Sztuka belgijskiego autora Laurenta Van Wettera to kolejny międzynarodowy projekt Teatru Druga Strefa. Tekst powstał w wyniku pracy z młodzieżą szkolną podczas warsztatów teatralnych, na których uczestnicy otwarcie opowiadali o swoich relacjach z rodzicami, o swoich codziennych problemach i o tym co dla nich znaczy słowo WYCHOWANIE. Wnioski były zaskakujące i zupełnie zmieniły punkt widzenia dramaturga. W sztuce autor obnażył sprzeczności domowego ogniska pokazując, że ci, którzy mają być wzorem, często sami go potrzebują. Reżyser sens tej gorzkiej prawdy pokazuje używając środków przemawiających do współczesnych nastolatków w najbardziej dla nich dosadny sposób, w spektaklu szukając odpowiedzi na pytanie dlaczego postęp cywilizacyjny paradoksalnie powoduje kryzys w wychowaniu, a konsumpcjonizm zabija wartości i morale zarówno wśród dzieci jak i dorosłych.

Autor tekstu: Laurent Van Wetter

Reżyseria i scenografia: Sylwester Biraga

Tłumaczenie: Jan Nowak

WystępujĄ: Dorota Chwedorowicz, Sandra Stencel, Mariusz Odwarzny, Piotr Szpak

Video: Michał Buczek

Asystent reżysera: Mariusz Odwarzny

Fotografia i grafikA: Hektor Werios

Prapremiera 18 stycznia 2013

Czas trwania spektaklu 60 minut

Bilety w cenie 25/50 zł do nabycia online www.teatrdrugastrefa.info lub w kasie teatru na godzinę przed spektaklem.

Psycholog Tomasz Garstka tak pisze o spektaklu:

"...wystawiana w Teatrze Druga Strefa sztuka Laurenta Van Wettera, (...) w adaptacji i reżyserii Sylwestera Biragi, jest jak zbiór krótkich filmików dokumentujących typowe sceny z życia rodzin i z rówieśniczych kontaktów nastolatków. (...) Tu scena jest niczym monitor telewizora. Z jednej strony w ekran gapią się bohaterowie sztuki – nastolatki i ich rodzice. Z drugiej strony to my podglądamy ich prywatne życie, w uszy nasze wlewają się wyznania o ich emocjach i pragnieniach. (...) Do czego? Do miłości? Do porządku? Do rozmowy i kontaktu? Do bycia dostrzeżonym i wysłuchanym? Do ideałów, do których mogą dążyć i do autorytetów, z którymi się mogą mierzyć? Do wszystkiego czego im brak. Sztuka pokazuje jak pusto może brzmieć postulat dorosłych – „Wychowajmy ich”.