Wystawa Malarstwa Joanny Mląckiej GRAWITACJA

Kurator: Kama Zboralska

Projekt finansowany przez m.st. Warszawa.

Wernisaż: 4 września godz. 19:00

"Najnowsze prace Joanny Mląckiej, prezentowane na wystawie pt. Grawitacja są niezwykłą próbą przełożenia języka literackiego na malarski. Autorka nie ukrywa, że sięgając do powieści Milana Kundery, w subtelny i nienachalny sposób koresponduje z jego spostrzeżeniami na temat problemów, z jakimi zmaga się każdy człowiek. Można nawet stwierdzić, że jej obrazy są formą swoistych listów do pochodzącego z Czech pisarza. Joanna Mlącka maluje wieloznaczny i inspirujący do własnych podróży wewnątrz siebie świat. Na tyle uniwersalny i pojemny, że dostępny dla każdego. W swoich opowieściach o człowieku, Joanna Mlącka nie wchodzi w obszar dosłowności. Czasem nawet trudno domyślić się, że malując przedmioty znane z otaczającego świata, odnosi się do tego, co na wskroś ludzkie, niejednokrotnie stanowiące naszą zewnętrzną powłokę. To, co interesuje artystkę, jest ukazywane poprzez symbole, które są zatrzymywane na zawsze w jej obrazach. Wystarczy tu przywołać chociażby Niebieską tabletkę, obraz podejmujący temat ludzkiego przeznaczenia. Autorka, używając znanego wszystkim symbolu, zestawionego z pozornie niewinnym medykamentem, stawia pytanie o granice ludzkiej wolności i konsekwencje naszych decyzji. Dalej, w obrazie Pod kontrolą, nawiązuje zarówno do ograniczeń, jakie stawia społeczeństwo, jak też więzów, które narzucamy sobie sami. Także w innych obrazach artystka dowodzi, że z namysłem i głęboką wrażliwością potrafi zatrzymać się nad losem człowieka, uchwycając paradoks, który metaforycznie wyraża w tytule swojej wystawy, poprzez grawitację, siłę tragiczną. Tą, która z jednej strony porządkuje i daje poczucie bezpieczeństwa, a z drugiej ogranicza i przywiązuje. Podobnie jak ludzkie bytowanie, któremu towarzyszy zarówno lekkość, jak i ciężkość. Obrazy Mląckiej wyraźnie pokazują, że ich autorka jest nie tylko uważną obserwatorką, ale także kolekcjonerką ludzkich przeżyć. W odważny, czasem bezpośredni, ale niedosłowny sposób, przenosi je na płótno swoich obrazów. Pod powłoką oczywistości otrzymujemy zachętę do spojrzenia w głąb siebie. I jesteśmy trochę jak Teresa, ożywiona w jednej z powieści Kundery. Jej śladem, ale zamiast w lustrze, odbijamy się w obrazach artystki i patrzymy w głąb swojej duszy. Teresa widziała tylko nędzne ciało. Aby zobaczyć coś więcej, warto przejrzeć się w pracach Mląckiej." Rafał Skwiot