Obchody 100-lecia pedagogiki waldorfskiej

Stulecie pedagogiki waldorfskiej jest okazją do zadania zasadniczego pytania o wyzwania, przed którymi stoi edukacja przyszłości. Tworząc podwaliny pedagogiki w 1919 roku, Rudolf Steiner czerpał istotne inspiracje z literackiej i przyrodoznawczej spuścizny Johanna Wolfganga Goethego.

Wstęp wolny

Program:

14.00 rozpoczęcie

14.15 wykład: “Wędrówka – Oddech – Odpoczynek. Goethe o doświadczaniu siebie i świata a ogólne rozumienie człowieka w pedagogice waldorfskiej” - Prof. Jörgen Soetebeer

15.30 przerwa

15.45 wykład: "Nowoczesne całościowe poznanie człowieka w duchu J.W. Goethego” - Tomasz Mazurkiewicz

17.00 informacje o wystawie: Iwona Stypułkowska

18.00 zakończenie

Wykład: “Wędrówka – Oddech – Odpoczynek. Goethe o doświadczaniu siebie i świata a ogólne rozumienie człowieka w pedagogice waldorfskiej” - Prof. Jörgen Soetebeer

Stulecie pedagogiki waldorfskiej jest okazją do zadania zasadniczego pytania o wyzwania, z jakimi musi zmierzyć się edukacja przyszłości. Tworząc podwaliny pedagogiki waldorskiej w 1919 roku, Rudolf Steiner czerpał istotne inspiracje z literackiej i przyrodoznawczej spuścizny Johanna Wolfganga Goethego. Po 100 latach praktyki okazuje się, że potencjał pierwowzoru oraz samej idei pedagogicznej - w swym najgłębszym wymiarze - nie zostały zrealizowane. Do stworzenia teoretycznego almanachu edukacji przyszłości, praktyka poznawcza i edukacyjna Goethego stanowią zadziwiająco nowoczesny model, który, ze względu na jego znaczenie, powinno się rozważyć, wychodząc od Steinerowskiego sposobu myślenia.

Wykład: "Nowoczesne całościowe poznanie człowieka w duchu J.W. Goethego” - Tomasz Mazurkiewicz

J.G. Goethe wniósł ważny, choć rzadko rozumiany i doceniany, wkład w poznanie przyrody nieożywionej (prafenomen), świata roślin (praroślina) i świata zwierząt (typ zwierzęcy). Kolejnym krokiem jest poznanie człowieka. Jak powinno ono wyglądać, aby pozostać w zgodzie z poprzednimi trzema, tzn. wynikać z tej samej postawy poznawczej? Wykład będzie próbą odpowiedzi na to pytanie.

Wystawa prac inspirowanych Nauką o barwach J.W. Goethego

Na wystawie przedstawione zostaną reprodukcje prac kilkunastu malarzy, dla których podstawą twórczości stała się Nauka o barwach Goethego rozwinięta na początku XX wieku przez Rudolfa Steinera. Goethe pokazał, że barwy powstają w wyniku oddziaływania ciemności i światła, traktowanych jako równorzędnie aktywne zasady działające w przyrodzie. Wyodrębnił dwa wzajemnie biegunowe prafenomeny odpowiedzialne za powstanie barw. Konsekwentnie badał dwa związane z nimi widma barw pryzmatycznych: jedno z zielenią w środku – znane Newtonowi – i drugie z purpurą w środku. Pozwoliło mu to zbudować zamknięte koło barw, zwane kołem barw Goethego. Odkrył również, znajdujące wyraz w zachowaniu oka, dążenie barw do współistnienia w harmonii. Przeżycie barw, wyrażających również jakości moralne, nie miało dla Goethego charakteru subiektywnego, podlegało szkoleniu, mogło więc stać się podstawą nowego podejścia w malarstwie rozszerzonego przez Rudolfa Steinera. Idee Goethego inspirowały Turnera, powoływali się na nie również Kandyński i Klee. Pragnienie doświadczenia i przeżycia barwy jako będącej obrazem sił pozazmysłowych, działających w świecie zmysłowym, prowadziło między innymi Henni Geck, Gerarda Wagnera, Margaritę Wołoszynę czy Asję Turgieniew w ich poszukiwaniach malarskich. Na wystawie będzie można zobaczyć również plansze Goethego do jego doświadczeń z pryzmatem oraz rysunki tablicowe Rudolfa Steinera, akwarele i szkice wykonane m.in. dla szkoły waldorfskiej.

Wystawa przygotowana przez Iwonę Stypułkowską