14 grudnia, niedziela, godz. 17.00 Bilety: 25 zł. Ilość miejsc ograniczona.

SOYKA TRIO w składzie:

Stanisław Soyka -piano, wokal, Przemek Greger - gitara Kuba Sojka - perkusja, śpiew

W programie m.in.:

Absolutnie nic (kom. i tekst Stanisław Sojka)

Czas jak rzeka (kom. i tekst Czesław Niemen)

Alegro ma non troppo (kom. Stanisław Sojka, tekst Wisława Szymborska)

To twoja droga (kom. Stanisław Sojka, tekst Paweł Królikowski)

Który skrzywdziłeś człowieka… (kom. Stanisław Sojka, tekst Czesław Miłosz)

Życie to krótki sen (kom. i tekst Stanisław Sojka)

Modlitwa (kom. i tekst B. Okudzawa)

The times they are a changing (kom. i tekst Bob Dylan)

Koncert towarzyszy otwarciu wystawy prac Beaty Sasinowskiej „Skrzydlata sztuka”.

Stanisław Soyka – wokalista jazzowy, skrzypek, pianista, gitarzysta i kompozytor, poeta. Śpiewać zaczął kiedy miał 7 lat – udzielając się wraz z ojcem w chórze kościelnym. Następnie ukończył liceum muzyczne w klasie skrzypiec oraz Wydział Kompozycji i Aranżacji Akademii Muzycznej w Katowicach.

W czasie studiów śpiewał z big-bandem Puls, z którym dokonał pierwszych nagrań dla archiwum Rozgłośni PR w Katowicach. Stanisław Soyka debiutował w listopadzie 1979 recitalem muzyki bluesowej i gospel w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Śpiewał tam utwory Raya Charlesa, Carole King i Beatlesów. Zapis tego koncertu znalazł się na jego pierwszym albumie „Don’t You Cry”.

W 1981 roku ukazuje się płyta „Blublula”. Zawiera porywające wykonania takich standardów jak „I’m just a lucky so and so” D. Ellington’a czy Naima J. Coltrane’a. Całość z towarzyszeniem Tria W. Karolaka. Płyta staje się „Jazzową płyta roku ‘81” i rozchodzi się w „złotym” nakładzie. To wtedy właśnie legendarny amerykański animator i krytyk jazzowy W. Connover goszczący w Polsce podczas festiwalu Jazz Jamboree usłyszawszy Sojkę, miał powiedzieć: ten facet, to najlepiej strzeżony sekret muzyki polskiej.

W 1982 roku ukazała się płyta „Soyka Sings Ellington”. W ciągu kilku kolejnych lat artysta dużo koncertował – występował na znanych festiwalach jazzowych polskich i zagranicznych, współpracował również z czołowymi polskimi jazzmanami (All Stars Jazz Fest -Sztokholm, Umbria Jazz –Perugia, Nancy Jazz Festiwal).

W 1986 muzyk podpisał kontrakt z wytwórnią RCA, dla której nagrał album „Stanisław Soyka”. Natomiast już dwa lata później ukazała się płyta „Radioaktywny”, która stanowiła niejako zapis aktywności artysty w polskich studiach nagraniowych w latach 1983-88. W swoich poszukiwaniach muzycznych Soyka sięgnął również po rocka – współpracował z jazz-rockowymi grupami Extra Ball i Sun Ship, rockowym zespołem Svora (wystąpił na festiwalu w Jarocinie).

W 1988 roku artysta rozpoczął długą i owocną współpracę z Januszem Yaniną Iwańskim, gitarzystą jazz-rockowej grupy Tie Break. Duet Soyka & Yanina nagrał szereg płyt (przy współudziale innych muzyków z kręgu Tie Break'u). O ich albumie „Acoustic” mówi się, że o kilka lat wyprzedził epokę nagrywania "bez prądu". Kolejna ich płyta „Neopositive” (1992), zawiera piosenkę Tolerancja, która została wylansowana na wielki przebój.

W lutym 1995 EMI publikuje album pt.„Retrospekcja”. Ten album to koncertowy zapis największych hitów z lat 1978 - 1994 zarejestrowanych w studio TVP Kraków - w Łęgu w kwietniu 1994 roku. „Retrospekcja” potwierdza opinię, że Stanisław Soyka potrafi uzyskać na koncertach identyczne brzmienie jak w studiu, co jest umiejętnością dostępną tylko wielkim muzykom. W nagraniu płyty udział wzięli: Janusz "Yanina" Iwański oraz formacja "Tie Break", którą śmiało można nazwać zespołem gwiazd - od początków jej działalności w składzie pojawili się lub zagościli na dłużej m. in. Tomasz Stańko, Wojciech Waglewski, Włodzimierz Kiniorski, Mateusz i Marcin Pospieszalscy, Antoni Ziut Gralak, Wojciech Konikiewicz, Jorgos Skolias, Aleksander Korecki, Andrzej Urny, Zbigniew Wegehaupt i wielu innych znakomitych muzyków.

Album „Soyka. Sonety Shakespeare” (1995) - suma fascynacji literackiej i przyjaźni z wybitnym pisarzem, tłumaczem i humanistą Maciejem Słomczyńskim. Powstaje wybór 12 sonetów Williama Shakespeare w przekładach Macieja Słomczyńskiego i Stanisława Barańczaka.

W 1998 roku wyszła następna płyta zatytułowana „Nr 17” - jak można domyślić się po tytule jest to siedemnasty album w dorobku Artysty. Zawiera między innymi utwory „Nie ma drugiej takiej”, „Tango Memento Vitae” oraz „Allegro ma non troppo” do wiersza Wisław Szymborskiej.

W latach 1996 – 2002 wychodzą m.in. albumy takie jak „Polskie Pieśni Wielkopostne”, „Soykanova” czy „Sztuka Błądzenia”. Sojka eksperymentuje, szuka...

W 2003 roku Sojka komponuje i nagrywa muzykę do słów „Tryptyku Rzymskiego” Jana Pawła II. 4 listopada tegoż roku podczas uroczystego koncertu z okazji imienin Ojca Świętego w Watykanie wraz z zespołem wykonuje fragmenty utworu. Autor bije brawo...

W marcu 2004 roku ukazała się płyta "Soyka Sings Love Songs", na której Stanisław Soyka prezentuje własne wersje znanych przebojów, których głównym tematem jest miłość. Wśród 11 utworów znalazły się przeróbki klasycznych tematów, jak "My Funny Valentine" czy "Fly Me To the Moon", w zupełnie nowych aranżacjach kolektywu Agressiva 69. Album promowała nowa wersja kompozycji "Odkąd jesteś" Marka Grechuty.

W 2008 roku Soyka dostał pierwszą kinową rolę, w polsko-japońskim filmie Doroty Kędzierzawskiej „Jutro będzie lepiej”. Wokalista wcielił się w rolę policjanta. Premiera filmu odbyła się dopiero w maju 2010 roku, podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

3 maja 2009 roku Soyka został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Album „Studio Wąchock” (2009) to początek nowego etapu w twórczości Stanisława Soyki. Na płycie pojawiły się gościnie Paulina i Natalia Przybysz (Sistars), Mateusz Pospieszalski, Antoni Gralak, Michał Zduniak i Andrzej Przybielski. Artysta śpiewa wiersze Czesława Miłosza „Który skrzywdziłeś” oraz „Stary człowiek ogląda TV” z wstrząsającym akompaniamentem skrzypiec czy wreszcie wiersz „Czułość” Zbigniewa Herberta z muzyką Grzegorza Turnaua.

W 2010 w Sopocie podczas X Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej DWA TEATRY Stanisław Soyka otrzymał nagrodę za najlepszą oryginalną muzykę do słuchowiska "Jeszcze się spotkamy młodsi" według scenariusza i reżyserii Krzysztofa Czeczota. Słuchowisko w całości otrzymało nagrodę Grand Prix.

We wrześniu 2010 roku ukazał się album "Soyka...tylko brać. Osiecka znana i nieznana". Do nieznanych lub pominiętych wierszy Agnieszki Osieckiej Stanisław Soyka napisał muzykę. Tym samym powstaje arcyciekawa monografia poetki oprawiona w balladowo-gitarowy kontekst, w którym jak żywy pojawia się duch duetu Soyka Yanina. Jest to spontaniczne ale też świeże i nieznane podejście do twórczości Agnieszki Osieckiej. To też zbiór dedykowany wszystkim fanom finezyjnych interpretacji Stanisława Soyki.

W kwietniu 2011 roku w Szczecinie premierę miało widowisko "Jesteś tym, kim będziesz jutro - Pasja Szczecińska", do którego muzykę napisał Soyka. To utwór pasyjny powstały w oparciu o teksty Romana Brandstaettera, polskiego poety o żydowskich korzeniach. Ich adaptacją i reżyserią koncertu zajął się Krzysztof Czeczot. Oprócz Stanisława Soyki, jego zespołu i kwartetu smyczkowego Altra Volta, wystąpili w nim także Jerzy Trela, Danuta Stenka i Kamila Baar.

A już w maju 2011 roku ukazał się album przygotowany z okazji uchwalonego przez Sejm RP Roku Miłosza. Soyka skomponował muzykę i zaśpiewał wybrane przez siebie wiersze polskiego noblisty, Czesława Miłosza, na płycie „Stanisław Soyka śpiewa 7 wierszy Czesława Miłosza”. Promował ją przebój "Na cześć księdza Baki", nagrany w duecie z Czesławem Mozilem z formacji Czesław Śpiewa.

W czerwcu 2011 roku Artysta został uhonorowany nagrodą Grand Prix Krajowego Festiwalu Piosenki w Opolu za całokształt twórczości. Otrzymał również swoją Gwiazdę w opolskiej Alei Gwiazd.

Wiosną 2012 roku nakładem Universal Music Polska zostanie wydany album z piosenkami Czesława Niemena. Wciąż inny wciąż nowy a jednocześnie rozpoznawalny od pierwszych nut. Jest zwierzęciem muzycznym z charyzmą performera. Z zespołem czy solo wkrótce po wejściu na scenę obejmuje całkowite panowanie nad publicznością. W jednym z licznych wywiadów artysta powiedział „Nie gram dla fajerwerków, nie śpiewam by się popisać. Moją ambicją i pragnieniem jest, by mój śpiew, moje pieśni dodawały otuchy, podnosiły na duchu tych, którzy przychodzą mnie słuchać. Chcę by wychodzili z koncertu pogodni i umocnieni.

Więcej: http://www.zacisze.waw.pl/pl/artykul/2462