Etiuda teatru absurdu na podstawie „Matki” wg S.Witkiewicza

Teatr Kropka Theatre prezentuje The Mother Again Etiuda teatru absurdu na podstawie „Matki" wg S.Witkiewicza Uczestnik Festiwali Fringe w Edynburgu, Glasgow, Kanberze, Sztokholmie, Sydney. Reżyseria - Anatoly Rusin (Australia) Obsada/Adaptacja - Jolanta Juszkiewicz Extra - Eryk Lenartowicz Dom Kultury Praga ul. Dąbrowszczakow 2 08.05.2009 piątek - godz. 19.00

Bohaterowie dramatow Witkiewicza gonią za wirażem dziwności istnienia czy przynajmniej - intensywności wrażeń. Ogarnięci metafizyczną namiętnością, muszą działać przeciw sobie samemu, znieprawiać się i wynaturzać, aż do momentu, kiedy padają ofiarą własnego szaleństwa i społecznej zemsty. Matka przypomina udręczony automat. Sama siebie obwinia z racji natury, ale też zapytuje, dlaczego natura każe jej tak cierpieć. Zarazem zaś ma na sumieniu niejedno, poczynając od małżeństwa z przestępcą, natręctwa poniżania, demaskowania i opluwania człowieka. Ten typ matki jest integralną częścią Słowiańskiej kultury, jest prawie w każdym z nas, wspołczując jej losowi czujemy podrażnienie procesami, ktorymi, mimo innej opinii sami podążamy zadręczając siebie i drugą stronę pępowiny.

Autor używa słownictwa wymyślonego, nieistniejącego. Język trudny do odbioru, tym trudniej jest odebrać to w j.angielskim. Teatr Kropka zachęca jednak do ryzyka w poddaniu się probie podążania procesem łączenia skojarzeń - słowo nawet w obcym brzmieniu może mieć tworcze znaczenie. „Wychodząc z teatru człowiek powinien mieć wrażenie, że obudził się z jakiegoś dziwnego snu, w ktorym najpospolitsze nawet rzeczy miały dziwny, niezgłębiony urok, charakterystyczny dla marzeń sennych, niedających się z niczym porownać a jednocześnie dających dużo do myślenia." S.I.Witkiewicz.

Teatr Kropka przywieziony z Sydney wprowadza widza w świat prostoty, bezceremonialnej naiwności, ktora miesza hierarchie, niskie łącząc z wysokimi, podkreślając istnienie i wspołzależność tego świata ze światem naszych przodkow w nadziei, że dobro można oddzielić od zła, granicę zaś między nimi winniśmy rozpoznawać stale i samodzielnie. Sceniczny wystroj wydać się może niekonwencjonalny. Przy użyciu minimum rekwizytow i wspołgraniu z tkaniną spektakle nasycone są ruchem i fragmentami muzyki. Całkowicie konwencjonalny pozostaje wszakże fundament każdego przedstawienia: jest nim adaptacja literacka wybitnych dzieł dramaturgii europejskiej wyposażona w niebłahy temat. Jest nim kobieta.

bilety:

wstęp wolny