koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

INFORMACJA:

dla zakresu jest nie ma danych
dlatego przekierowano do zakresu BYŁO
OK

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
CO JEST GRANE - listopad 2024 - nr 365Wrocławianka roku Gala
zmodyfikowano  12 lat temu  »  

Dariusz Przybylski PASSIO (2013) na zespół wokalny

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 14 200 wyświetleń od 1 marca 2013

Program koncertu:

Dariusz PRZYBYLSKI: Passio et Mors Domini Nostri Iesu Christi Secundum Ioannem* (2013) na 12 głosów a cappella, PRAWYKONANIE

Wolfgang RIHM: 7 Passions-Texte (I-III) (2006)

Wykonawcy:

PHOENIX16 Vokalensemble (Berlin) Timo kreuser - dyrygent

8 marca 2013 o godz. 19:15 w Kościele Ewangelicko Augsburskim Świętej Trójcy w Warszawie (Plac Małachowskiego 1) odbędzie się prawykonanie najnowszej kompozycji religijnej Dariusza Przybylskiego "Passio et Mors Domini Nostri Iesu Christi Secundum Ioannem" (2013) na 12 głosów a cappella. Utwór zamówiony został przez zespół PHOENIX16 Vokalensemble z Berlina, a sfinansowany przez Ernst von Siemens Musikstiftung. W programie koncertu usłyszymy również trzy z 7 Tekstów Pasyjnych (2006) Wolfganga Rihma. Następne wykonania odbędą się:

9.03.2013, 19:00, Poznań, XIII Festiwal Muzyki Pasyjnej i Paschalnej, Koncert inauguracyjny, Klasztor Karmelitów Bosych

17.03.2013, 18:00, Berlin, St. Ansgar Kirche

24.03.2013, 21:00, Berlin, Katholische Akademie

OMÓWIENIE UTWORU:

Ponad siedemdziesięcioopusowy dorobek młodego i dynamicznie rozwijającego się kompozytora, Dariusza Przybylskiego, rozrasta się z niezwykłym rozmachem na naszych oczach. Jego najnowsze dzieło religijne Passio et Mors Domini Nostri Iesu Christi Secundum Ioannem (2013), zostało przeznaczone na dwanaście partii wokalnych bez instrumentalnego towarzyszenia; warstwa słowna stanowi redakcję autorską kompozytora.

Oryginalność tego utworu objawia się już na poziomie układu tekstu, który został potraktowany w sposób nietypowy i wysoce indywidualny. Trzon słowny dzieła oparty jest na Rozdziałach 18-19 Ewangelii wg św. Jana, opowiadających o Męce Pańskiej, w który zostały interpolowane inne fragmenty związane z liturgią wielkanocną, psalm 130 De profundis, sekwencja Stabat Mater, hymn pasyjny Crux Fidelis, ustęp cytowany z Pasji Janowej Jana Sebastiana Bacha. W efekcie mamy do czynienia z tekstem wielojęzycznym, złożonym z fragmentów łacińskich (liturgia katolicka), polskich (hymn), niemieckich (chorał reformowany).

Żeby szczególnie uwypuklić wielojęzyczność, autor wprowadził bardzo nietypowo potraktowanych siedem słów Chrystusa na Krzyżu. Wybrane ze wszystkich czterech Ewangelii, w tym słynne Eli, Eli, lama sabachthani! (Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?, Mt. 27, 46), podane zostały w siedmiu językach europejskich: angielskim, niemieckim, francuskim, hiszpańskim, polskim, włoskim, które wspiera bas utrzymany w dawnej grece. Tych siedem słów tworzy w przebiegu Pasji wyraziste cezury, dzieląc całość na człony, w których skład wchodzi aż dwadzieścia jeden mniejszych części.

Symbolika niezwykle eksponowanej przez wiarę liczby siedem daje o sobie znać w wielu warstwach dzieła. Dzięki tej konstrukcji, Pasja, jako forma uprawiana przez twórców muzyki europejskiej od renesansu, nabiera całkiem nieoczekiwanej, nowej wymowy ideowej, mamy bowiem do czynienia z utworem, którego treść zawiera w sobie, wyeksponowany jak nigdy dotąd wątek wspólnoty: oto ekumeniczne połączenie religii (judaizm, katolicyzm, protestantyzm), współdziałanie języków martwych i nowożytnych, nowoczesność oddana wielojęzycznym głosem narodów europejskich. A nad wszystkim roztacza się duch wszechogarniającego chrześcijaństwa.

Ten uniwersalny charakter tekstu odzwierciedla oczywiście forma muzyczna nowego dzieła Dariusza Przybylskiego. Pośród dwunastu wokalnych głosów solowych, nasuwających skojarzenie z liczbą apostołów, partia Jezusa została powierzona trzem basom, zaś partię Ewangelisty wykonuje trzech tenorów; ta wielość w jedności podkreśla integralność przeżycia liturgicznego tematu. Historyczną rolę formy pasyjnej w sztuce europejskiej uwypuklają cytaty muzyczne: fragment chorału gregoriańskiego (Crux Fidelis), chorał protestancki (O grosse Lieb’) – aluzja do Bacha, polska pieśń religijna (Krzyżu święty). Każde z siedmiu ostatnich słów Chrystusa na Krzyżu podtrzymuje rozbudowaną strukturę Pasji niczym potężny filar dźwigający nawę starodawnej katedry.

Otwierające dzieło – jak architektoniczny portal – retoryczne wprowadzenie Exordio (Passio et Mors…) przywodzi nastrój powagi i podniosłej kontemplacji. Dramatyzm kompozycji znajduje głęboki wyraz emocjonalny przede wszystkim w partii Ewangelisty. Struktura dźwiękowa została ograniczona do syntetycznej tkanki o niezwykłej klarowności. Przejrzystość formy, prostota faktury, przemienna dyspozycja głosów, skupiony nastrój – to cechy tej muzyki, która splata archaizujący styl z nowoczesnością brzmienia.

Świątynia ewangelicko-augsburska, gdzie wysłuchamy 8 marca 2013 roku Passio et Mors Domini Nostri Iesu Christi Secundum Ioannem Dariusza Przybylskiego, jest – także ze względu na historię tego muzycznego gatunku – najlepszym miejscem do uczestniczenia w światowym prawykonaniu tej przepojonej duchem wspólnoty, około godzinnej kompozycji.

Krzysztof Lipka

autor:
zmodyfikowano  12 lat temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ