Teatr Druga Strefa w Warszawie zaprasza na V Dni Teatru na Mokotowie w dniach 12 – 16 maja!

W tym roku festiwal zainaugurujemy we wtorek 12 maja "Wariatem i Zakonnicą" Witkacego w interpretacji artystów Sopockiego Teatru Tańca. Kolejny dzień to spotkanie z innym wielkim klasykiem, Fiodorem Dostojewskim – Scena STA w Poznaniu zaprezentuje spektakl "Był sobie BOBOK" na podstawie jego opowiadań. Trzeciego dnia zapraszamy na "Wężowisko" Teatru Nowego w Krakowie – historię kryminalną, opowieść o poszukiwaniu tożsamości i miłości. Na przedostatni dzień naszych teatralnych spotkań proponujemy Państwu projekt laboratoryjny Teatru Strefa Otwarta "MacDeath" na motywach najsłynniejszego dramatu Szekspira. Zwieńczeniem V Dni Teatru na Mokotowie będą dwa przedstawienia w sobotę 16 maja – o 16.00 "Gerda i Kaj" Teatru MER w Łodzi, czyli propozycja dla najmłodszych teatrowamów, oraz o 20.00 "Burleskowe Święto Wiosny" Teatru Druga Strefa, gospodarza i organizatora całej imprezy.

Na wszystkie wydarzenia obowiązuje wstęp wolny przy wcześniejszej rezerwacji bezpłatnych wejściówek. Rezerwacje wystartują 4 maja o godzinie 12.00.

V Dni Teatru na Mokotowie Teatr Druga Strefa Magazynowa 14a, Warszawa 690-886-943 https://www.facebook.com/events/1566637900271443/

Projekt współfinansuje m. st. Warszawa- Dzielnica Mokotów

PROGRAM FESTIWALU:

12 maja godz. 20.00 – Wariat i Zakonnica Sopockiego Teatru Tańca

13 maja godz. 20.00 – Był sobie BOBOK Sceny STA w Poznaniu

14 maja godz. 20.00 – Wężowisko Teatru Nowego w Krakowie

15 maja godz. 20.00 – MacDeath Teatru Strefa Otwarta we Wrocławiu

16 maja godz. 16.00 – Gerda i Kaj Teatru MER w Łodzi |spektakl familijny|

16 maja godz. 20.00 – Burleskowe Święto Wiosny Teatru Druga Strefa w Warszawie

SPEKTAKLE:

Sopocki Teatr Tańca – "Wariat i Zakonnica"

Reżyseria, choreografia: Jacek Krawczyk, Izabela Sokołowska Taniec: Dorota Zielińska, Jacek Krawczyk Scenariusz na podstawie dramatu Witkacego: Joanna Czajkowska Kostiumy: Magdalena Arłukiewicz Muzyka: Karolina Rec, Przemysław Etamski / Mastering: Mariusz Noskowiak Scenografia: Jacek Krawczyk Wizualizacje: Natalia Osuch, Dominik Rudasz Światła: Artur Aponowicz Fotografie: Alicja Byzdra

Interpretacja artystów Sopockiego Teatru Tańca tekstu Witkacego skupia się wokół WOLNOŚCI w dwóch wymiarach: osobistej i artystycznej. Pierwsza z nich dotyczy norm społecznych kreślących ramy wolności jednostki, druga wolności w sztuce, w podejmowanych artystycznych wyborów.

Oba aspekty wolności są ze sobą nierozerwalnie powiązane poprzez artystę, poetę Mieczysława Walpurga oraz relacje w jakiej on pozostaje wobec świata (szpital psychiatryczny) i otaczających go osób, z których najważniejsza staje się Siostra Anna. W konsekwencji widz obserwuje zmagania zniewolonego fizycznie (kaftan bezpieczeństwa, izolatka) człowieka, który nie mogąc żyć i tworzyć, wdaje się w relację z młodą dziewczyną, w której upatruje sprzymierzeńca, wybawicielkę. Relację daleko odbiegająca od normalnej zażyłości pacjent – siostra zakonna. Relacji której w pełni oddaje się Anna zdecydowanie przekraczając granicę wyznaczonej wcześniej realności zakonu i ścisłych norm.

W tej sytuacji nikt nie może zwyciężyć: podobnie, jak u Witkacego w finale nie ma Zdrowych i Chorych, nie ma Wolnych i Zniewolonych. Autorzy spektaklu celowo przesuwają akcent na postać Anny, która zdaje się być niemą realizacją słów swojej przełożonej – Siostry Barbary: „Oto jest cała wasza psychiatria!! Ja na stare lata nie wiem już, kto jest wariatem ja czy pan, czy oni. O, Boże, Boże! Zmiłuj się nade mną. Ja chyba już oszalałam.”…

Scena STA w Poznaniu – "Był sobie BOBOK" na podstawie opowiadań fantastycznych Fiodora Dostojewskiego

reżyseria i adaptacja: Grigorij Lifanov tłumaczenie: Maria Leśniewska muzyka: Ivan Prosecky scenografia i kostiumy: Anna Tomczyńska choreografia: Marta Szumieł produkcja: Sebastian Cybulski obsada: Ivan – Łukasz Chrzuszcz; Siemion – Sebastian Cybulski; Portret – Jakub Papuga/Kamil Pecka

Wszystkiemu się dziwić jest oczywiście głupotą. Niczemu się zaś nie dziwić jest znacznie ładniej i nie wiadomo czemu uważa się, że to dobry ton. Ale chyba w istocie tak nie jest. Moim zdanie nie dziwić się niczemu jest znacznie głupiej, niż dziwić się wszystkiemu. No i poza tym nie dziwić się niczemu, to prawie to samo, co niczego nie szanować. Zresztą głupi człowiek w ogóle nie potrafi niczego szanować. „Był sobie bobok” to kontynuacja sukcesu spektaklu Grigorija Lifanova w jego reżyserii i adaptacji „Opowiadań fantastycznych” Fiodora Dostojewskiego. Literatura rosyjska zaserwowana z klasą i dużą dawką humoru. Jest to historia literata podczas zmagań z jego własnymi słabościami. Nie jest w stanie przełamać swojej twórczej niemocy, bo co chwila przeszkadza mu bobok. Bobok? Co za bobok? Przychodzą mu do głowy zdumiewające myśli i zaczyna też słyszeć jakieś dźwięki. Tracąc poczucie realności zaczyna kreować swój własny świat. Rozdwaja się i wychodzi z własnej skóry, żeby wygrać tę odwieczną walkę artysty z brakiem weny. Ale czy ten schizofreniczny szaleńczy szał twórczy może być jednym lekiem na życie towarzyskie i zawodowe?

Teatr Nowy w Krakowie – "Wężowisko"

Obsada: Marzena Ciuła; Norbert Burkowski; Kamil Błoch; Kamil Rodek Reżyseria: Janusz Marchwiński Tekst: Joanna Oparek Scenografia: Łukasz Błażejewski Kostiumy: Beata Klimkowska, Magdalena Jaśilkowska Muzyka: Paweł Harańczyk Światło: Wojciech Kiwacz

Stary pisarz ginie w niejasnych okolicznościach, wkrótce potem gdy wydawnictwo o lewicowych sympatiach publikuje jego młodzieńczą powieść z czasów Powstania Warszawskiego - z wątkiem miłości homoseksualnej. Po śmierci kontrowersyjnego autora, media rzucają podejrzenia na jego córkę, która kwestionuje autobiografizm powieści i uważa, że późny coming out jej ojca to prowokacja i czysta fikcja literacka. Czterdziestoletnia Zo usiłuje odciąć się od natrętnych dziennikarzy i zamyka się w domu razem ze swoim przyjacielem - homoseksualistą, doktorantem polonistyki, który pracował jako rehabilitant jej ojca. Tymczasem na policję zgłasza się siedemnastoletni, zmanierowany chłopak, który zeznaje, że tragicznego wieczoru był w domu pisarza… Czy jest winy jego śmierci? Czy chce jedynie potwierdzić wersję córki, że był to wypadek? Co łączy go z kobieta taką jak Zo i jej przyjacielem? Co mogło łączyć go ze zmarłym? Przesłuchanie stwarza okazję do wiwisekcji gejowskiego mitu, do ostrej rozprawy z mocą stereotypu i rozmowy o prawdzie literatury. Historia kryminalna staje się opowieścią o poszukiwaniu tożsamości i o pułapce politycznej koniunktury na tożsamość. To także uniwersalna opowieść o miłości, która podważa wszystkie pytania i przynosi ostateczną odpowiedź. Jaka jest prawda o seksualnej orientacji pisarza- skandalisty? Czy jego powieść była oszustwem? Czy homoseksualny epizod w scenerii wojennej był aktem politycznym? Co zabiło autora i w jakich okolicznościach zginął człowiek?

Teatr Scena Otwarta we Wrocławiu – "MacDeath"

Autorski projekt Anny Rakowskiej i Piotra Miszteli

Spektakl „MacDeath" TEATRU STREFA OTWARTA stanowi kolejny etap na drodze rekonstrukcji metody pracy aktora elżbietańskiego. Odwołuje się do dramatu „Makbet" W. Szekspira.

Fabuła dramatu jest ukazana w sposób wybiórczy, szczątkowy, służy jako pretekst do poruszenia tematów: władzy, pożądania, manipulacji w XXI w.

Osią akcji jest Makbet oraz Lady Makbet. Kobieta i mężczyzna wobec tematu władzy. Ukazanie zależności - jak różnice płciowe warunkują zachowanie jednostki w stosunku do własnych namiętności. Odwołanie do archetypu Adama, Ewy i rajskiego owocu.

W warstwie formalnej spektaklu zgłębiamy idee metateatralności - teatru w teatrze. Postaci mają dwoistą strukturę- z jednej strony są bohaterami z dramatu Szekspira, z drugiej strony zrywają maskę przypisanej roli i komentują, oceniają wzajemnie swoje poczynania. Głęboka identyfikacja zostaje skontrastowana z chłodną obserwacją i zdystansowaniem.

Punktem wyjścia jest pusta przestrzeń teatralna pozbawiona tradycyjnego podziału na scenę i widownię. Głównym tworzywem akcji jest aktor i widz. Scenografia oraz rekwizyty są ograniczone do minimum. Ważną rolę odgrywa kostium i jego symboliczna zmiana w trakcie akcji spektaklu. Kostium jest wehikułem procesów wewnętrznych postaci, wiernie odzwierciedla jego stan emocjonalny.

W dialogach aktorów występuje wielogłosowość. Poprzez postać Lady Makbet przemawiają wiedźmy. W Makbecie objawiają się: Makduf lub Duncan.

Rezygnujemy z kontekstu wydarzeń historycznych poruszanych w Szekspirowskim „Makbecie" na rzecz akcji wewnętrznej i procesów psychologicznych.

Tu i teraz to aktor i widz, natomiast zbrodnie o których mowa, to projekcje umysłu. Mogły się zdarzyć lub dopiero się wydarzą...

Teatr MER w Łodzi – "Gerda i Kaj" |spektakl familijny|

Tekst: Ewa Galat Reżyseria: zespołowa Scenografia i lalki: Katarzyna Stefaniak Muzyka: Michał Łacny Występują: Ewa Galat, Anna Maria Guzik, Marcin Truszczyński

Klasyczna historia zostaje opowiedziana w nowy, dużo łagodniejszy i zdecydowanie bardziej dowcipny sposób, wzbogacona oryginalnymi piosenkami. Scenariusz oparty na baśni Andersena „Królowa Śniegu”.

Artyści Teatru MER zapewniają, że spektakl jest idealną propozycja nie tylko na okreś świąt i ferii zimowych, ale również w upalne dni okryje widzów chłodną bryzą oraz zapewni chwilę wytchnienia i refleksji.

Gerda i Kaj to spektakl o niezwyciężonej sile miłości, wiary i poświęcenia. Kiedy Kaja porywa zła Królowa Śniegu jego siostrzyczka Gerda nie waha się upuścić rodzinny dom i przemierzyć cały świat, aby go odnaleźć. Podczas wędrówki spotka wiele postaci – czasem miłych i chętnych do pomocy, jak Kruk czy Renifer, czasem dziwnych – Wrona, a czasem nawet groźnych – Mała Rozbójniczka.

Czy Gerdzie uda się odnaleźć i odczarować Kaja? Jak sobie poradzi z Królową Śniegu? I co z tym wszystkim ma wspólnego Św. Mikołaj? O tym dziecie się z naszego przedstawienia!

Teatr Druga Strefa w Warszawie – "Burleskowe Święto Wiosny"

Wystąpią: Betty Q & Crew w składzie: Betty Q, Juicy Jane, Coco de Chocolat, QT Gościnnie: Red Juliette

Reżyseria: Betty Q Kostiumy: Beata Borowska Muzyka: Zbigniew Flakus

Kobieca odsłona Strawińskiego. Balet wpleciony w rewię, burleskę i czystą rozrywkę. Uwielbienie natury skąpane w brokacie. Rozedrgane instynkty wypływające z matki ziemi.

Performerki pod wodzą Betty Q stworzą świat współczesnego rytuału, przepełniony kobiecością i refleksją nad ciałem. W tym świecie każde ciało jest piękne, uwodzi, daje i dostaje przyjemność.

W Teatrze Druga Strefa odbędzie się pierwsze światowe wykonanie Święta Wiosny w burleskowej aranżacji. Czy wzbudzi tak wielkie emocje jak paryska prapremiera choreografii Wacława Niżyńskiego? Czy ofiara zatańczy się na śmierć? A może ofiarą wcale nie będzie dziewica?

Również pierwszy raz w historii polskiej burleski usłyszycie muzykę, która powstała specjalnie dla tego projektu. Cały spektakl będą spajać dźwięki, za które odpowiedzialny jest Zbigniew Flakus, autor muzyki teatralnej i filmowej (m.in. do spektaklu "Dom przeznaczony do wyburzenia" w reżyserii Jacka Rykały w Tatrze Śląskim w Katowicach). Autor inspirował się Strawińskim oraz współczesną muzyką elektroniczną. To reinterpretacja, dekonstrukcja, analiza i synteza wielkiego baletu za pomocą nowych środków, w poszukiwaniu tradycyjnych celów.

Wciąż nie wiesz, co to burleska, a wstydzisz się zapytać? Sądzisz, że gorsety zniewalają kobiety, a wysokie obcasy mają zły wpływ na kręgosłup (moralny)? W tym show najważniejsze jest to, czego nie widać, ale to, co zobaczycie i tak nie pozwoli Wam zasnąć!