koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

INFORMACJA:

dla zakresu jest nie ma danych
dlatego przekierowano do zakresu BYŁO
OK

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
KLIMT Wrocław
zmodyfikowano  11 lat temu  »  

OSTATNI W TYM ROKU SPEKTAKL "PEDAŁY" COPI W TEATRZE DRUGA STREFA W WARSZAWIE (MOKOTÓW)

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 18 461 wyświetleń od 22 listopada 2013
  • 29 listopada 2013, piątek
    » 20:00

Sztuka argentyńskiego pisarza Copi (pseudonim artystyczny Raoula Diamonte 1939-1987), „L’Homosexuel ou la difficulte de s’exprimer” napisana w 1971 to opowieść o ponadczasowych aspektach życia ludzkiego bez względu na przynależność geopolityczną i kulturową. To obraz samotności, wykluczenia, odmienności i wszechobecnej potrzeby miłości. Deportowane na Syberię, Madre ze swoją „córką” Iriną, żyją w zapomnianym domu gdzieś na stepach, po których grasują stada wilków. Zapomniany dom, to nic innego jak obóz koncentracyjny dla osób homoseksualnych i transseksualnych, zesłanych na Syberię za to kim są i jak żyją. Madre i Irina zostały deportowane na Syberię, kilka lat temu. Pani Garbo przyjechała tu dobrowolnie ze swoim mężem oficerem Garbenko – komisarzem rewolucyjnym. Pewnego dnia Pani Garbo odwiedza dom, w którym mieszkają Madre i Irina. Powodem tej wizyty jest to, iż Irina od dwóch miesięcy nie uczęszcza na lekcje gry na pianinie. Podczas wizyty Pani Garbo, która jak się okazuje jest zakochana w Irinie, proponuje wszystkim ucieczkę z Syberii do Chin. Do Chin - raju utraconego z dzieciństwa Garbo, a może ziemi obiecanej? W ucieczce ma pomóc oficer Garbenko… Trwają nerwowe przygotowania do wyjazdu. Irina łamie nogę. Ale czy to wszystko mogło się wydarzyć naprawdę… w obozie na Syberii? „Sztuka PEDAŁY wystawiana w Teatrze Druga Strefa nie jest ani łatwa, ani przyjemna - napisała recenzentka Michalina Guzikowska - Przez cały spektakl zastanawiałam się, kim właśnie właściwie są Madre, Irina i pani Garbo tylko po to, by w końcu pojąć, że w ich przypadku tak ściśle zdefiniowane pojęcie płci się rozmywa. Mężczyźni ubrani w kobiece suknie, mówiący męskim głosem o sprawach „z natury” kobiecych, posiadający męskie/żeńskie organy płciowe – w świecie emocji i uczuć takie drobiazgi to, czy ktoś posiada penisa czy waginę przestają mieć znaczenie. Liczy się tylko jedno – istnienie tu i teraz w powłoce o nazwie „człowiek”. Ze wszystkimi tego konsekwencjami – bólem, poczuciem odrzucenia, wykluczenia, a jednocześnie z niezbywalną potrzebą bycia akceptowanym, kochanym, ważnym dla kogoś.” Spektakl „Pedały” w reżyserii Sylwestra Biragi włącza się w dyskusję społeczną rozpoczętą przez Copi we Francji w latach 60-tych i 70-tych XX w. Dramaturg, pisarz, rysownik, autor rysunków satyrycznych, żyjący w Paryżu od 1962 roku komentował absurdalności życia codziennego. Ukazywał polityczną inercję i konserwatyzm Francji, bulwersował i przekraczał kanony ówczesnej mentalności rysując postać siedzącej kobiety dla znanego pisma Le Nouvel Observateur. Jego kreskówki „Liberett” poruszające tematykę rasowości zostały jednak uznane za zbyt drastyczne.
Copi dystansował się również od instytucjonalnej literatury francuskiej. Jego wyraźnie określone postacie w powieściach i sztukach teatralnych ukazywały karykaturalną plejadę bohaterów z marginesów seksualnej orientacji społecznej. Eva Peron, grana przez transwestytę stała się bohaterką okrutnych żartów dramaturga w sztuce pod tym samym tytułem. Obalając mit argentyńskiej heroiny, Copi naraził się tym samym na ostrą krytykę prawicowych ekstremistów politycznych z Buenos Aires.
Kolejne sztuki, L’Homosexuel ou la difficulte’ de s’exprimer”(1971) i „Le Frigo” (1979) to satyryczne przypowieści o pretensjonalności wyższych klas społecznych a homoseksualnym stylem życia oraz izolacji subkultur społecznych o odmiennej orientacji. Ostatnia sztuka Copi (1988) „Una visite inoportune”, niezwykle dowcipna i okrutna w wyrazie, używając nośnika czarnego humoru stała się epitafium na temat własnej śmierci autora. Copi umarł w 1987 roku w Paryżu pokonany przez AIDS. Copi najbardziej jest znany ze swych reklam telewizyjnych z lat 80-tych XX w. dla wody Perrier, w których występował jako pokojówka przedstawiając produkt z noszalancją wariata, ogłaszając, iż owa woda powoduje słodkie szaleństwo… …i skłania by wraz z generałem Puszkinem, jedną z postaci „ Pedałów” zanucić …Co? Tego widz dowie się przybywając do teatru.

Tytuł: „Pedały” Autor: Copi Tytuł oryginału: “L’Homosexuel ou la difficulte’ de s’exprimer” Reżyseria, scenografia, tłumaczenie: Sylwester Biraga Obsada: Madre - Paweł Hajnos Irina - Patryk Gnybek Garbo - Mariusz Odwarzny Generał Pushkin – Sylwester Biraga Premiera: 6 września 2013 (opr. DB)

zmodyfikowano  11 lat temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ