TV WYSPIAŃSKI

Najmłodsza i najmniejsza scena Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie – Scena w Bramie poza żywym (i ciekawym) teatrem przywołuje też wielkie dokonania teatralne zapisane na filmowej taśmie. Tym razem, w Roku Jubileuszowym Wyspiańskiego, związane z sylwetką wielkiego Wizjonera.

St. Wyspiański - ŚMIERĆ OFELII Reżyseria: Wojciech Szulczyński (1980) Obsada: Magdalena Jarosz (Ofelia), Jerzy Radziwiłowicz (Głos z offu) "Śmierć Ofelii" napisał Stanisław Wyspiański w dwóch kolejnych wersjach monodramu. Ofelię w "Hamlecie" grała Helena Modrzejewska, "Śmierć Ofelii" - Jadwiga Mrozowska. Bogactwo sztuki Szekspira zaowocowało wielością komentarzy, olbrzymią literaturą krytyczną. Wyspiański wniósł także wiele ciekawych uwag, cennych dla polskiej myśli teatralnej, ale powiedział: "Komentarzy do "Hamleta" nie czytywałem, bo jeśli już miałem co czytać, co miało wspólność z "Hamletem", to wolałem czytać "Hamleta" i - myśleć"... Ofelia Wyspiańskiego to bohaterka, która świadomie wybrała samobójstwo, młoda, zakochana kobieta, która oszalała z miłości, bo została "poniechana". Dumna i nieszczęśliwa, zawiedziona i oszukana. Postać nie liryczna, ani romantyczna, ale tragiczna.

Czas trwania: 28 min.

St. Wyspiański – SĘDZIOWIE. TRAGEDYA

Reżyseria: Konrad Swinarski

(1974)

Obsada: Wiktor Sadecki (Samuel), Bolesław Smela (Dziad, ojciec Jewdochy), Elżbieta Karkoszka (Jewdocha), Jerzy Trela (Natan, syn Samuela), Roman Burkot (Joas, syn Samuela), Jerzy Nowak (Jukli), Jerzy Radziwiłowicz (Urlopnik), Krystyna Feldman (Feiga), Zbigniew Filus (Żandarm), Juliusz Grabowski (Sędzia), Stanisław Gronkowski (Wójt), Krzysztof Litwin (Aptekarz), Lech Michalski (Parobek), H. Sobolewska (Dziewczyna), Stefan Szramel (Nauczyciel; w czołówce inicjał imienia Z.), Ewa Ziętek (Dziewczyna)

Drugi obok "Klątwy" dramat współczesny w dorobku Wyspiańskiego. Osnową tragedii stało się prawdziwe zdarzenie, o którym donosiły kroniki sądowe w roku 1899. Pierwsze szkice utworu powstały tuż po procesie o zabójstwo Jewdochy, służącej u Żyda, karczmarza z Jabłonicy. Autor nie zdecydował się jednak na opublikowanie tekstu, powrócił do niego dopiero na kilka miesięcy przed śmiercią. Z pierwszej wersji pozostały fragmenty wierszowane, w 1907 r. dopisał partie prozą. Wkrótce po ukazaniu się drukiem sztukę wystawiły czołowe polskie teatry. W prapremierze wileńskiej wystąpił Juliusz Osterwa, w innych przedstawieniach grali najwięksi aktorzy początku wieku. Z inscenizacji współczesnych do najsłynniejszych należy propozycja Konrada Swinarskiego - przedstawienie w Starym Teatrze z roku 1968 i jego sfilmowana wersja prezentowana w Studiu Teatralnym Dwójki w 1974 roku. Projekcja zostanie wzbogacona unikatowym materiałem filmowym z planu filmowego z wypowiedziami Konrada Swinarskiego

Czas trwania: 60 min.