326. WIECZÓR WAWELSKI

Gospodarzem najbliższego Wieczoru Wawelskiego, organizowanego nieprzerwanie od 40 lat przez Filharmonię im. K. Szymanowskiego na Zamku Królewskim w sali Senatorskiej będzie Krakowska Opera Kameralna.

Podczas wieczoru zaprezentowane zostanie sceniczne dziełko Tarquinio Meruli Satiro e Corisca, ubogacone scenografią, kostiumami i tańcem.

Satiro e Corisca to wczesnobarokowa opera komiczna włoskiego kompozytora działającego na dworze warszawskim króla Zygmunta III Wazy.

Pełna humoru satyra na przebiegłość kobiecą, oparta na migotliwej grze uczuć pomiędzy Satyrem a nimfą Coriscą.

Wykonawcy:

KRAKOWSKA OPERA KAMERALNA:

• Maciej Michalik - baryton (Satiro)
• Anna Krawczyk - sopran (Corisca)

Dworzanie Zygmunta III Wazy:

• Marta Filipowska
• Magdalena Kajrowicz
• Martyna Malcharek
• Michał Czyż
• Łukasz Ryś
• Konrad Wierzchucki
• Monika Czyżewska- fl et traverso
• Marta Salwarowska - skrzypce barokowe
• Anna Szelińska-Mikus - viola da gamba
• Anna Huszczo - szpinet

Kierownictwo:

• Jadwiga Leśniak-Jankowska - scenariusz, reżyseria, choreografia
• Monika Czyżewska - kierownictwo muzyczne
• Katarzyna Mucha - scenografi a i kostiumy
• Ryszard Hodur - wykonanie masek
• Tomasz Chmiel - instrumentacja
• Magdalena Kajrowicz - asystent reżysera

Głosy prasy:

**"Dawne instrumenty delikatnie pieszczą ucho.

Cztery pary młodych, urodziwych ludzi bawią się tańcem.

Podskoki, ukłony, dostojne promenady i szybkie pogonie za partnerką służą grze miłosnej.

Wszystko jest jasne, choć nic niedopowiedziane do końca.

W takiej zabawie można stracić poczucie czasu. Płynie on zresztą w zupełnie innym niż w dzisiejszym tempie, znacznie wolniejszym, mimo iż ludzie przełomu XVI i XVII wieku mieli przecież świadomość krótkości i kruchości swego życia.

A może właśnie dlatego ci, którzy mogli sobie na to pozwolić, tak wiele czasu poświęcali różnym formom rozrywki, wśród których muzyka, taniec, maskarady, a w końcu opera jako połączenie tych gatunków zajmowały miejsce naczelne?

Obserwując widowisko baletowo-operowe Satiro e Corisca na scenie Teatru, myślałam o gustach naszych dalekich przodków, a i o tym, że mało się pamięta, iż to właśnie królewski dwór Wazów był - obok włoskich dworów - miejscem kształtowania się i rozwoju opery europejskiej.

Krakowska Opera Kameralna przypomniała utwór Tarquinia Meruli, włoskiego kompozytora działającego na dworze Zygmunta III i królewicza Władysława.

Niewielki duet opowiadający o nieudanych zalotach Satyra do pięknej, ale zdradliwej Coriski, muzycznie przyswajający polskiemu słuchaczowi najnowsze zdobycze włoskiego muzycznego theatrum, Jadwiga Leśniak-Jankowska, autorka scenariusza, a zarazem reżyser i choreograf spektaklu, wzbogaciła instrumentalnymi utworami Meruli oraz polskimi tańcami przełomu renesansu i baroku.

Całość nazwała „Karnawałową maskaradą na królewskim dworze”.

Kameralny spektakl o delikatności bibelotu jest wycyzelowany w każdym szczególe.

Piękne stroje Katarzyny Muchy, wzorowane na malowidłach z epoki, dodają uroku młodym wykonawcom, bardzo dobrze czującym się w dawnej konwencji, jakby co dopiero zeszli z gobelinów wiszących na ścianach.

Niewielki zespół instrumentalny grający na instrumentach z epoki przez cały spektakl ni razu nie uchybił wierności muzycznemu tekstowi.

Główni bohaterowie: Anna Krawczyk i Maciej Michalik nie tylko byli zabawni aktorsko, ale z powodzeniem radzili sobie z trudnym muzycznym recytatywem o nieoczekiwanych dla dzisiejszego ucha zwrotach melodycznych i harmonicznych."**

(Anna Woźniakowska)