Brzozowski – przyszłość lewicy

Wokół Płomieni i Głosów wśród nocy

Z cyklu: Klub Krytyki Politycznej.

Dyskusja:

• Cezary Michalski („Dziennik”)
• Prof. Bronisław Łagowski (Uniwersytet Jagielloński),
• Julian Kutyła („Krytyka Polityczna”)
• Sławomir Sierakowski („Krytyka Polityczna”)

Stanisław Brzozowski – nieznany „właściwie nikomu poza Polską”, jak pisze Leszek Kołakowski, przez dziesięciolecia podejrzewany o współpracę z carską Ochraną, lekko szalony erudyta i mól książkowy. Do tego wszystkiego pozbawiony wszelkiej systematyczności i choćby zalążka spójnej metody filozof, pisarz i krytyk literacki przełomu XIX i XX wieku. Politycznie – niepewny, przez komentatorów wrzucany do różnych szuflad – od narodnickiego radykała i rusofila po piewcę polskiego nacjonalizmu i nieomal protofaszystę. Skąd tak osobliwa postać w roli patrona „Krytyki Politycznej”, projektu i środowiska jednoznacznie lewicowego, odwołującego się do najnowszej myśli zachodnioeuropejskiej?