III poziom kopalni soli

To zdecydowanie największa ze zwiedzanych przez turystów komór:

• ok. 1.000 m2 powierzchni
• o kubaturze 19.800 m3
• o wymiarach ok. 40 m dł. x 20 m szer. x 24 m wys. _ tak duża, że można w niej zmieścić ośmiopiętrowy wieżowiec_

po blisko 30 latach - została w całości udostępniona zwiedzającym.

To jedyny w części zwiedzanej kopalni rezerwat górniczy prezentujący bardzo dobrze zachowane ślady dwóch technik eksploatacji soli.

Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka zakończyło ogromne przedsięwzięcie jakim były kosztowne prace remontowo- konserwatorskie w komorze Maria Teresa II prowadzone przy wsparciu Kopalni Soli Wieliczka.

Komora Maria Teresa II w pełnej swej krasie podziwiana była przez turystów blisko 30 lat temu. Jej najatrakcyjniejsza część - rezerwat robót górniczych - ze względu na zły stan techniczny została wyłączona ze zwiedzania w 1977 r. Ponownie włączona do ekspozycji Muzeum Żup Krakowskich stanowić będzie szczególną atrakcję.

Ten zdecydowanie największy na trasie zwiedzania obiekt – zarówno pod względem powierzchni (blisko 1.000 m2) jak i kubatury (19.800 m3) – znany jest dotychczas turystom tylko w jego niskiej części. W ostatnim okresie zaszły w nim znaczne zmiany - znajdująca się tu wystawa Turystyka w kopalni wielickiej zyskała nową oprawę plastyczną, pojawiła się też makieta kopalni z wnętrzami komór i pracującymi w nich górnikami, niektóre elementy są ruchome.

Najbardziej zwracająca uwagę część tego wyrobiska określana mianem komory wysokiej - rezerwat dwóch technik eksploatacji soli - przez bardzo długi okres była niedostępna ze względu na zagrożenie górnicze. Prace zabezpieczające prowadzone były wieloetapowo. Kolejne partie ogromnych płaszczyzn ścian i stropu zabezpieczano stosując skuteczną i najmniej inwazyjną technikę kotwienia (polegającą na wklejaniu w ściany długich prętów ze sztucznego tworzywa). Prace zabezpieczające trwały długo z powodu znacznych kosztów, wynikały także z troski o jak najwyższy ich poziom konserwatorski i techniczny.

Udostępniana turystom komora prezentuje bardzo dobrze zachowane ślady dwóch technik eksploatacji soli: ręcznej (przy użyciu kilofów) oraz mechanicznej (przy użyciu wrębówek mechanicznych napędzanych sprężonym powietrzem). Jest to zjawisko rzadkie na terenie kopalni, a szczególnie w części zwiedzanej. Ponadto obserwować je można na rozległych powierzchniach ścian wyrobiska o wymiarach: 40 m dł., 20 m szer. i 24 m wys., tak dużego, że można by w nim umieścić ośmiopiętrowy wieżowiec. Walory techniczne i estetyczne komory eksponuje nowoczesne oświetlenie, dostosowane do specyfiki przestrzeni. W jej zachodniej części umieszczone są piękne okazy kryształów solnych. Nowo udostępniany obiekt ma bezpośrednie połączenie z zabezpieczaną aktualnie komorą przewidzianą na ekspozycje czasowe, której oddanie do użytku planowane jest jeszcze w tym roku.