KONCERT SYMFONICZNY

Koncert symfoniczny z udziałem maestro ANTONIEGO WITA.

Wykonawcy:

• Orkiestra i Chór Filharmonii Krakowskiej
• Antoni Wit – dyrygent
• Joanna Woś– sopran
• Urszula Kryger – mezzosopran
• Tomasz Krzysica – tenor
• Piotr Nowacki – bas

W programie:

• M. Stachowski – Z księgi nocy, I
• J. Brahms – Gesang der Parzen op. 89
• W.A. Mozart – Msza c-moll KV 427

Filharmonia Krakowska zaprasza na wyjątkowe koncerty oratoryjne z udziałem maestro Antoniego Wita, obecnego dyrektora Filharmonii Narodowej, kierującego niegdyś zespołami Filharmonii Pomorskiej (1974-77), Orkiestry i Chóru Polskiego Radia i TV w Krakowie (1977-83), Orquesta Filarmónica de Gran Canaria (1987-92) i Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach (1983-2000) w okresie ich największej świetności. Podczas zapowiadanych koncertów orkiestra i chór Filharmonii Krakowskiej pod batutą Antoniego Wita oraz soliści: Joanna Woś (sopran), Urszula Kryger (mezzosopran), Tomasz Krzysica (tenor) i Piotr Nowacki (bas) wykonają M. Stachowskiego – fresk symfoniczny "Z księgi nocy (I)", J. Brahmsa – "Gesang der Parzen" oraz W. A. Mozarta – "Mszę c-moll KV 427".

"Z księgi nocy (I)" Marka Stachowskiego (1990) stanowi pierwszą część tryptyku złożonego z nokturnów inspirowanych poezją Rainera Marii Rilkego. „Charakterystyczną cechą języka dźwiękowego i narracji muzycznej są ostre kontrasty przeciwstawnych rejestrów orkiestry, dysonansów i konsonansów, statyki i ruchliwości, mroku i światła, współbrzmień pustych i pełnych, ciszy czy najgłębszego pianissima i gwałtownych akcentów sforzando, pojedynczych punktów i motywów melodycznych oraz pasm brzmieniowych. (...) Ta muzyka maluje niewątpliwie koloryt zapadającego zmierzchu, rozbłyskujący blaskiem pierwszych gwiazd i poświatą księżyca. W swej wyjściowej strukturze zdaje się symbolizować opozycję między ogarniętą ciemnością ziemią i rozgwieżdżonym niebem.”

Leszek Polony

Drugim prezentowanym utworem jest "Gesang der Parzen" op. 89 Johannesa Brahmsa, monumentalne w swojej strukturze dzieło powstałe w 1882 roku w oparciu o fragment sztuki teatralnej J. W. Goethego "Iphigenia na Taurydzie". Dominantą wieczorów będzie natomiast niewątpliwie "Msza c-moll KV 427" Wolfganga Amadeusza Mozarta zwana Wielką ze względu na monumentalną koncepcję dzieła, zarówno jeśli chodzi o budowę poszczególnych części, obsadę, jak i środki wyrazu. Z powstaniem dzieła wiąże się pewna anegdota – Mozart tworząc (w latach 1782-3) "Mszę" wypełniał obietnicę, jaką powziął w związku z przyjęciem jego oświadczyn przez Kontancję Weber. To właśnie Konstancja była ponadto pierwszą wykonawczynią partii sopranowych dostosowanych bezpośrednio do jej warunków wokalnych. Dzieło nie zostało niestety ukończone, spod pióra Mozarta wyszły części: Kyrie, Gloria, Sanctus, Benedictus oraz pierwszy fragment Credo, natomiast pozostałe części dobrane zostały w 1901 r. przez Aloysa Schmitta spośród innych kompozycji Mozarta.