Barbary Dziekan nie trzeba nikomu przedstawiać. Aktorka, reżyserka, profesor zwyczajny. To informacja dla tych, którzy lubią tytuły. Zaś ci, którzy widzieli ją na scenie wiedzą, że jej warsztat artystyczny jest niesamowity. Wierzymy w każde jej słowo, każdy gest, każdą opowiedzianą historię. Nie inaczej jest i w tej sztuce. Siedemnaście epizodów stworzonych na podstawie tekstów m.in. Borgsa, T.S. Elliota, Gertudy Stein czy Bogumila Hrabala pozwala nam wierzyć, że właśnie tak powstaje archetypowa kobieta. A raczej tak powstaje człowiek, który musi przejść długą, bolesną drogą, aby dotrzeć do tego, czego wielu pożąda, a jednocześnie się boi. Do prawdy.  Nie dziwi więc fakt, że spektakl otrzymał nagrodę jury dla najlepszej aktorki IV Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Eksperymentalnych w Kairze w 1992 roku.