Teatr "Człekolada" zaprasza na spektakl

"Oni bez masek nie grywają nigdy"

Pokaz pracy warsztatowej pod opieką Ewy Makomaskiej złożony z najzabawniejszych fragmentów sztuk między innymi M. Gogola,G. Zapolskiej, A. Ostrowskiego, które ułożyły się w opowieść o kondycji ludzkiej tej scenicznej i tej powszedniej a więc o głupocie, miłości i wszystkich dobrze nam znanych emocjach.

poniedziałek 25.02.2013, godz. 20:00

Dom Kultury Świt, ul. Piotra Wysockiego 11, Warszawa

WSTĘP WOLNY

O "Człekoladzie": Teatr "Człekolada" - nieformalna grupa teatralna pasjonatów-amatorów powstała (a właściwie ciągle rozwijająca się) w ramach warsztatów aktorskich prowadzonych przez Studio Teatralne Anny Kobieli. Obecnie pod opieką artystyczną Ewy Makomaskiej (Teatr Polski). Grupa działa na scenie DK Świt na warszawskim Bródnie.

O tekstach wykorzystanych w spektaklu:

„Hiob”, Archibald Macleish - Scenki z udziałem Pana Zussa i Nicklesa zaadoptowane zostały z fragmentów sztuki "Hiob" (tyt. org. "J.B.", 1958), amerykańskiego poety i dramaturga Archibalda Macleisha (1892-1982). Podobnie jak w oryginale nasza interpretacja tekstu ma formę "teatru w teatrze".

„Ich czworo”, Gabriela Zapolska- „Ich czworo” Zapolska nazwała „tragedią ludzi głupich”. Głupotą w takim wypadku jest nieumiejętność przewidywania konsekwencji własnych wyborów, niezgoda na to, co inne, w końcu kurczowe trzymanie się własnych zasad czy egoistyczne dążenie po trupach do celów, przynoszących pozorne spełnienie. W scenach poznajemy. Zapolska kontynuuje swoją krytykę moralności mieszczańskiej i dokonuje tego na przykładzie typowej rodziny mieszczańskiej.

„Moralność Pani Dulskiej”, Gabriela Zapolska - to tragifarsa - łączy w sobie farsowe chwyty z istotną problematyką społeczno-obyczajową. Dzieło Zapolskiej charakteryzuje się komizmem słowa, sytuacji i postaci. Autorka poprzez ten dramat występuje przeciwko kołtunerii, czyli obłudzie, dwulicowości. Ten utwór jest nadal aktualny - i wśród nas występuje „dulszczyzna”. Wielu żyje tylko na pokaz i trzeba się przed nimi strzec.

„Do wójta nie pójdziemy”, Aleksander Ostrowski – To bardzo lekka komedia rosyjska, która rozbawi każdego. Charaktery postaci, ich wady i zalety, wprawią widzów w cudowny nastrój. Życie dziewiętnastowiecznych kupców moskiewskich, może okazać się bliskie sercom nie tylko współczesnym Polakom, ale wszystkim obywatelom świata. Szemrane interesy, omijanie przepisów i kredytowych umów, nareszcie wątpliwa moralność, tak w biznesie, jak w życiu prywatnym.

„Ożenek", Mikołaj Gogol - Główna bohaterka sztuki, Agafia za namową swatki, Fiokły postanawia podnieść swoją pozycję społeczną poprzez właściwy ożenek z przedstawicielem wyższej sfery. Aby zrealizować to małżeństwo z rozsądku, przez mieszczański dom Agafii przewija się korowód kandydatów do jej ręki. "Ożenek", chociaż skrzy się dowcipem i humorem, w istocie jest komedią dość smutną - o tęsknocie za miłością i tchórzliwej ucieczce przed nią, o braku zaufania, niemożności otwarcia się przed innymi, związania się z drugą osobą i przyjęcia odpowiedzialności za ten związek.

„Kiedy śmierć zastuka”, Woody Allen - Allen jest nie tylko reżyserem, który co roku wypuszcza nowy film, ale przecież także satyrykiem, autorem opowiadań i sztuk teatralnych. W prezentowanym tekście, autor przełamuje tabu milczenia jaki stwarzamy wokół tematu śmierci.