Fryderyka Chopin - w łąkach i w salonie

*Podczas 9 edycji popularnego stołecznego festiwalu Warszawa rozbrzmiewać będzie…polonezem. W 2011 zmieniamy formułę festiwalu. Podstawowe jego założenia - realizację w miejscach „Chopinowskich" oraz związki Chopina z innymi sztukami, nie tylko muzyką klasyczną - zostaną zachowane. Nadal w nowatorski i niekonwencjonalny sposob festiwal będzie prezentował tworczość Fryderyka. Natomiast od tego roku każda edycja Chopinianow będzie edycją monograficzną. Każda bowiem będzie wyczerpująco prezentowała jeden z ulubionych gatunkow muzycznych Fryderyka Chopina, na podstawie dzieł zarowno samego kompozytora, jak i utworow przedchopinowskich i pochopinowskich. A więc - „polonezem czas zacząć" "nowe życie" Chopinianow.
*
Dlaczego to „nowe życie" Chopinianow zaczynamy od poloneza? Nie tylko dlatego, ze tworczość Chopina zaczyna się właśnie od poloneza (pierwszy znany utwor Chopina to Polonez B-dur, a pierwszy wydany to Polonez g-moll, skomponowany poł roku poźniej). Polonez-fantazja As-dur op. 61 natomiast to ostatni wielki utwor Chopina na fortepian solo. Ale może ważniejszy jest fakt że w polonezach najbardziej wyraził się narodowy charakter dzieła urodzonego w Żelazowej Woli kompozytora. Polonez, taniec szlachecki i dostojny, wyrażający dumę dawnych Sarmatow miał już wczasach Chopina długą i ciekawą historię. Jednak nikt nie oddał monumentalnego charakteru tego tańca tak jak uczynił to Chopin w Polonezach A-dur op. 40/1 czy As-dur op. 53, nikt nie oddał tak tragizmu poloneza jak Chopin w Polonezie fis-moll. I wreszcie Polonez - fantazja, podsumowujący genre poloneza, a będący momentami impresjonistycznym poematem na temat tego tańca - dzieło wspaniałe, zagadkowe, wizjonerskie.

Zapraszamy więc do poloneza. Przez cztery dni słuchać będziemy polonezow na orkiestrę i na fortepian, na klawesyn i na głos, wreszcie w wir poloneza przyprawionego goralskim folklorem zaprosi nas smyczkowy zespoł Wołosow i Lasoniow. Wysłuchamy wszystkich polonezow Chopina, co pozwoli prześledzić drogę od pierwszych, doskonale zakorzenionych w tradycji epoki młodzieńczych polonezow do wizyjnych poematow paryskiej dojrzałości. Ale posłuchamy też polonezow przed-chopinowskich i po-chopinowskich. Polonezow Bacha i Ogińskiego, Zarębskiego i Szymanowskiej, Ogińskiego i Szymanowskiego. Będziemy podziwiać stare instrumenty: XVIII wieczny klawesyn i pochodzące z początku XIX wieku piano forte.

A to wszystko w pejzażach Warszawy, gdzie przez blisko 20 lat Chopin mieszkał, spacerował, zdobywał wykształcenie, przeżywał młodzieńcze przyjaźnie i pierwsze porywy serca, gdzie wreszcie odnosił pierwsze sukcesy jako wirtuoz i kompozytor.

Wykonawcy:

Piotr SAŁAJCZYK - fortepian

WOŁOSI I LASONIOWIE

Krzysztof LASOŃ - skrzypce

Agnieszka LASOŃ - skrzypce

Zbigniew MICHAŁEK - skrzypce

Elżbieta MROŻEK-LOSKA - altowka

Jan KACZMARZYK - altowka trzystrunowa, gajdy

Stanisław LASOŃ - wiolonczela

Robert WASZUT - kontrabas

     Andrzej SUŁEK - słowo o muzyce  

P r o g r a m

Fryderyk Chopin

Koncert fortepianowy f-moll op. 21 - fragmenty

Parafrazy ludowe i wersje oryginalne chopinowskich mazurkow i polonezow

Fantazja A-dur na tematy polskie op. 13 - fragmenty

Andante spianato i Wielki Polonez Es-dur op. 22

Więcej informacji na stronie festiwalu: www.chopiniana.pl

Chopin na ludowo?!

Ostatnio nie brakowało projektow jazzowych inspirowanych muzyką Chopina. Rzadziej pojawiały się pomysły idące w kierunku tak modnej ostatnio muzyki folk. Ludowe korzenie muzyki Fryderyka są oczywiście wszystkim znane i bezustannie podkreślane zwłaszcza w starszych monografiach. Jednak zaproponowanie wędrowki z salonow do natury i to z tak zdecydowanie miejskim tańcem jak polonez?

Dla Chopina taka podroż nie była by niczym dziwnym. Wszak czuł się rownie dobrze w salonach warszawskich i paryskich jak na wakacyjnych wilegiaturach w Szafarni, Sannikach czy Nohant.

Wołosi i Lasoniowie to zespoł wyjątkowo predystynowany do tworzenia projektow na pograniczu muzyki ludowej i klasycznej. Spotkanie muzykow o klasycznym wykształceniu (bracia Lasoniowie) z autentycznym zespołem goralskim spod Istebnej (Wołosi) daje doskonały rezultat. Wysoki profesjonalizm i wirtuozostwo splata się tu z żywiołowym podejściem do muzyki tradycyjnej. Oto co mowią o swojej drodze muzycy zespołu:

"To ponowne spotkanie dwoch rodzajow muzykowania, ktore zawsze siebie poszukiwały. A przecież najwięksi zawsze wracali do korzeni. Bach pisał gawoty, gigi i bourrees, Chopin mazurki i polonezy, Wieniawski kujawiaki i oberki a Szymanowski stworzył balet Harnasie. Wszyscy oni spotykali się z muzykami ludowymi i spędzali długie wieczory przy wspolnym muzykowaniu. Z drugiej strony barokowa maniera wykonawcza przypominała sposob wydobycia dźwięku dzisiejszych gorali. Dlatego kiedy grają oni muzykę baroku jest w tym jakaś prawda. A gdy muzycy klasyczni ćwiczą tańce ludowe Wieniawskiego, najlepszym natchnieniem jest muzyka gajd.

Dzisiaj świat chce posegregować dźwiękowe światy jednych i drugich w odrębne kategorie. Postrzega muzykę poważną w sztywnym kołnierzyku, precyzyjną i niedostępną w swym wyrafinowaniu. Zaś ludowości zabrania świeżości i poszukiwań, ktore zawsze były jej istotą tylko dlatego, aby utrzymać czystość stylu. Jedno i drugie hamuje prawdziwy rozwoj i tłumi to, co od pradziejow było istotą jakiejkolwiek sztuki - potrzebę leczenia serc."

Tym razem zespoł wzbogaca pianista Piotr Sałajczyk, absolwent katowickiej Akademii Muzycznej.

bilety:

wstęp wolny