koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
KLIMT Wrocław
zmodyfikowano  10 lat temu  »  

Muzyczna Noc Muzeów u warszawskich Reformowanych

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 13 416 wyświetleń od 14 maja 2015

Noc Muzeów rozpocznie o 19:15 koncertem organowym w wykonaniu Michała Markuszewskiego, Dyrektora Artystycznego Międzynarodowego Cyklu Koncertów Organowych. Warszawski Kościół ewangelicko - reformowany posiada jedne z najcenniejszych zabytkowych organów w Warszawie, Schlag und Söhne z 1900 roku. Są to jedne z najstarszych zachowanych organów w instrumentarium muzycznym Warszawy. W latach 2004-2008 zostały one gruntownie odrestaurowane i od tamtej pory regularnie odbywają się koncerty organowe. Warszawski Kościół Ewangelicko - Reformowany od wielu lat jest miejscem znanym stołecznym melomanom. Prócz festiwalu organowego odbywało się tu wiele koncertów kameralnych, symfonicznych, chóralnych a także festiwali, w tym m.in. „Warszawska Jesień. Nieco później o 20.00 zaśpiewa Ekumeniczny Chór Kameralny stołecznej parafii pod dyrekcją Pawła Hruszwickiego. Godzinę później ponownie zagra Michał Markuszewski a potem kolejno odbędzie się koncert chór ekumenicznego Modo Maiorum, zespołu wokalnego „Ars Chori” oraz gitarzysty Jacka Mazurka. Noc Muzeów zakończy się o 24:00 modlitwą ekumeniczną, którą poprowadzi Michał Koktysz, student teologii i nauczyciel z parafialnej szkoły niedzielnej.

                                                                           ***

O Parafii Ewangelicko - Reformowanej w Warszawie: Warszawscy ewangelicy reformowani zarejestrowali swoją parafię w roku 1776 r. W rok po zarejestrowaniu poświęcono pierwszy skromny kościół ewangelicko-reformowany w stolicy (dziś mieści się tam Warszawska Opera Kameralna). Niebawem zbudowano też plebanię według projektu Szymona Bogumiła Zuga. Pod koniec roku 1866 r. przystąpiono do budowy nowego kościoła, zaprojektowanego w stylu neogotyckim - i z zastosowaniem bardzo modnego wówczas żeliwa - przez członka parafii Adolfa Loewego, znanego warszawskiego architekta. Uroczystość poświęcenia kościoła w dniu 24 października 1880 r. stała się wydarzeniem w życiu miasta. Mniej więcej w tym samym czasie parafia założyła w ofiarowanym jej pałacu Działyńskich szkołę elementarną, przytułek dla sierot (w 1881 r.) oraz dom starców i kalek (w 1900 r.). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. stołeczny zbór ewangelicko-reformowany bez przeszkód rozwijał różne formy pracy wśród dorosłych i dzieci. Powstało Stowarzyszenie Młodzieży, Koło Misji Wewnętrznej i Koło Pań. Regularnie odbywały się cotygodniowe zebrania biblijne, ewangelizacyjne i próby chóru. Organizowano wspólne wycieczki za miasto, odczyty i koncerty, z których dochód przeznaczano na cele charytatywne. Czasy okupacji niemieckiej należały do najtrudniejszych w dziejach miasta i zboru. W kampanii wrześniowej 1939 r., a później w konspiracji (głównie w Armii Krajowej oraz Delegaturze Rządu na Kraj) uczestniczyło wielu członków stołecznej parafii ewangelickiej. Z chwilą utworzenia getta zabudowania parafialne znalazły się w bezpośrednim sąsiedztwidzielnicy żydowskiej, tworząc swoistą, odgrodzoną murem enklawę. To położenie ułatwiło parafianom, a zwłaszcza duchownym, niesienie różnorodnej pomocy Żydom po tzw. aryjskiej stronie, m.in. zaopatrywanie ich w fałszywe dokumenty wystawiane przez parafialną kancelarię. Niewielka grupa ocalałych po II wojnie parafian przystąpiła do odbudowy zniszczeń. Pierwsze nabożeństwa odbywały się w udostępnionej przez metodystów kaplicy przy placu Zbawiciela. Mimo bardzo trudnych warunków egzystencjalnych spowodowanych nie tylko sytuacją powojenną, lecz także realiami stworzonymi Kościołom przez nowe władze polityczne, społeczność ewangelicko-reformowana z wolna powracała do życia, skutecznie głosząc Słowo Boże i dając świadectwo swej wiary. Zbór warszawski bardzo dużo zawdzięcza swoim duchownym - ich przygotowaniu teologicznemu, gorliwości w głoszeniu Słowa Bożego i wrażliwości na ludzkie potrzeby. Od założenia parafii do chwili obecnej pracowało tu 27 księży. Dziś parafią administruje Kolegium Kościelne (świeccy prezbiterzy) wybierane na trzyletnią kadencję przez najwyższe gremium parafialne, jakim jest Ogólne Zgromadzenie Zboru. Członkowie Kolegium wraz ze swoim prezesem (lub prezeską) należą do grona najbliższych współpracowników proboszcza - duchowego przewodnika społeczności parafialnej, który z urzędu też wchodzi w skład tego Kolegium. Także proboszcz jest wybierany (na dziesięcioletnią kadencję) przez Ogólne Zgromadzenie Zboru spośród zgłaszających swą kandydaturę duchownych, którzy muszą spełniać przewidziane prawem kościelnym warunki. Parafia warszawska utrzymuje się ze składek świadczonych przez dorosłych i konfirmowanych członków, z ofiar, kolekt, darowizn i dotacji, a także z funduszy uzyskiwanych z tytułu wynajmu nieruchomości. Duchowny otrzymuje miesięczną pensję i nie pobiera dla siebie żadnych opłat za wykonywane czynności i posługi religijne. Prezbiterzy pełnią urzędy honorowo. Nad jawnością, przejrzystością i poprawnością działalności parafialnej, a szczególnie gospodarki finansowej prowadzonej przez Kolegium Kościelne czuwa komisja rewizyjna. Jest to organ kontrolny wybierany na trzyletnią kadencję przez Ogólne Zgromadzenie Zboru, przed którym musi, co najmniej raz w roku złożyć sprawozdanie.

zmodyfikowano  10 lat temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ