koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
KLIMT Wrocław
zmodyfikowano  12 lat temu

KONCERTY SYMFONICZNE

Kraków »
CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 15 018 wyświetleń od 21 stycznia 2008
  • 26 stycznia 2008, sobota
    » 18:00
  • 25 stycznia 2008, piątek
    » 19:00

Rafał KWIATKOWSKI, Kaja DANCZOWSKA

Wykonawcy:

  • Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
  • Jan KRENZ – dyrygent
  • Kaja DANCZOWSKA – skrzypce
  • Rafał KWIATKOWSKI – wiolonczela

Program:

  • J. Brahms – Koncert podwójny a-moll op. 102
  • L. Beethoven - VI Symfonia F-dur op. 68

Dwa arcydzieła: IV Symfonia F-dur op. 68 „Pastoralna” Ludwiga van Beethovena i Koncert podwójny a-moll op. 102 Johannesa Brahmsa wypełnią program koncertów symfonicznych Filharmonii Krakowskiej w piątek, 25 stycznia 2008 o godz. 19.00 i w sobotę, 25 bm. o godz. 18.00. Poprowadzi je maestro Jan Krenz, w partiach solowych wystąpią znakomici instrumentaliści: Kaja Danczowska – skrzypce i Rafał Kwiatkowski – wiolonczela.

Liczne dywagacje na temat Pastoralnej Beethovena koncentrują się zazwyczaj wokół problemu: świadoma programowość czy jedynie dźwiękowe oddanie uczuć. Rozwiązanie przynoszą umieszczone w partyturze słowa: „więcej uczuciowego wyrazu niż malarstwa”. Takim pojmowaniem muzyki programowej uczynił Beethoven olbrzymi krok naprzód wobec przeszłości. Dźwiękowe malarstwo programowe istniało od dawna (por. m.in. Pory roku Vivaldiego). Jednakże w miejsce często niewybrednych efektów ilustracyjnych – Pastoralną Beethovena spowija atmosfera pełna poezji, a wszystkie środki służą podkreśleniu nastrojowego kolorytu i uwypukleniu uczuciowego wyrazu.

Szósta symfonia rodziła się w scenerii Heiligenstadt, nieopodal Wiednia, gdzie Beethoven chcąc podreperować zdrowie doświadczał uroków zbawiennego dlań wieśniaczego życia. Inspirację dla muzyki czerpał z otaczającej go przyrody. Cykl dzieła tworzy pięć części opatrzonych programowymi tytułami. Muzyka część pierwszej "Obudzenie się pogodnych uczuć z chwilą przybycia na wieś" (Allegro ma non troppo) zdominowana została przez melodię opartą na motywach ludowych. Część druga "Scena nad strumykiem" (Andante molto mosso) przynosi ilustrację spokojnie płynącej wody i ptasie odgłosy. Część trzecia "Zabawa wiejska" (Allegro) ma postać austriackiego lendlera; środkowy jej epizod jest dowcipną karykaturą rubasznej gry wiejskich muzykantów. W części czwartej "Burzy" (Allegro) zobrazowany został rozpętany żywioł. "Pieśń pasterska. Radosne i dziękczynne uczucia po burzy" (Allegretto), wieńcząca Szóstą symfonię, przeradza się w hymn na cześć Stwórcy.

Koncert podwójny a-moll na skrzypce, wiolonczelę i orkiestrę op. 102 Brahmsa, kompozytora jednocześnie czerpiącego z tradycji, nawiązuje do typu symfonii koncertujących, jeszcze dawniejszych, ale także Mozarta i Beethovena. Jest ostatnia kompozycją reprezentującą dojrzały styl Brahmsa; w ogólnym charakterze zbliża się do IV Symfonii, co wiąże się z faktem, iż materiał tematyczny Koncertu podwójnego pierwotnie planowany był do nie napisanej piątej symfonii. Dzieło wymaga od słuchacza skupienia ale też urzeka głębią pomysłów muzycznych i powściągliwością wyrazu.

Koncert ten Brahms skomponował w celu załagodzenia konfliktu z przyjacielem Josephem Joachimem – wybitnym węgierskim skrzypkiem, pedagogiem, kompozytorem i dyrygentem, który odegrał znaczącą rolę w biografii twórczej kompozytora. Dramatyczny charakter ma początek części pierwszej – Allegro. Skrzypce i wiolonczela stają się głosami wyrażającymi szeroką gamę uczuć: od lirycznego wyznania do dramatycznego wołania. W części drugiej, Andante, Brahms odsłonił oblicze wrażliwego liryka. Pieśń bez słów rozwijają oba instrumenty: skrzypce i wiolonczela, jednakowo zdolne do przejmującego śpiewu. W środkowym epizodzie pozwalają sobie na koncertowanie. Mają się przecież czym technicznie pochwalić. Muzyka części trzeciej, Vivace non troppo, przyjmuje postać wirtuozowskiego popisu instrumentów solowych. Ukłonem w stronę Joachima są intonacje i rytmy węgierskie.

RAFAŁ KWIATKOWSKI urodził się w rodzinie muzyków w Warszawie i tam rozpoczął naukę gry na wiolonczeli pod kierunkiem Jerzego Ługiewicza. W latach 1993-94 studiował u Cecylii Barczyk w Baltimore (USA), a następnie kształcił się w Warszawie w klasie Andrzeja Orkisza otrzymując w 2002 r. dyplom z wyróżnieniem Akademii Muzycznej im. F. Chopina.

Już od najmłodszych lat zwyciężał w licznych młodzieżowych konkursach w Polsce i USA, ale na światowych estradach zaistniał dzięki następującym osiągnięciom: w 1996r. otrzymał I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym w Viňa del Mar w Chile, rok 1998 przyniósł mu trzy kolejne I nagrody - na Międzynarodowej Trybunie Młodych Wykonawców w Lubljanie, Europejskim Konkursie Young Concert Artists w Lipsku oraz Międzynarodowym Konkursie Duetów w Kuhmo w Finlandii (z pianistą Grzegorzem Gorczycą). W 1999 r. zwyciężył w Światowym Finale Konkursu Young Concert Artists w Nowym Jorku a w 2002 r. został laureatem II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Paulo Cello w Helsinkach.

Rafał Kwiatkowski koncertował oprócz Europy w obu Amerykach, Afryce i Azji a podczas japońskiego tournèe wystąpił m.in. z recitalem w Suntory Hall w Tokio. Po nowojorskim debiucie w Y Hall (1999) wielokrotnie odbywał tournèe koncertowe po USA. Wiolonczelista jest zapraszany do udziału w tak renomowanych festiwalach jak Festiwal im. Pablo Casalsa w Puerto Rico, Festiwale Schleswig-Holstein, Europäischer Musik Sommer, Usedomer Musikfestival w Niemczech, Festiwal Muzyki Kameralnej w Kuhmo w Finlandii, Semanas Musicales de Frutillar w Chile, Światowy Kongres Wiolonczelowy w St. Petersburgu a w Polsce m.in. festiwale w Łańcucie, Dusznikach, Antoninie, czy też Festiwale Muzyki Kameralnej Bravo Maestro, podczas których nawiązał trwałą współpracę z najwybitniejszymi polskimi artystami. Rafał Kwiatkowski koncertował z wieloma zagranicznymi orkiestrami, m.in. w Bogocie, Santiago, Los Angeles, Helsinkach, Budapeszcie, Palermo, Astanie, oraz z Filharmonią Monachijską a w kraju regularnie występuje i nagrywa z takimi zespołami jak Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia, NOSPR, Polska Orkiestra Radiowa oraz Filharmonia Narodowa, z którą z wielkim powodzeniem debiutował pod dyr. S. Skrowaczewskiego. Sukces ten zaowocował zaproszeniami na zagraniczne tournee koncertowe z Orkiestrą FN oraz nagraniem CD z Koncertem W. Lutosławskiego pod dyr. Antoniego Wita, które zostało nagrodzone m.in. dwoma Fryderykami. W 2001 r. wykonał w Berlinie Koncert Altówkowy Krzysztofa Pendereckiego pod batutą kompozytora, oraz uczestniczył w polskim prawykonaniu Concerto Grosso. Od tego czasu Krzysztof Penderecki regularnie zaprasza wiolonczelistę do polskich i zagranicznych wykonań swoich Koncertów, jak również do ich rejestracji płytowych. Rafał Kwiatkowski był solistą podczas cyklu koncertów symfonicznych promujących polską kulturę u progu przystąpienia Polski do EU, które odbyły się w Kopenhadze, Helsinkach i Bazylei. Kilkakrotnie otrzymywał stypendia Ministerstwa Kultury, m.in. stypendium „Młoda Polska” dla wyróżniających się młodych artystów a w 1999 r. za wybitne osiągnięcia artystyczne otrzymał Paszport Polityki. Rafał Kwiatkowski prowadzi również działalność pedagogiczną w warszawskiej Akademii Muzycznej.

zmodyfikowano  12 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ