HYMN DO MIŁOŚCI na orkiestrę, chór pluszaków i innych to spektakl o Europie, która zwiera szyki. Kolejne narody podnoszą okrzyk: Oddajcie nam nasz kraj! A Polacy gorliwie stają w tym chórze. To też spektakl o tym, że każdy naród lubi zapominać. A ludzie-bomby są już tak wkurzeni, że wybuchają. I w ten sposób wszystko się powtarza. A orkiestra gra. Więc specjalnie dla nas chór zaśpiewa Piosenkę o Zapominalskim Narodzie:

PRAWDA jest taka, że ten NARÓD pozwolił na to by to się stało. Żeby umarły te Niektóre, te Wybrane dzieci, choć przecież to nie były jego dzieci, dzieci tego narodu. Ok. Więc w porządku. I w ogóle to nie był TEN kraj tylko TAMTEN: (wysoko i nisko) NIEMCY. I o tym nic nie wiemy. TEGO NIE WIDZIELIŚMY. Pewne fakty zostały dopasowane do potrzeb fabuły. I ponieważ NA WŁASNOŚĆ mamy od niedawna ten kraj i ten naród, więc walczymy, walczymy żeby to był NASZ kraj, nasza POLSKA, wyłącznie NASZA, NASZA WŁASNA. Więc teraz też nie możemy sobie pozwolić przyjąć tych Uciekających. Ach, nie możemy sobie pozwolić. Mamy dużo miejsca, ale nie wystarczająco dużo. Nic już nie wciśniemy. Kochajmy ich na ich własnej ziemi i w ogóle niech najpierw pomogą ci, co zawinili. A w dodatku wszyscy dostaliby nasze promocje na smartfony i wszystkie przeceny na wyprzedażach. A My Polacy tak mamy… GOŚĆ W DOM - BÓG W DOM
… lubimy niskie ceny!

W HYMNIE DO MIŁOŚCI komponuję potworny „Śpiewnik narodowy”, żeby pokazać jaką fantazją na temat rzeczywistości może być pieśń, ale też, by przypomnieć, że pieśń – marsz – może prowadzić do mordu. Jak dziś brzmi hymn narodów Europy? Jak brzmi hymn Polski? Wierzę, że CHÓR jako figura zbiorowości potrafi pokazać, jak działają nieświadome mechanizmy zbiorowe. Jego pieśń ujawnia grozę wspólnoty spojonej miłością do ojczyzny zamieszkiwanej wyłącznie przez Swoich. Ojczyzny-rodziny, której trzeba zapewnić bezpieczeństwo i czystość, to znaczy pozbyć się wszystkich obcych ciał – innych ras, innych wyznań, innych orientacji. Taka miłość jest perwersyjną realizacją przykazania „Kochaj bliźniego swego, jak siebie samego”! To ona powołuje do działania Czyścicieli/Zbawicieli, którzy walczą o to, byśmy bez przeszkód mogli kochać naszych takich–jak–my braci. „Musicie mnie czcić za moje siedemdziesiąt siedem ofiar – domaga się od nas Andreas Breivik – Akcje takie, jak moja, ratują setki tysięcy istnień, które inaczej przepadłyby w czasie nadchodzących wojen domowych. Robię porządek ze światem. Przychodzę, żeby leczyć”. Breivik z uśmiechem powtarza, że jest całkowicie zdrowy, o czym świadczy cała historia naszej cywilizacji. Czy mamy siłę, by przeciwstawić się tej logice?

Marta Górnicka

W chórze zaśpiewają: aktorzy i aktorki Teatru Polskiego w Poznaniu, aktorzy i aktorki Chóru Kobiet, amatorzy, dzieci, dorośli z zespołem downa, seniorzy. koncept, reżyseria, tekst libretta: Marta Górnicka dramaturgia: Agata Adamiecka choreografia: Anna Godowska scenografia: Robert Rumas muzyka: Teoniki Rożynek kostiumy: Anna Maria Karczmarska reżyseria świateł: Artur Sienicki produkcja: Izabela Dobrowolska, Agnieszka Różyńska asystent reżyserki: Arnold Prządka asystentka choregrafki: Anna Krysiak asystentka muzyczna: Joanna Piech – Sławecka

obsada: Sylwia Achu Pamela Adamik Anna Andrzejewska Maria Chleboś Konrad Cichoń Piotr Dąbrowski Tymon Dąbrowski Maciej Dużyński Anna Gierczyńska Paula Głowacka Maria Haile Wojciech Jaworski Borys Jaźnicki Katarzyna Jaźnicka Ewa Konstanciak Irena Lipczyńska Kamila Michalska Izabela Ostolska Filip P. Rutkowski Michał Sierosławski Ewa Sołtysiak Ewa Szumska Krystyna Lama Szydłowska Kornelia Trawkowska Anastazja Żak

Koproducenci: Fundacja Chór Kobiet, Teatr Polski w Poznaniu, Ringlokschuppen Ruhr, Maxim Gorki Theater

Partnerzy: Goethe-Institut, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Projekt współfinansuje Urząd m.st. Warszawy

Data: 30 grudnia, godz. 19:00

Miejsce: CSW Zamek Ujazdowski, sala im. W. Krukowskiego

Wstęp na zaproszenia