KINO DROHOBYCZ

Mocny człowiek, reż. Henryk Szaro (Polska, 1929)

KINO DROHOBYCZ

W związku ze 120. rocznicą urodzin i 70. rocznicą śmierci Brunona Schulza w Muzeum Literatury w Warszawie 20 września zostanie otwarta wystawa „Bruno Schulz. Rzeczywistość przesunięta".

W strukturę wystawy włączona zostanie sala kinowa, gdzie widz będzie miał okazję obejrzeć filmy, ktore Schulz mogł oglądać w Drohobyczu, i ktore bez wątpienia go inspirowały.

W repertuarze projektu „KINO DROHOBYCZ" znajdą się nieme filmy z lat 1910-39, reprezentujące kinematografie rożnych krajow i rożne gatunki filmowe utrzymane w poetyce ekspresjonistycznej i mało znane w Polsce. Seans filmowy będzie poprzedzony krotką prelekcją.

Tytuł: Mocny człowiek

Reżyseria: Henryk Szaro

Scenariusz: na podstawie powieści S. Przybyszewskiego Jerzy Braun, Henryk Szaro

Opracowanie literackie: Andrzej Strug

Operator: Giovanni Vitrotti

Scenografia: Hans Rouc

Kraj: Polska

Produkcja: Gloria

Rok: 1925

Obsada: Griegori Chmara, Agnes Kuck, Julian Krzewiński, Maria Majdrowiczowna, Artur Socha, Stanisława Wysocka, Aleksander Zelwerowicz, Tadeusz Fijewski i inni

Gatunek: dramat psychologiczny

Czas trwania: 80 min

Projekcja w Muzeum Literatury: 11 października 2012 r.

Jeden z ostatnich polskich filmow kina niemego. Przejmujący dramat psychologiczny na podstawie powieści Stanisława Przybyszewskiego. Przez lata uznawany był za zaginiony, dopiero w 1997 roku odnaleziono jego kopię w archiwum filmowym w Brukseli. Został przekazany Filmotece Narodowej stając się jednym z najcenniejszych skarbow w jej kolekcji. W 2006 roku film został wydany na nośniku DVD w oprawie muzycznej Maleńczuk Tuta Rutkowski Super Trio.

Treść:

Film ukazuje kolejne etapy moralnego upadku artysty Henryka Bieleckiego (Gregori Chmara), dziennikarza i początkującego pisarza. Bielecki obsesyjnie dąży do sławy i bogactwa. Podstępnie morduje swojego przyjaciela, pisarza Jerzego Gorskiego (Artur Socha), a jego rękopisy wydaje pod własnym nazwiskiem. Po ukazaniu się książek wraz ze swoją kochanką Łucją (Agnes Kuck) _pławi się w sławie i dobrobycie. Łucja jest jedyną osobą, ktora zna jego tajemnice i kiedy Bielecki wdaje się w romans z żoną swego dawnego kolegi Ligęzy, Niną (Maria Majdrowiczowna_), grozi mu ujawnieniem tajemnicy. Bielecki czując zagrożenie, posuwa się do kolejnej zbrodni. Nina dowiedziawszy się o postepowaniu kochanka porzuca go dzięki czemu "mocny człowiek" staje się naprawdę mocnym człowiekiem, zwycięża zło, ktore kazało mu niszczyć innych w dążeniu ku własnemu szczęściu.

Gregori Chmara (ur. 29 lipca 1878, w Połtawie, zm. 3 lutego 1970 w Paryżu). Po studiach pod okiem Stanisławskiego, rozpoczął karierę w 1910 roku w Moskiewskim Teatrze Artystycznym. Od 1915 roku zagrał w wielu filmach rosyjskich, w tym w tytułową rolę w Rodionie Raskolnikowie. W 1919 wyemigrował do Niemiec i grał m.in. w teatrze Maxa Reinhardta. W 1922 roku ponownie zagrał Raskolnikowa u Roberta Wiene, potem Jezusa Chrystusa w I.N.R.I. Często grywał z Astą Nielsen, z ktora związany był rownież prywatnie. W 1929 roku zagrał tytułową rolę w polskim filmie Mocny człowiek. W 1933 roku wyjechał do Francji. Grywał w teatrach, śpiewał i grał na gitarze w paryskich kabaretach. W filmach pojawiał się nieregularnie do lat 60-tych.

Agnes Kuck (ur. 1911 w Dorpacie, zm. 1978 w Legionowie) - przedwojenna polska aktorka filmowa. Urodziła się w polskiej rodzinie w Estonii. Jako nastolatka w konkursie na "najmilszego podlotka" wygrała miejsce w Instytucie Filmowym Biegańskiego, gdzie rozpoczęła naukę. Do roli głownej w Mocnym człowieku wybrał ją osobiście odtworca głownej roli męskiej - Grigorij Chmara) Jest to prawdopodobnie jedyny zachowany film z jej udziałem. Po wyjściu za mąż zrezygnowała z gry aktorskiej. Brała udział w Powstaniu Warszawskim, potem trafiła do obozu. Po wyzwoleniu znalazła się w Anglii, a do Polski powrociła w 1947 r. Ze względu na skąpe informacje, przez wiele lat uznawana była za aktorkę niemiecką. Pomyłkę sprostował jej syn, dopiero w 2006 roku, po wydaniu filmu Mocny człowiek na DVD.

Maria Majdrowiczowna (ur. 13 grudnia 1900 w Częstochowie, zm. 4 października 1984 w Krakowie) - polska aktorka teatralna i filmowa. Debiutowała w 1915 roku w krakowskim Teatrze im. Słowackiego. Występowała w sztukach Rydla, Słowackiego, Wyspiańskiego, Zapolskiej i Fredry. W 1918 roku występowała w teatrach warszawskich. W roku 1927 zagrała w filmie Orlę (reż. Wiktor Biegański), a w 1929 roku w filmie Mocny człowiek. Po II wojnie światowej wrociła do aktorstwa. W 1969 roku obchodziła jubileusz czterdziestolecia pracy na scenie.