Serdecznie zapraszamy na spotkanie z prof. dr hab. Jerzym Miziołkiem, który opowie nam w jaki sposób zabytki wydobyte podczas wykopalisk w Pompejach i Herculanum wpłynęły na sztukę i stały się inspiracją dla artystów XVIII i XIX w. nie tylko w Europie ale i poza nią.

Wykopaliska archeologiczne w Herkulanum (w 1709 i od 1738), Pompejach (od 1748) i Stabiach (od 1749) należą do największych wydarzeń w sferze kultury przełomu czasów nowożytnych i nowoczesnych. Nazwy miast Wezuwiusza i odkryte w nich domy, malowidła oraz rzeźby były w 2. połowie XVIII wieku i przez całe niemal następne stulecie opisywane i podziwiane na całym świecie. W Europie, a nieco później również w Ameryce, pojawiły się tzw. pokoje pompejańskie ozdobione scenami i motywami odnalezionymi w „cieniu Wezuwiusza”. Tematami rodem z Herkulanum, Pompejów i Stabiów ozdabiano pawilony parkowe (m.in. w Arkadii pod Łowiczem), stoliki i filiżanki, a wiele dam portretowało się w „pompejańskich” pozach. W salonach pałaców i willi, m.in. w Małej Wsi (40 km od Warszawy), malowano też często sam wulkan – sprawcę mumifikacji owych miast, a w otaczających je ogrodach konstruowano sztuczne wulkany, które z okazji rozmaitych festynów wyrzucały z siebie dym i ziały ogniem. Wykonanie takiego parkowego wulkanu zalecał w swoim dziele o ogrodach angielskich August F. Moszyński, współpracownik króla Stanisława Augusta. Studiując tego rodzaju traktaty i podziwiając tysiące obiektów wydobytych w czasie wykopalisk w okolicach Wezuwiusza (przechowywanych głównie w Museo Nazionale Archeologico w Neapolu) oraz ogromną liczbę dzieł sztuki, które one zainspirowały w XVIII i XIX wieku, przychodzą na myśl słowa J. W. Goethego z 1787 roku: „Tyle nieszczęść dotknęło świat, niewiele z nich jednak tak wiele radości przysporzyło potomnym”. Wykład - z obszerną prezentacją w powerpoint - będzie opowieścią o fenomenie kulturowym jakim jest archeologia miast Wezuwiusza na przestrzeni trzech ostatnich stuleci.