Doris Lessing

Dobra Terrorystka

Tłumaczenie: Andrzej Szulc
Scenariusz: Agnieszka Olsten, Sławomir Rumiak
Reżyseria: Agnieszka Olsten
Scenografia: Sławomir Rumiak
Kostiumy: Andżelika Józefczyk
Reżyseria światła: Robert Mleczko
muzyka: Kuba Suchar
asystent reżysera: Mariusz Sybilla

premiera 20 października 2017 r.

w obsadzie:
Dominika Biernat
Agnieszka Kwietniewska (gościnnie)
Monika Obara
Dominika Ostałowska
Anna Paruszyńska
Marcin Pempuś
Bartek Porczyk
Krzysztof Zarzecki

Spektakl na podstawie głośnej powieści Doris Lessing, laureatki Nagrody  Nobla z roku 2007. Dobra terrorystka w reżyserii Agnieszki Olsten jest pierwszym wystawieniem tego dzieła w Polsce.

Doris Lessing o swojej powieści powiedziała: „Pomyślałam, że ciekawie byłoby napisać historię grupy amatorów, osób niekompetentnych, którzy zamierzają podłożyć bombę. Miałam główną bohaterkę, bo znam kilka osób podobnych do Alice - tej mieszanki matczynej miłości, troski o wieloryby, foki i środowisko, która w tym samym czasie potrafi powiedzieć: „nie można zrobić omletu bez rozbijania jajek" i która bez mrugnięcia okiem może rozważać zabicie dużej ilości osób. Im więcej o tym myślałam, tym bardziej stawało się to interesujące. No więc miałam ją, miałam jej chłopaka i z grubsza wiedziałam, jakich potrzebuję ludzi. Chciałam różnorakich bohaterów, więc wymyśliłam parę lesbijek. Ale wtedy zainteresowały mnie postaci, które pojawiły się same z siebie, jak Faye. Potem Faye zmieniła się w osobę destrukcyjną, co mnie zaskoczyło. Mały facecik Philip pojawił się ot tak: usłyszałam wtedy o niezwykle drobnym młodym człowieku, lat dwadzieścia jeden, może dwadzieścia dwa który nie miał pracy i któremu pracę zawsze proponował urząd zatrudnienia. Na przykład załadunek na ciężarówki bardzo ciężkich roli papieru! Więc nieustannie co trzy dni wylatywał z roboty. Można pomyśleć, że to szaleńcy. Myślę, że to dość zabawna książka. Odczytuję tę książkę też jako opowieść o domu, jego idei, rzeczach, które nas otaczają, o codziennym krzątactwie i całym tym bajzlu, bajzlu - w którym w przypadkowy sposób rodzi się impuls do stanięcia przeciwko.”

• H e j,  j a k  s i ę  r z e c z y  m a j ą?
• D z i ę k i, w p o r z ą d k u.

W spektaklu Agnieszki Olsten i Sławomira Rumiaka gra toczy się pomiędzy r z e c z a m i i
 l u d ź m i. Miejscem jest dom. Stawka jest wysoka.

„Dobra terrorystka. Poradnik kulinarny” nieco na wzór „The Anarchist Cookboook” Williama Powella jest zbiorem przepisów, jak z domowych przedmiotów codziennego użytku zbudować pokojowe, „dobre” narzędzia do podminowania systemu lub – odwrotnie – do czerpania z niego rozlicznych radości, do stawania się systemu ukontentowanym beneficjentem.

Martha Rosler, artystka-feministka, autorka „Semiotics of the Kitchen” i „House Beautiful: Bringing the War Home”, pisała: „Coraz bardziej odsyłani jesteśmy do szukania spełnienia w „życiu prywatnym”, które zostało przedefiniowane w kategoriach kupna i konsumpcji. (…) Nasz sposób organizacji gospodarczej, w którym ludzie wydają się mniej ważni od rzeczy, które produkują, skłania nas do stawiania rzeczywistości na głowie poprzez przypisanie aury życia rzeczom i odebranie jej ludziom.”

„Dobra konsumpcyjne stały się nowym opium dla ludu.”– inaczej nazywa to Joseph Heath.

Czy zatem dom, ten nasycony opiatami prywatny porządek nagromadzonych rzeczy, z jego wygodami, przytulnością i poczuciem bezpieczeństwa usypia naszą czujność?
Jeśli dom, jak w powieści Doris Lessing, to anarchistyczny squat wypełniony amatorskimi pomysłami na lepszy ład świata, p o r z ą d e k  r o z j e ż d ż a s i ę,  r z e c z y  m a j ą  s i ę  i n a cz e j…