI ZA MIARKĘ: sztuki - jak zawsze u genialnego Anglika - zaskakującej, wielowarstwowej i dowcipnej.

zmodyfikowano  8 lat temu