26 września, piątek, godz.22:30 Centrum Artystyczne Fabryka Trzciny Festiwal Warszawska Jesień DIISSC ORCHESTRA

PROGRAM Martynas Bialobžeskis, Antanas Jasenka, Vytautas V. Jurgutis, Jonas Jurkūnas Venta *

DIISSC ORCHESTRA jest zespołem składającym się z czterech kompozytorów (Martynas Bialobžeskis, Antanas Jasenka, Vytautas V. Jurgutis, Jonas Jurkūnas), założonym w roku 2008 w Wilnie. Nazwa zespołu pomyślana została jako naśladowanie dźwięku zacinającej się płyty CD i wskazuje, że przez większość czasu kompozytorzy używają odtwarzaczy CD. Unikatowy skład orkiestry pozwala na wykonywanie kompozycji własnych i twórców dobrze znanych w świecie, a także umożliwia remiksy, tworzenie wideo, przedstawianie kompozycji z użyciem rozmaitego rodzaju odtwarzaczy płyt, stoperów, partytur graficznych oraz urządzeń technologii „low-high”, ostatnio również komputerów i instrumentów elektronicznych. Muzykę DIISC Orchestra można określić jako live electronics, noise, muzykę akuzmatyczną, muzykę konkretną, ambient w rozmaitych kombinacjach rytmicznych z elementami techno i DJ. Pojęcia te jednak nie zawsze precyzyjnie opisują muzykę DIISSC Orchestra. Od czasu powstania DIISSC Orchestra przedstawiła pięć programów-utworów: D.O (2008, album o tym tytule wydany został w roku 2009 przez wytwórnię Clinical Archives, był ściągany z Internetu na całym świecie około 34 000 razy i został uznany przez Związek Kompozytorów Litewskich za najlepszy album muzyki elektronicznej roku 2008), Zipped and remixed (2009, unikalny remiks utworów J. S. Bacha, Ravela, Cage’a, Stockhausena, Reicha, Madonny, Michaela Jacksona i Merzbowa), specjalny projekt dla multimedialnego mostu Wilno–Białystok (2011), 70+1 (2012, elektroakustyczny program z okazji siedemdziesięciolecia Związku Kompozytorów Litewskich) oraz Venta (2012), w którym muzyka została skomponowana i wykonana na starych analogowych instrumentach elektronicznych z czasów sowieckich.

Venta to utwór na stare instrumenty elektroniczne: organy/syntezatory modelu Venta, produkowane w Wilnie za czasów sowieckich. W kolektywnej kompozycji DIISSC Orchestra brzmienie kilku modeli Venty zostało wzbogacone m.in. przez legendarny syntezator Polyvoks. Celem jest ponowne odkrycie w XXI wieku możliwości Venty oraz historycznych syntezatorów dzięki wykorzystaniu ich rozmaitych barw. Program ten powstał dla europejskiej sieci festiwali Sound Exchange i został zaprezentowany na Litwie, w Estonii i w Niemczech. W styczniu 2014 był wykonany na Festiwalu CTM w Berlinie.

*pierwsze wykonanie w Polsce

Bilety: w cenie 30 zł do nabycia: http://www.warszawska-jesien.art.pl/wj2014/program-i-bilety/bilety

1. MFMW,,Warszawska Jesień’’ Inne instrumenty

W tym roku na program Warszawskiej Jesieni składają się przede wszystkim utwory przeznaczone na instrumenty muzyki dawnej, różnych kultur tradycyjnych oraz instrumenty nietypowe bądź rzadko używane. Chodzi o nową muzykę skomponowaną na takie instrumenty, a nie o stylizacje czy nawiązania do muzyki dawnej lub etnicznej. A więc o zwrócenie uwagi na to, jak brzmieniowe i techniczne możliwości tego instrumentarium wzbogacają język współczesnej wypowiedzi muzycznej? Czy i jak z pomocą tych „innych” instrumentów sama muzyka staje się inna? Będzie to można sprawdzić podczas szeregu tegorocznych koncertów, z których najbardziej charakterystyczne to:

KONCERT INAUGURACYJNY, w którym połączone siły barokowej orkiestry Arte dei Suonatori i musikFabrik wykonają Semplice Martina Smolki na instrumenty dawne i nowe; ten pierwszy zespół wraz z Dominikiem Połońskim dokona ponadto prawykonania brut Artura Zagajewskiego, ten drugi przedstawi Hamburgisches Konzert György Ligetiego, na róg i orkiestrę kameralną z czterema rogami naturalnymi.

Występ ORQUESTA EKSPERIMENTAL DE INSTRUMENTOS NATIVOS z Boliwii, grająca na instrumentach tradycyjnych kultur Ajmara i Keczua i zarazem prehistorycznych kultur regionu Andów. Są to między innymi pochodzące z czasów przedinkaskich trzcinowe fletnie sikus, archaiczne bambusowe flety quenas, czy też wycinane z jednego kawałka drewna, świszczące i chrapliwe tarkas. Usłyszymy zadziwiająco oryginalne i zaskakujące brzmienia, wielotony i mikstury, nietypowe szumowe faktury i barwy. Udzieli się wymiar rzeczywistości magicznej.

Koncert FORBIDDEN CITY CHAMBER ORKIESTRA z Pekinu. Na lutnię pipa, cytrę zheng, gitarę ruan, trzcinowe organki sheng, dwustrunowe smyczkowe erhu, na skomplikowane w konstrukcji i wyrafinowane w brzmieniu cymbały yang qin oraz inne chińskie instrumenty klasyczne przeznaczyli swoje utwory znani w świecie kompozytorzy chińscy oraz Wojciech Blecharz.

Prawykonanie REKA Yuvala Avitala. To projekt, w którym „innymi” instrumentami są specyficzne techniki wokalne, i do którego twórca zaprosił mistrzów śpiewu tradycyjnego różnych regionów świata. Są to m. in. Sainkho Namchylak (alikwotowy szamański śpiew syberyjskiej mniejszości Tuwy), Omar Bandinu (gardłowy śpiew bassu prastarej wokalnej polifonii z Sardynii), Sofia Kaikov (modalny śpiew archaicznej tradycji Żydów z Buchary). Lama Samten Yeshe Rinpoché, przedstawiciel najstarszej tradycji buddyzmu tybetańskiego bön, zdecydował się na udział w REKA ze względu na etyczne i duchowe przesłanie utworu. W kompozycji bardzo istotna jest też warstwa wokalna realizowana przez stuosobowy chór niemuzyków. Jej materią jest bowiem dźwięk wokalny z całą jego treścią emocjonalną i symboliką: od efektów sonorystycznych, naśladowania odgłosów natury, itp. ( chór niemuzyków), po specyficzne techniki wokalne traktowane jako swoiste „obiekty dźwiękowe”.

A dalej na uwagę zasługują: Grający na dudach szkockich ERWAN KERAVEC (nie rozpoznasz, że grają dudy), DIISSC ORCHESTRA z Wilna, która przedstawi kolektywną kompozycję Venta przeznaczoną na stare radzieckie syntezatory oraz KAMMERMUSIK FÜR RENAISSANCE-INSTRUMENTE, awangardowe dzieło Mauricio Kagela z 1965 roku w wykonaniu Theatrum Instrumentorum.

Ponadto w programie atrakcyjne podwójne roztrąby instrumentów dętych blaszanych, duet klarnetów kontrabasowych, harmonika szklana, jawajski gamelan, didgeridoo, japońskie shō i koto, europejska cytra elektryczna oraz arabska cytra qanun, glissandowe gwizdki oraz – na koncercie Małej Warszawskiej Jesieni – bum bum rurki. A wszystko to w służbie niezwykłej, nietradycyjnej i niekonwencjonalnej muzyki współczesnej 57. Warszawskiej Jesieni Anno Domini 2014.