koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
KLIMT Wrocław
zmodyfikowano  10 lat temu

Wernisaż wystawy-Christiny Dimitriadis

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 15 037 wyświetleń od 27 marca 2015
  • 10 czerwca 2015, środa
    » 17:00
  • 10 kwietnia 2015, piątek
    » 18:00
  • Wystawa Christiny Dimitriadis Technologie siebie (Technologies of the Self) to pierwsza i najpełniejsza prezentacja dorobku artystki w Polsce. Złożą się na nią cykle fotograficzne z lat 1995–2015 – projekty tematyczne powstające przez blisko 20 lat głównie w Niemczech i w Grecji. Dimitriadis ma niemiecko-greckie korzenie, jest pół Niemką (od strony matki) i pół Greczynką (od strony ojca). Urodziła się w Salonikach, studiowała w Nowym Jorku, mieszka i pracuje w Berlinie. Jej projekty dotyczą nieoczywistej, zmiennej tożsamości: koniecznych transformacji, procesu zakorzeniania i wykorzeniania, ciągłych powrotów i ucieczek, a jej życie i twórczość nieuchronnie skazane są na dialektykę przypominania i zapominania. Ta dynamika zmieniła się dodatkowo w ostatnich latach – w czasie realnego kryzysu w Grecji, który drastycznie wpłynął na życie jej rodziny, a także na jej pracę artystyczną. Jak mówi artystka „każdy Grek musiał pożegnać część swojej historii i stworzyć nową tożsamość”. „Technologie siebie” [techniki siebie, praktyki siebie] w nauce i filozofii odnoszą się do podmiotu i jego relacji ze światem. Służą samozrozumieniu i samorozwojowi tożsamości jednostki za pomocą różnych środków „własnych”. Choć znane były już starożytnym Grekom, zostały wyszczególnione przez Michela Foucaulta w latach 80. i poddane systematyzacji w jego wykładzie Techniki siebie – począwszy od sprawowania władzy nad innymi (techniki produkcji, techniki władzy, techniki systemu znaków i znaczeń), a kończąc na „trosce o siebie” i próbach przejęcia władzy nad sobą samym. Dimitriadis doskonale rozumie ten splot zależności, pokazując konflikt pomiędzy podmiotem a społeczeństwem, przekuwając go we własne propozycje bliższe ujęciu „prywatnego” i „publicznego” Beatriz Colominy – gdzie sfera oikosu, rodziny, domu staje się odzwierciedleniem sił zewnętrznych jakie nas kształtują, w tym także architektury.
zmodyfikowano  10 lat temu
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ