Wieczór autorski z Katarzyną Sioćko

Wieczor autorski z Katarzyną Sioćko - promocja nowego tomiku poezji "Kamienne anioły"

Powrot kamiennych aniołow - kilka słow o tomiku poetyckim Katarzyny Sioćko

Poezja jest tą niezwykłą sferą naszego życia, ktora dodaje nam codziennie odrobinę czarodziejstwa tam, gdzie się go nie spodziewamy. Biorąc do rąk drugi już tomik autorki, spodziewamy się jakiejś formy kontynuacji tego, co można było spotkać w debiutanckim zbiorku sprzed pięciu lat. Tomik „Moje ja" z 2004 roku mogł być zapowiedzią dorastania kolejnej poetki ciepłej liryczności, zapatrzonej w siebie i zasłuchanej we własną wrażliwość. Poetki niewielkiej przestrzeni i małej prywatności. Według pierwszych recenzji autorka najwięcej miejsca w swej tworczości poświęcała sobie i własnym przeżyciom, mniej zaś dostrzeganiu tej rzeczywistości, ktora nas otacza, czasem radosnej, czasem bolesnej a kiedy indziej ciągnącej ku niebu.

I otoż nie był, bo stał się zapowiedzią profesjonalizmu.

Po pięciu latach nauki i poszukiwań, po studiach politologicznych, ktore tylko pozornie w żaden sposob nie są związane z tworczością, Katarzyna Sioćko obdarza nas dojrzałą, rzetelną poezją, przemyślaną i dopracowaną w stopniu mogącym zaimponować najbardziej doświadczonym literatom. Zaskakuje nas bogactwem obrazu i tajemnicy, obecnością światła i mroku wszędzie tam, gdzie istnieje temat poetyckich poszukiwań.

Tomik „Kamienne anioły" to wędrowka przez historię i krajobrazy. To spotkanie z duchem i dramatem, z baśnią i legendą na przemian. Ze wszystkim, czego strzeże biały anioł, lub co porzucił z woli i mimo woli człowieka.

Bo pomyślmy, o czym mowią dwa symboliczne podmioty? Kamień jest twardy i nieczuły. Mądry i pogodzony sam ze sobą. Symbolizuje fundamentalną niezmienność i spoistość trwania. Może być narzędziem i bronią, a więc nośnikiem prawa. Roztrzaskany ogłasza zagładę i śmierć, ale będąc amuletem osiąga wewnętrzną harmonię i strzeże nas przed dysharmonią. Połączony z rzeźbą, z marmurem utrwalonym w kształtach białego anioła, symbolizuje twardość trwania w historii i lekkość pozostawania w naszej pamięci. To, co wiąże się z wiecznością, z trwaniem i ocaleniem wbrew wszelkim okolicznościom. Anioł, najczęściej z białego marmuru, staje się w naszej wyobraźni ciepłem żalu i pamięci, łzą i nadzieją na odzyskanie spokoju.

Marta Berowska

Katarzyna Sioćko, ur. 1984, mieszka w Piasecznie. Członek Ogolnopolskiego Klubu Poetow, uczestniczy w spotkaniach Klubu Pana Cogito w Warszawie i Klubu Poszukiwaczy Słowa w Piasecznie. Do tej pory jej wiersze były opublikowane w debiutanckim tomiku poezji: "Moje Ja" (OK Mucha-Uchmanowicz, 2004) oraz antologii Klubu Pana Cogito "Źrodło zaranne" (OKP, 2006). Teraz ukazał się nowy tomik poezji "Kamienne anioły", rownież wydany przez Ogolnopolski Klub Poetow. Wiersze poetki ukazywały się rownież w almanachach pokonkursowych, prasie ogolnopolskiej, literackiej i lokalnej. Laureatka kilkunastu konkursow literackich. W latach 2005-2007 otrzymywała stypendium tworcze od Burmistrza Miasta i Gminy Piaseczno, a w 2006 była nominowana do piaseczyńskiej nagrody Kisiel dla Młodych.

Marta Berowska, członek Związku Literatow Polskich, wiceprezes Ogolnopolskiego Klubu Poetow, poetka, autorka sztuk scenicznych oraz słuchowisk dla dzieci i młodzieży. Autorka pięciu tomikow poetyckich: Za kurtyną koralu (1981), Ścieżki polskie (1986 II obieg) Szczury Pana Boga (1991) Roże Augusta Rodina (1995) oraz wydany w 2005 Pieśń o ziemi. Obecnie prowadzi warsztaty literackie w Domu Literatury i opiekuje się działającym tam Klubem Pana Cogito.

bilety:

wstęp wolny