Prace Władysława Hasiora znajdują się w zbiorach m.in.: Moderna Museet w Sztokholmie, Museo de Arte Moderna w Sao Paulo, Muzeum im. Aleksandra Puszkina w Moskwie, Stadt Museum w Bohum, Stedeliijk Museum w Amsterdamie, Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeach Łodzi, Muzeum Tatrzańskim w Zakopanem, a teraz część unikatowej, bo prywatnej, kolekcji można obejrzeć w Miejskim Domu Kultury w Mińsku Mazowieckim.

Rangi wydarzeniu dodaje sama twórczość Hasiora, który znacznie wyprzedził swoją epokę, ponad pół wieku temu tworząc prace, które są w stanie szokować nawet dzisiaj. Słyszy się głosy, że do teraz nie dojrzeliśmy do Hasiora. Jedno jest pewne, jego twórczość nadal nie jest w pełni odkryta, a z pewnością na to zasługuje.

Hasior tworząc nawiązywał do najnowocześniejszych prądów artystycznych (surrealizm, nowy realizm, rzeźba abstrakcyjna), które przeplata elementami rzemiosła ludowego. Bywa nazywany prekursorem polskiego pop-artu.

Twórczość Hasiora to sojusz jego wyobraźni i użytych do ich stworzenia przedmiotów codziennego użytku. Sam mówił o tym w ten sposób: „Używam materiałów, które coś znaczą. Każdy przedmiot ma swój sens, a złożone dają aforyzm. Aforyzm jest bardzo podobny do prawdy, ale nie jest samą prawdą. Działalność artystyczną uważam za prowokację: intelektualną, twórczą.”

Na wystawie zostanie zaprezentowanych kilkanaście prac artysty, wśród nich znajdą się unikatowe sztandary. Wszystkie eksponaty pochodzą z prywatnych kolekcji i nie można ich oglądać na co dzień.

Dodatkowo w dniu wernisażu zostaną zaprezentowane dwa materiały filmowe związane z twórczością Władysława Hasiora. Pierwszy z nich „Nie buduję już pomników” to reportaż połączony z wywiadem, który stanowi swojego rodzaju spowiedź artysty rozliczającego się z własną przeszłością twórczą. Drugi z prezentowanych filmów „Abbadon – Anioł zagłady…” w reżyserii Andrzeja Maja i Władysława Hasiora jest widowiskiem poetyckim pokazującym zasadnicze elementy twórczości samego Hasiora.

Prace można oglądać od 25 kwietnia do 30 maja 2013 roku w Galerii Miejskiego Domu Kultury, ul. Warszawska 173, Mińsk Mazowiecki

Organizator – Miejski Dom Kultury

Partnerzy – Let`s Art, Outdoor Cinema, Piwnica pod Baranami, Pracownia, Śląski Dom Aukcyjny

Sponsor – Edukator

Patroni medialni – Arteon, artinfo.pl, kulturaonline.pl, Weranda

WŁADYSŁAW HASIOR

Rzeźbiarz, malarz, scenograf, pedagog, artysta totalny. Urodził się 14 maja 1928 roku w Nowym Sączu, zmarł 14 lipca 1999 roku w Krakowie.

Jego przygoda ze sztuką zaczęła się w 1947 roku, kiedy rozpoczął naukę w Państwowym Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem pod okiem prof. Antoniego Kenara. Studia rozpoczął w 1952 na Wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Po obronie dyplomu wrócił do Zakopanego, gdzie oddał się pracy pedagoga w Liceum Plastycznym. W 1959 roku został wyróżniony stypendium, które zaowocowało podróżą artystyczną do RFN, Belgii, Holandii, Francji i Włoch. Za granicą obcował z dziełami surrealistów, futurystów zachwyconych maszyną, podziwiał kubistyczne kolaże. Z drugiej strony zawsze inspirował go folklor, sztuka prymitywna i magiczny charakter ludowych wierzeń.

Jak większość twórców miał swoje ulubione tworzywo. Nie było to jednak drewno czy kamień, Hasior jako głównego materiału używał przedmiotów codziennego użytku, często zdegradowanych lub zwyczajnie porzuconych. To właśnie sprawia, że jego twórczość jest wyjątkowo autentyczna, przez co łatwiej dociera do ludzkiej świadomości i bardziej szokuje.

Mimo, że myślimy o nim jak o rzeźbiarzu, wielu jego prac nie da się jednoznacznie sklasyfikować, wiele z nich stoi na pograniczu malarstwa, rzeźby czy architektury. Jego symbolem rozpoznawczym stały się sztandary oraz pomniki – w rzeczywistości będące ogromnymi instalacjami wkomponowanymi w przestrzeń.

Władysław Hasior należy do grona najwybitniejszych współczesnych artystów polskich, a na Zachodzie mówiono o nim jak o „najzdolniejszym uczniu Rauschenberga i Warhola”. Przez wiele lat w swojej galerii w Zakopanem prowadził tak zwaną „świetlicę powiatową”, będącą swoistym salonem artystycznym, gdzie prowadził wykłady, organizował projekcje slajdów i zarażał ludzi swoim spojrzeniem na sztukę.