koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

INFORMACJA:

dla zakresu jest nie ma danych
dlatego przekierowano do zakresu BYŁO
OK

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
Wrocławianka roku GalaTP Repertuar 11.2024CO JEST GRANE - LISTOPAD 2024 - nr 365ARTYSTA BEZ GRANIC PAFAWAG
zmodyfikowano  9 lat temu  »  

Madonny Polskie

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 23 161 wyświetleń od 4 grudnia 2015
  • 19 grudnia 2015, sobota
    » 19:00
  • 18 grudnia 2015, piątek
    » 19:00
  • 17 grudnia 2015, czwartek
    » 13:00
  • 16 grudnia 2015, środa
    » 13:00
  • 15 grudnia 2015, wtorek
    » 13:00
  • 14 grudnia 2015, poniedziałek
    » 13:00
  • 12 grudnia 2015, sobota
    » 19:00
  • 11 grudnia 2015, piątek
    » 19:00
  • 10 grudnia 2015, czwartek
    » 19:00

Teatr Oratorium przy Bazylice NSJ na Kawęczyńskiej w Warszawie zaprasza na monodram Krystyny Wolańskiej oparty na tekście reportażu Jacka Hugo-Badera, w reżyserii Krzysztofa Wierzbiańskiego z muzyką Waldemara Parzyńskiego pt. „MADONNY POLSKIE” Ten poruszający spektakl jest wspomnieniem ponurych czasów stanu wojennego. Jest to opowieść o kobietach które, po wybuchu stanu wojennego, utraciły swych najbliższych. Zostali oni zamordowani w różnych okolicznościach przez milicjantów czujących swą bezkarność w służbie komunistycznego reżimu PRL. Dziewięć historii,dziewięć ofiar represji i tylko dwóch sprawców. Tylko dwa nazwiska, tylko dwóch ukaranych. W sumie odsiedzieli trzy lata i dziewięć miesięcy za dziewięć nieszczęść, kilkadziesiąt sierot, ocean rozpaczy, morze łez.155 dni odsiadki za jedno życie! Premiera monodramu odbyła się w wigilię 31 rocznicy ogłoszenia Stanu Wojennego 12.12.12, w Centrum Edukacyjnym IPN „Przystanek Historia” w Warszawie przy ul. Marszałkowskiej.

„Wbrew pozorom rzecz nie jest o stanie wojennym, lecz o kondycji ludzkiej. O tragicznych losach, wcale nie tylko naszej niedawnej historii, ale wielu tragedii które działy się i nadal będą się działy w całym świecie. W tym sensie utwór jest ponadczasowy. I o kobietach... Pozostając same, dźwigając do końca swój krzyż, robią swoje. Pracują, zarabiają, wychowują dzieci najlepiej jak potrafią (a potrafią wcale nieźle), ale najważniejsze, że nie bagatelizując krzywd zadanych im przez podłość i głupotę, idą do przodu. Nie rozliczają nieprawych. Lecz nade wszystko - potrafią wybaczyć. Tak najprościej - po chrześcijańsku.”

Napisał Prof. Włodzimierz Ostoja-Zagórski po premierze przedstawienia.

zmodyfikowano  9 lat temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ